Τα φυτά που φυτρώνουν από παραδοσιακούς σπόρους μπορούν να είναι ξερικά γιατί αντέχουν», μας έλεγε ο φίλος μας στο νησί. «Αντίθετα με τα μεταλλαγμένα, η ρίζα τους πάει βαθιά στη γη. Και όταν το λιοπύρι τα χτυπάει, κρύβονται μέσα στα ίδια τους τα φύλλα, που σμίγουν και σκεπάζουν τον καρπό, όπως κάνουμε κι εμείς για να φυλαχτούμε στη μεγάλη κάψα. Κοίτα, είπε μετά, αυτά τα καρπούζια. Για να πάρω τον σπόρο τους ανέβηκα δυο ώρες δρόμο στο βουνό, εκεί όπου τους είχε ένας γέρος. Μυστήριος άνθρωπος ο γέρος. Αμα δεν έρθεις με την αυγή στις πέντε το πρωί, σπόρους δεν έχει. Μετά πάω για το άρμεγμα
Γραφικότητα; Οχι. Σεβασμός στον χώρο, στον ξερότοπο όπου φύτρωναν οι θαυματουργοί σπόροι, και στον χρόνο, την ώρα του ξημερώματος, στη φύση που γίνεται δύναμη δημιουργίας και ζωής. Αυτός ο σεβασμός στη φύση, γύρω μας και μέσα στον άνθρωπο, που λείπει τόσο δραματικά από τον καταστροφικό τρόπο με τον οποίο οργανώνουν την παραγωγή και την εκμετάλλευση των τροφίμων όσοι δυναστεύουν τον κόσμο.
Οι μνήμες και οι σκέψεις αυτές γεννήθηκαν από μια σημαντική έρευνα με τίτλο «Οι συνέπειες της λιτότητας και ο αγώνας για τη διατροφική κυριαρχία στην Ελλάδα», που παρουσιάστηκε στο καφενείο «Εναστρον». Η έρευνα αυτή, που την προσυπογράφουν ο φίλος Λεωνίδας Βατικιώτης μαζί με μια σημαντική ομάδα Ελλήνων και ξένων ερευνητών, καταγράφει με θεωρητική γνώση, αξιοποίηση έργων αναφοράς, συνεντεύξεις και ποσοτικές μετρήσεις τα κύρια στάδια και τις διάφορες πτυχές ακόμη ενός ζητήματος που είναι συνυφασμένο με την κρίση, τα μνημόνια, αλλά πάνω απ’ όλα με την υποσκαπτόμενη κυριαρχία της χώρας μας.
Με την υπόσκαψη της κυριαρχίας στα τρόφιμα και τον μοιραίο ρόλο της Ευρωπαϊκής Ενωσης οδηγούμαστε στην -περαιτέρω καταστροφική- αλλαγή του προϋπάρχοντος πλαισίου στην παραγωγή, στο εμπόριο και στην κατανάλωση. Φόροι και ασφάλιστρα, «απελευθέρωση» της εργασίας και των όρων παραγωγής, αύξηση των μεσαζόντων, υποχρέωση να ακολουθούνται κοινοτικές ντιρεκτίβες που αποδεικνύονται καταστροφικές και αδιέξοδες και μια γενικότερη έλλειψη προοπτικής και ελπίδας κάνουν την αγροτική εργασία να μοιάζει, όπως συμβαίνει και με άλλους τομείς στη χώρα μας, όλο και πιο ασύμφορη.
Υπάρχει εναλλακτικός δρόμος; Περιπτώσεις -κάποτε και δίκτυα- παραγωγών που σώζουν και εξελίσσουν παραδοσιακούς τρόπους παραγωγής και διακίνησης των αγροτικών προϊόντων, στη γεωργία, την κτηνοτροφία, την αλιεία, αποτελούν οδηγητικά παραδείγματα. Αλλά, όσο αισιόδοξα κι αν είναι τα στοιχεία αυτά, δεν αναιρούν την πραγματικότητα: Ο αγώνας για τη διατροφική κυριαρχία στην Ελλάδα περνά μέσα από την ανάκτηση της εθνικής της κυριαρχίας.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας