Σχεδόν με ανακούφιση υποδέχτηκε το νέο μια φίλη από τα παλιά, ότι δεν θα τα καταφέρναμε τελικά να περάσουμε να τη δούμε. Ετυχε να βρεθούμε προς τα μέρη της κατά τη διάρκεια ενός καλοκαιρινού ταξιδιού και της γνωστοποιήσαμε την παρουσία μας· δεν είναι ότι μας απέφυγε ακριβώς, ίσα ίσα που προσφέρθηκε να μας δεχτεί και ήταν εγκάρδια στο τηλεφώνημα, μα σαν της ανακοινώσαμε πως δεν μας φτάνει ο χρόνος τελικά, καθόλου δεν επέμεινε να μας αλλάξει γνώμη –όπως θα έκανε παλιότερα, σε άλλες εποχές– ούτε προσποιήθηκε κάποια μεγάλη απογοήτευση.
Δεν ήταν η μόνη· στη θερινή μας εξόρμηση κατά κανόνα βρήκαμε ανθρώπους κλεισμένους στο καβούκι τους κι εγκλωβισμένους στα προβλήματά τους. Ανθρώπους που κι εμείς δυσκολευτήκαμε να τους τηλεφωνήσουμε, ακριβώς επειδή μπήκαμε στη θέση τους ή δεν θελήσαμε –με τη σειρά μας– να βγούμε από τον ρυθμό μας. Τόσο φορτωμένοι με τις έγνοιες μας είμαστε όλοι, που θαρρείς πως ακόμα κι ένα ελάχιστο παραστράτημα από την καθημερινή ρουτίνα θα ήταν ικανό να μας εκτροχιάσει επώδυνα και θα απαιτούσε δαπάνη ψυχολογικής ενέργειας πιο κοστοβόρα κι από το αγύρτικο χρηματιστήριο της ΡΑΕ.
Το ψυχανεμίζεσαι πως οι άνθρωποι, όσο περνούν τα χρόνια, έχουμε μια διογκούμενη δυσκολία στην επαφή. Χάνουμε από την εξωστρέφεια και τον σωτήριο αυθορμητισμό μας και δεν έχουμε πια την ίδια ορμή και τη λαχτάρα να βρεθούμε με άλλους, ειδικά αν πρόκειται για κάτι ξαφνικό κι απρογραμμάτιστο. Να φταίει που από χρόνια έχουμε σκύψει το κεφάλι και προσπαθούμε να τα βγάλουμε πέρα στον σισύφειο αγώνα της οικονομικής μας επιβίωσης; Να είναι που ενσωματώσαμε –συνειδητά ή ασυνείδητα– ως στάση ζωής τον ατομισμό του κυρίαρχου πολιτικού ιδεολογήματος και του modus vivendi των μέσων κοινωνικής δικτύωσης; Ηρθαν και οι πρόσφατοι εγκλεισμοί και μας αποτελειώσανε, εξαντλώντας τις ψυχικές μας αντοχές κι αδρανοποιώντας τις εναπομείνασες κοινωνικές μας δεξιότητες.
Μα η διέξοδος δεν μπορεί να βρίσκεται βαθύτερα μες στον λαβύρινθό μας· ακόμα και να σκοτώσει ο καθένας μας τον προσωπικό του Μινώταυρο δεν θα μπορέσει να απεγκλωβιστεί από τα σκοτάδια του χωρίς ανθρώπινη επαφή. Από καιρό δεν είμαστε καλά, μα ίσως γίνουμε λίγο καλύτερα σαν καταφέρουμε να σμίξουμε με κόσμο· το ξέρουμε όσοι κατορθώσαμε εν τέλει να πιαστούμε σε καλοκαιρινές παρέες γύρω από ένα τραπέζι, σε μια αυλή, σε μια πλατεία, σ’ ένα μπαλκόνι ή σ’ ένα πανηγύρι. Η απόπειρα για ανθρώπινη επαφή είναι από μόνη της επαναστατική πράξη τη σήμερον ημέρα· αξίζει να βρει κανείς την αντοχή να την αποτολμήσει κι ας είναι εκτός προγράμματος, κι ας συνεπάγεται ψυχολογική δαπάνη. Ποια επανάσταση δεν απαιτεί θυσίες;
Αλλωστε είναι αρχέγονη γνώση των ανθρώπων ότι τον μίτο προς το ξέφωτό μας πάντοτε θα μας τον προσφέρουν οι άλλοι.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας