Ηταν ίσως η πιο σκοτεινή στιγμή του ελληνικού φασισμού, αν και χωρίς ναζιστικά θούρια ή σβάστικες. Ο «σοσιαλιστής» υπουργός Υγείας Αντρέας Λοβέρδος, ο ίδιος που λίγο αργότερα θα χαρακτήριζε τη Χρυσή Αυγή σαν «το πρώτο αυθεντικό κίνημα μετά τη μεταπολίτευση» και σήμερα αναμορφώνει από άλλο μετερίζι το εκπαιδευτικό μας σύστημα, αποφάσισε να διαφωτίσει τον λαό για την καταχθόνια απειλή που κρεμόταν πάνω από την ελληνική οικογένεια: τις εκδιδόμενες αλλοδαπές «υγειονομικές βόμβες» που ψωνίζονται χωρίς προφυλακτικό, φιλοδωρώντας τους πελάτες τους με AIDS.
Εν ριπή οφθαλμού, όλες οι αρμόδιες αρχές τάχθηκαν στην υπηρεσία της υπουργικής αποκάλυψης: από την ΕΛ.ΑΣ., που μάζεψε στα γρήγορα όσες φουκαριάρες βρέθηκαν λάθος στιγμή σε λάθος σημείο, και τους γιατρούς του ΚΕΕΛΠΝΟ, που κουρέλιασαν κάθε έννοια απορρήτου, μέχρι τους δικαστικούς, που προφυλάκισαν με συνοπτικές διαδικασίες όσες συλληφθείσες -27 τον αριθμό- βρέθηκαν φορείς του επάρατου ιού. Οπως ήταν αναμενόμενο, τα κανάλια δεν έχασαν την ευκαιρία να ξεκοκαλίσουν τα ανυπεράσπιστα θηλυκά θύματα που ρίχτηκαν βορά σ’ αυτό το σύγχρονο Κολοσσαίο.
Με την προεκλογική εκστρατεία του 2012 στο φόρτε της, ελάχιστοι τολμηροί (όπως ο Κωστής Παπαϊωάννου, υποψήφιος τότε της ΔΗΜΑΡ) τόλμησαν να μιλήσουν δημόσια για ανθρώπινα δικαιώματα. Στα ψιλά πέρασε επιπλέον τόσο το ανυπόστατο της σκόπιμα καλλιεργημένης ξενοφοβίας (με την πλειονότητα των γυναικών που διαπομπεύθηκαν ν’ αποδεικνύονται τελικά γηγενείς Ελληνίδες) όσο και η ουσία της υπόθεσης: το αδιαμφισβήτητο γεγονός πως, αν υπήρχε όντως κάποια «υγειονομική βόμβα», αυτή δεν ήταν οι όποιες εκδιδόμενες ή/και τοξικομανείς οροθετικές (που ανήκουν έτσι κι αλλιώς σε ομάδες υψηλού κινδύνου) αλλά οι κατά τεκμήριο νουνεχείς ευυπόληπτοι πελάτες τους, που συνουσιάζονται χωρίς προφυλακτικό και κυκλοφορούν κατόπιν αθέατοι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους ανυποψίαστους επίσημους ερωτικούς συντρόφους και το ευρύτερο προσωπικό περιβάλλον τους.
Ουδείς διανοήθηκε φυσικά να κρεμάσει στα μανταλάκια αυτούς τους καθωσπρέπει ψηφοφόρους, παρ’ όλο που στην περίπτωσή τους η δημόσια έκθεση θα εξυπηρετούσε όντως την προστασία της δημόσιας υγείας.
Τη στιγμή της βαρβαρότητας, η τιμή της αντίστασης σ’ αυτό το ξεσάλωμα του φασίζοντος ανορθολογισμού ανήκε, για ακόμη μια φορά, στο πολιτικό «περιθώριο» των αυτόνομων εργατικών, φοιτητικών και φεμινιστικών ομάδων.
Εχοντας πίσω του μια παράδοση πολύμορφης καταγγελίας όσων συνήθως αποφεύγει να θίξει η εθνική και κοινωνική ορθότητα περί πορνείας (φωτογραφίες 1-5)...
...κι αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις ενός εκλογικού σώματος, η ετυμηγορία του οποίου δεν τον αφορούσε (φωτογραφία 6),
Ο χώρος αυτός έσπευσε από την πρώτη στιγμή να θυμίσει τα αυτονόητα και να εκφράσει την αλληλεγγύη του στα πραγματικά θύματα (φωτογραφίες 7-10). Εστω και μόνος· τραγικά μόνος.
Καλό να τα θυμηθούμε όλα αυτά σήμερα, πρώτη Δεκεμβρίου, παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS. Ιδίως όταν ακούσουμε τις αναμενόμενες πομφόλυγες από τα ίδια εκείνα επίσημα χείλη που πριν από τρία χρόνια έστειλαν τις ανυπεράσπιστες οροθετικές γυναίκες στην πυρά.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας