Τη Μεγάλη Πέμπτη, λίγες ημέρες πριν από τον θάνατό του, ο Πάπας Φραγκίσκος επισκέφθηκε, όπως κάθε χρόνο, μια φυλακή. Αυτήν τη φορά τη Ρετζίνα Τσέλι στη Ρώμη. Διαβάζουμε ότι εφέτος δεν μπόρεσε να πλύνει τα πόδια των κρατουμένων την ημέρα αυτή του Μυστικού Δείπνου, του οποίου προηγείται η ιεροτελεστία του Νιπτήρος, το πλύσιμο δηλαδή των ποδιών των μαθητών του από τον Ιησού (Ματθαίος 25 36: «Οταν ήμουν στη φυλακή με επισκεφθήκατε»).
Οι φυλακές αυτές είναι ο τόπος του τραγουδιού των φυλακισμένων που μιλά για τον έρωτα ενός από αυτούς. «Αγάπη μου, αγάπη μου, στείλε μου ένα χαιρετισμό σου, γιατί φυλακισμένος στη Ρετζίνα Τσέλι, ξεχασμένος από συγγενείς και φίλους, νιώθω ένα φτωχό και παρατημένο δέντρο». «Πόσο μπορώ να σ’ αγαπώ» επαναλαμβάνει το ρεφρέν, που γίνεται χείμαρρος έρωτα στα χείλη της Γκαμπριέλα Φέρι.
Αν κάτι διέκρινε τον εκλιπόντα Πάπα στον δημόσιο λόγο του, ήταν η επιλογή ενός δρόμου πραότητας και αγάπης. Η ίδια η επιλογή του ονόματός του, τιμή στον Φτωχούλη του Θεού, τον Αγιο Φραγκίσκο της Ασίζης, είναι χαρακτηριστική. Ο Φραγκίσκος εκείνος παρουσιάζεται στις αφηγήσεις σαν ένα ον ελάχιστο μέρος του σύμπαντος, αδελφός με τα άψυχα και τα έμψυχα πλάσματά του και όχι αφέντης ή εξουσιαστής τους. Σε μια τέτοια λογική τα παραδείγματα από τον χώρο της Εκκλησίας είναι σπάνια. Για να μη μιλήσουμε για τους άλλους χώρους, των υλικά ή πνευματικά, φαντασιακά ή πραγματικά, δουλικά ή αντάρτικα ισχυρών. Και για την αλαζονεία και τη γελοιότητά τους μόλις καθίσουν σε έναν θρόνο - κι ας είναι κι αυτός του φύλακα μπροστά στο άβατο του Πύργου της Εξουσίας, όπως τον περιέγραψε ζοφερά ο Κάφκα. Ομως η χριστιανική και οι άλλες θρησκείες και δόγματα έχουν ως πρόγραμμά τους την ταπεινότητα και την πραότητα. Την αυταπάρνηση, την αλληλεγγύη και στον εχθρό σου, την ταύτιση με τον πεσμένο καταγής, τον απόβλητο.
Με την απουσία ελέους που κατακλύζει τον βυθισμένο στη βία κόσμο μας, ο Πάπας Φραγκίσκος υπήρξε ακόμα μία, μετά τον Πάπα των Φτωχών, τον Ιωάννη, εξαίρεση. Παρ’ όλη την επιφύλαξη που έχει εκφραστεί για τη στάση του επί δικτατορίας στην Αργεντινή. Απέχει αιώνες ανθρωπιάς αν σκεφτούμε αναγεννησιακούς Πάπες που έζησαν πέρα όχι μόνο από τους θεϊκούς αλλά και τους ανθρώπινους κανόνες, με πρόκληση, φιλοχρηματία, επίδειξη. Ενώ και στον 20ό αιώνα προβληματίζει ακόμα πολλούς η στάση του Βατικανού απέναντι στους ναζί. Καθώς και οι διευκολύνσεις μετά την ήττα τους για μετεγκατάστασή τους στη Λατινική Αμερική.
Η παρουσία του Πάπα Φραγκίσκου υπήρξε πολύτιμη και βαθιά ανθρώπινη. Βρέθηκε σε μέρη αναπάντεχα. Στάθηκε σε ανθρώπους ανίσχυρους. Πόση αγάπη μπορεί να δείξει κάθε άνθρωπος στους άλλους, πέρα από ιδεολογίες, θρησκείες, ομάδες, νοοτροπίες; Πόση αγάπη μπορεί να νιώσει ο άνθρωπος; Μπορεί να νιώσει;
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας