Οι μάχες των Δεκεμβριανών του 1944 δεν είχαν καλά καλά τελειώσει, όταν οι εφημερίδες των νικητών κάλεσαν με αλλεπάλληλα δημοσιεύματα τους πολίτες να δώσουν ένα χέρι στην «απελευθέρωση των τοίχων της Αθήνας από τα αντεθνικά συνθήματα των εαμοκομμουνιστών» («Ελλάς», 9/1/45), τον «καθαρμό της πρωτευούσης από όλα αυτά τα στίγματα των κομμουνιστικών επιγραφών, με τα οποία ερρυπάνθησαν οι περισσότεροι, αν όχι όλοι οι τοίχοι των κεντρικών δρόμων» («Ελευθερία», 5/1/45).
Πρεμούρα αξιοσημείωτη, αν λάβουμε υπόψη ότι μεγάλο μέρος της πόλης είχε μετατραπεί σε σωρούς ερειπίων ύστερα από 33 μέρες οδομαχιών, βομβαρδισμών και στοχευμένων ανατινάξεων για τη δημιουργία οδοφραγμάτων.
Από απομνημονεύματα της εποχής γνωρίζουμε, άλλωστε, ότι στην πράξη το καθαρτήριο αυτό έργο επιβλήθηκε στους πολίτες από τα αστυνομικά όργανα.
Στους ειρηνικούς καιρούς μας, η κρατική εξουσία απαξιοί να επιδοθεί σε παρόμοιες εκκαθαρίσεις. Οι δρακόντειοι Ν.1144/1981 και 1491/1984 των κυβερνήσεων Ράλλη και Παπανδρέου φαντάζουν πια σαν μακρινό ανέκδοτο, το ίδιο και οι ανελέητες γκραφιτοκτόνες επιδόσεις της δημαρχίας Μπακογιάννη.
Η εξάλειψη των ενοχλητικών μηνυμάτων επαφίεται πλέον στην ιδιωτική πρωτοβουλία – ιστορικά αναποτελεσματική σε τούτο τον τόπο, όταν δεν έχει τις πλάτες της κρατικής επικουρίας. Χάρη στη ρωμέικη προχειρότητά τους, οι σχετικές επεμβάσεις φαντάζουν έτσι συχνά από αναποτελεσματικές έως αστείες.
Εν έτει 2004, η δομική κριτική της θρησκείας στον τοίχο του μητροπολιτικού μεγάρου των Χανίων ασβεστώθηκε μ’ ένα μόνο «χέρι», με αποτέλεσμα το ιερόσυλο μήνυμα να παραμείνει αναγνώσιμο από τους περαστικούς (1).
Εξίσου άκαρπες αποδείχθηκαν οι λογοκριτικές παρεμβάσεις του 2012 στον περίβολο μιας εκκλησίας του Βύρωνα (2)...
... του 1995 στο κέντρο της Κομοτηνής (3)...
... και του φετινού καλοκαιριού στην οδό Ακαδημίας (4).
Αλλοτε, πάλι, η μερικότητα των σβησιμάτων αποβλέπει στην επιλεκτική εξάλειψη «άσεμνων» λέξεων (5)...
... ανεπιθύμητων πολιτικών χαρακτηρισμών (6-7)...
... ή της ιστορικής επιχειρηματολογίας του αντιπάλου (8)...
... στην προστασία προσωπικών δεδομένων (9)...
... των διεθνών σχέσεων της χώρας (10)...
... του κύρους των ΑΕΙ (11)...
... αλλά και των επαγγελματικών συμφερόντων που θίγονται από το φυτοφαγικό αίτημα για κλείσιμο της Βαρβακείου (12).
Τον Δεκέμβριο του 2008, η πρόθεση των εξεγερμένων ν’ «αναβάλουν» τα Χριστούγεννα ενόχλησε κάποιους καταστηματάρχες (13)·
Το ίδιο εχθρικά έγινε δεκτή η αναγραφή συνθημάτων του ΣΥΡΙΖΑ στο κέντρο του Κολωνακίου, κατά τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές (14-15).
Υπαγορευμένη από την ίδια πολιτική αντίληψη, η καλοκαιρινή αλλοίωση του δημοψηφισματικού μηνύματος στα Χαυτεία θα μπορούσε, αντίθετα, να εκληφθεί ως ρεαλιστική παραδοχή μιας πικρής πραγματικότητας (16).
ΥΓ. Με τη σημερινή «Κραυγή των Τοίχων» κλείνει ο κύκλος που ξεκίνησε στις 23 Ιουλίου 2013, καθώς η απασχόληση του συντάκτη της στήλης με το σαββατιάτικο «Φάντασμα της Ιστορίας» καθιστά πρακτικά αδύνατη την τακτική εβδομαδιαία παρουσία της.
Κάποιες αναδρομές στο παρελθόν των τοίχων θα βρουν στο εξής στέγη στο (πολύ πιο ευρύχωρο) τετρασέλιδο του «Φαντάσματος», ο δε σχολιασμός της επικαιρότητας θα φιλοξενείται με κάθε ευκαιρία στα «Παρασκήνια» και τις σελίδες των οικείων ρεπορτάζ της «Εφ.Συν.». Ραντεβού λοιπόν εκεί, όχι μόνο κάθε Δευτέρα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας