Είναι δυνατή σήμερα μια αναγέννηση της πόλης των Αθηνών; Σε αυτό να απαντήσουν οι επίδοξοι άρχοντές της -όλα τα υπόλοιπα είναι για κατανάλωση, σκέτες λεκτικές πομφόλυγες. Μπορεί να ανασυγκροτηθεί παραγωγικά η Αθήνα; Γίνεται να γκρεμιστούν όλα αυτά τα οικοδομικά τέρατα, που κρύβουν τον αττικό ουρανό, την ίδια την Ακρόπολη;
Να αποκαθαρθεί η πόλη, υλικά και πνευματικά; Θα ήταν εφικτό να ανεγερθούν κόσμια αθηναϊκά κτίρια [στο μέτρον της Αθήνας] δίπλα π.χ. στον αρχαιολογικό χώρο στην Ακαδημίας-Πλάτωνος και να ιδρυθεί εκεί έδρα πλατωνικών σπουδών, που θα συγκέντρωνε φοιτητές και εξέχοντες μελετητές από όλη την υφήλιο; Α, μπα· το μόνο που μπόρεσαν -τόσοι είναι;- οι σημερινοί κυβερνώντες, της Αριστεράς δε, ήταν να αποφασίσουν να ανεγερθεί στον «ιερό» αυτό χώρο ένα από εκείνα τα ογκώδη, ακαλαίσθητα, πανύψηλα τερατουργήματα, αυτά, πώς τα λένε, τα mall, παρακαλώ...
Θα μπορούσε να διαμορφωθεί, λέμε τώρα, ο χώρος όπου ήταν το αρχαίο Λύκειο, έτσι ώστε να ξεκινήσουν περίπατοι φιλοσοφικοί, αλλά και πέρα από τη φιλοσοφία, όπως την εννοούσε ο Σταγειρίτης φιλόσοφος; Να διδασκόταν εκεί ο λόγος του Αριστοτέλη και πώς επηρέασε τον δυτικό πολιτισμό και τις επιστήμες και τι ψάχνουν σήμερα ακόμη, με μανία, στο έργο του αυτοί οι Δυτικοί;
Αφού εμάς μας έχουν απαξιώσει και δεν μας λογαριάζουν καθόλου, αρέσκονται δε να ταπεινώνουν την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση, ας σκύψουν αυτοί και ας προσκυνήσουν στην εμβέλεια του αρχαίου φιλοσοφικού, ποιητικού, δραματικού... λόγου -γιατί αλλιώς δεν μπορούν να κάνουν· χωρίς τη διαχρονία αυτού του λόγου τα περισσότερα πανεπιστήμια του κόσμου, εξαιρουμένων ίσως των τεχνικών, θα κατέληγαν χωρίς έδρες, χωρίς πηγές, χωρίς τις απαρχές, που είναι και το αεί προβαλλόμενο στο μέλλον, αλλά και στο ιστορικό παρελθόν. Και άμα κυλούσε στο πλάι ο Ιλισός, πού τον έχουμε θάψει;
Αυτά δεν είναι καμιά μωροφιλοδοξία, μήτε ανήκουν στον χώρο της ουτοπίας -σθένος χρειάζεται, πολιτικό σθένος και βούληση. Αλλά τι να λέμε. Εδώ δεν μπορούμε να διατηρήσουμε ένα πάρκο καθαρό, μια παιδική χαρά λειτουργική, εδώ τα περισσότερα νεοκλασικά όμορφα κτίρια έχουν εγκαταλειφθεί και στέκουν ερειπωμένα [λυπημένα θα έλεγαν τα ίδια αν μιλούσαν, θλιμμένα!]. Εδώ δεν είμαστε ικανοί να διαχειριστούμε τα απορρίμματά μας, είναι αδύνατο να εκπαιδευτούμε στη διατήρηση της καθαριότητας στην ίδια την πολυκατοικία μας -για ποια π.χ. ανακύκλωση στην πηγή να γίνει λόγος, πώς να εμφιλοχωρήσει ένας ευγενής, λαϊκός λόγος στις καθημερινές συναναστροφές, στη γλώσσα την αθηναϊκή [ας είναι και πολλές οι γλώσσες];
Βρόμικα πάρκα, επικίνδυνα ενίοτε, «στοιχειωμένα» σπίτια, σκουπίδια διασκορπισμένα έξω από τους κάδους, συγκοινωνίες που πάσχουν, βρισιές και έριδες καθημερινά -αυτά είναι που μας προσφέρει η Αθήνα και μερικοί μάλιστα υπερηφανεύονται, χωρίς να ντρέπονται, για το πόσα «κατάφεραν» στη θητεία τους· ανεκδιήγητοι, απλώς. Μπορεί λοιπόν να αναγεννηθεί αυτή η πόλη; Ας μας απαντήσουν πρώτα -για να απαντήσουν χρειάζονται ένα πρόγραμμα-όραμα και δεν φαίνεται να το έχουν στα συρτάρια τους. Για ποια αναγέννηση να μιλήσουμε τώρα;
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας