Η Γαλλία εδώ και μέρες έχει ξεσηκωθεί ενάντια στο (αντι)εργατικό νομοσχέδιο που προωθεί ο Ολάντ. Ο σοσιαλιστής πρόεδρος θεωρεί μεταρρύθμιση τον περιορισμό ή την εξάλειψη εργασιακών δικαιωμάτων, με το επιχείρημα ότι έτσι θα αυξηθούν οι επενδύσεις και θα καταπολεμηθεί η ανεργία.
Η Γαλλία, που, στην ιστορία της, βγήκε πολλές φορές στους δρόμους, διεκδίκησε και, τελικά, κατέκτησε δικαιώματα που έγιναν πρότυπο για πολλούς ευρωπαϊκούς λαούς, απλούστατα απορρίπτει, φτύνει θα έλεγε κανείς, το επιχείρημα του Ολάντ και βγαίνει και πάλι στους δρόμους για να εμποδίσει το νομοσχέδιο να γίνει νόμος του κράτους.
Ομως οι συγκεντρώσεις απαγορεύονται, οι διαδηλώσεις επίσης, επιβάλλεται ακόμα και περιορισμός στην κυκλοφορία, και οι Γάλλοι προφανώς αντιδρούν και σε όλα αυτά, συγκεντρώνονται, διαδηλώνουν και συγκρούονται με την αστυνομία, πνίγονται στα δακρυγόνα, ξυλοκοπούνται, τραυματίζονται, συλλαμβάνονται, παραπέμπονται με βαριές κατηγορίες.
Στο περιθώριο των ταραχών, οι αστυνομικοί οργανώνουν διαδήλωση στην πλατεία Δημοκρατίας, διαμαρτυρόμενοι για τη βία των διαδηλωτών. Στην (αυθόρμητη) αντιδιαδήλωση, κυριαρχούσε το σύνθημα: «Ολος ο κόσμος μισεί την αστυνομία». Η αντιδιαδήλωση διαλύθηκε με τις γνωστές μεθόδους: κατάβρεγμα, δακρυγόνα, χημικά…
Το σύνθημα αυτό σίγουρα θα έβαλε σε σκέψεις τους Γάλλους αστυνομικούς που διαδήλωναν με το παράπονο ότι κανείς δεν τους αγαπάει. Ισως κάτσουν να αναλύσουν λίγο περισσότερο τους λόγους για τους οποίους κάποιοι άγνωστοι τους μισούν, ενώ οι ίδιοι, ο καθένας ξεχωριστά εννοώ, είναι αξιαγάπητοι στον στενό τους κύκλο: τους αγαπούν η μαμά τους, η γυναίκα τους, τα παιδιά τους. Καταλαβαίνω ότι δεν μπορούν να αρκεστούν σ’ αυτό.
Είναι προφανώς πολύ δυσάρεστο να βγαίνεις στον δρόμο και όλος ο κόσμος να σε κοιτάζει με μισό μάτι.
Θα μπορούσαν οι Γάλλοι αστυνομικοί να επωφεληθούν από την πείρα των Ελλήνων συναδέλφων τους. Κι εδώ, στην Ελλάδα, όλος ο κόσμος μισούσε τους αστυνομικούς όταν, αναλαμβάνοντας το έργο της καταστολής, έδερναν, έριχναν κρότου-λάμψης, έπνιγαν το σύμπαν στα δακρυγόνα και στα ληγμένα χημικά, κυνηγούσαν ό,τι κουνιόταν, συμμαχούσαν με ύποπτες φάτσες…
Αυτό το μίσος έμοιαζε αιώνιο και βαθιά ριζωμένο. Κι όμως. Από τις πρώτες μέρες της εξάμηνης περιόδου της αυταπάτης, το μίσος εξανεμίστηκε. Οι αστυνομικοί έπαψαν να καταστέλλουν κι έκαναν την αληθινή δουλειά για την οποία προορίζονται: φρόντιζαν για τη δημόσια τάξη και για την ασφάλεια των πολιτών. Και όλοι τούς συμπαθούσαν.
Ακόμα και στις διαδηλώσεις, οι αστυνομικοί ήταν εκεί για να ρυθμίζουν την κυκλοφορία και να περιφρουρούν τη διαδήλωση. Ποιος, αλήθεια, θα μπορούσε να μισήσει τους αστυνομικούς που άνοιγαν τον δρόμο για να περάσουν με ασφάλεια οι διαδηλωτές με τα καροτσάκια και να φτάσουν μέχρι τη Βουλή;
Δεν ήταν η αυταπάτη καθαυτή που άλλαξε τη στάση του πλήθους απέναντι στην αστυνομία. Ηταν οι αλλαγές στις εντολές που έπαιρναν οι αστυνομικοί πριν βγουν στον δρόμο, αλλαγές που προέρχονταν από τον κεντρικό πυρήνα της αυταπάτης και που έλεγαν στους αστυνομικούς να μη στέκονται απέναντι, αλλά δίπλα στους πολίτες.
Η δυσπιστία του κόσμου έσβησε σχεδόν ακαριαία και ήταν χαρά θεού να βλέπεις τους αστυνομικούς να κάνουν αλυσίδα για να διευκολύνουν την είσοδο ή την έξοδο από το Μετρό και να χαμογελούν στις φοιτήτριες έξω από το Πανεπιστήμιο, αντί να τις τραβάνε από τα μαλλιά και να τις σέρνουν στην άσφαλτο.
Ας ξέρουν λοιπόν οι Γάλλοι αστυνομικοί ότι γίνεται. Αρκεί να σταματήσουν να διαδηλώνουν κατά των διαδηλωτών και να αρχίσουν να διαδηλώνουν κατά των εντολών που τους δίνονται. Αρκεί να διεκδικήσουν, μαζί με όλους τους υπόλοιπους, την αυταπάτη ως μόνη διέξοδο από τη σημερινή κρίση.
Αρκεί να διδαχτούν, από το δικό μας παράδειγμα, ότι το παλιό μίσος επανήλθε μαζί με τα ληγμένα χημικά, όταν οι κυβερνώντες, αντί να περιφρουρήσουν την αυταπάτη, την αποκήρυξαν και αποφάσισαν να την καταστείλουν και πάλι.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας