Πολιτική σημαίνει προβλήματα και λύσεις. Σε αντίθεση όμως με τις εφαρμοσμένες επιστήμες, στην πολιτική τόσο τα προβλήματα όσο και οι λύσεις και η μέθοδος δεν είναι για όλους τα ίδια. Η ανισότητα για παράδειγμα.
Για άλλους αντιπροσωπεύει στρέβλωση που απαιτεί διόρθωση και για άλλους φυσική κατάσταση που οποιαδήποτε παρέμβαση για την ανατροπή της ισοδυναμεί με αμφισβήτηση των κανόνων της φύσης. Στα αυταρχικά καθεστώτα μια κάστα ισχυρών καθορίζει τον κατάλογο των προβλημάτων και επιβάλλει τον τρόπο που θα αντιμετωπιστούν, ενώ στη Δημοκρατία το έργο της επιλογής -θεωρητικά τουλάχιστον- αναλαμβάνει η πλειοψηφία των πολιτών. Επομένως οι εκλογές πραγματώνουν κυρίως την επιλογή και την αξιολόγηση προβλημάτων και λύσεων και δευτερευόντως τη σύγκριση προσώπων.
Στις εκλογές της Κυριακής η πλειοψηφία εξουσιοδότησε το πρώτο κόμμα να παραμείνει σταθερό στις λύσεις που υιοθέτησε στην πρώτη θητεία του για προβλήματα που ξεκινούν από τα εθνικά θέματα, συνεχίζουν με τους πλειστηριασμούς, την παιδεία, την αυθαιρεσία, την εργασία, την υγεία και την ασφάλεια και καταλήγουν στον τρόπο της διακυβέρνησης.
Ετσι, του ανέθεσε να καθορίσει και τη μελλοντική μορφή που θα έχει η ελληνική κοινωνία, αφού με τις πολιτικές του επανακαθορίζει όχι μόνο τα όρια του κράτους και την έννοια του κοινωνικού αλλά και τη θέση των ανθρώπων (η προαναγγελία της συνταγματικής αναθεώρησης είναι ο προπομπός αυτών που θα ακολουθήσουν). Πριν από τρεις μέρες, λοιπόν, η πλειοψηφία επέλεξε... λύσεις που όλες μαζί συνθέτουν τη μεγάλη ζωγραφιά που αναπαριστά την ελληνική κοινωνία ενός μέλλοντος.
Σίγουρα κάποιους ξενίζει η απουσία ονομάτων. Δεν είναι δυνατόν -θα σκεφτούν- από ένα κείμενο για τις εκλογές της Κυριακής να απουσιάζουν τα ονόματα του Μητσοτάκη, του Τσίπρα, του Ανδρουλάκη, του […], της Ν.Δ., του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ., του... Ομως η απουσία ονομάτων υποδηλώνει το ειδικό βάρος του προβλήματος και της λύσης του. Η Ιστορία δείχνει ότι κάθε πρόβλημα κουβαλά την ιστορία του, τις αιτίες και τα αποτελέσματά του και κάθε λύση τις επιπτώσεις της, που εξαρτώνται από τον πυρήνα των συστατικών της.
Υπό μία έννοια, εκεί βρίσκεται το DNA που επηρέασε το παρελθόν και θα καθορίσει το μέλλον. Και η ιστορική γνώση από το εγγύς και το απώτερο παρελθόν δείχνει ότι το μέλλον που περιγράφουν τα κείμενα και οι ομιλίες του Χάγεκ, του Σουμπέτερ, του Φρίντμαν, της Θάτσερ, ακόμα και του Μπαστιά και του Μίζες, είναι εντελώς διαφορετικό από εκείνο που περιγράφουν ο κεϊνσιανοί και οι μαρξιστές οικονομολόγοι και φιλόσοφοι.
Σε μια ιδεατή κοινωνία οι εκλογές θα έπρεπε να βασίζονται στη… σύγκριση. Δηλαδή οι άνθρωποι να συγκρίνουν προβλήματα και λύσεις και να επιλέγουν με βάση τις προσδοκίες τους για το παρόν τους και το μέλλον των παιδιών τους. Αν το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής αντανακλούσε το αποτέλεσμα της αξιολόγησης με αυτά τα κριτήρια, τότε το εύλογο συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η πλειοψηφία επέλεξε τις λύσεις που περιγράφονται σχεδόν αυτούσιες στο θρυλικό βιβλίο «The Constitution of Liberty» του Φρίντριχ Χάγεκ που εκδόθηκε τον Φεβρουάριο του 1960 από τον εκδοτικό οργανισμό του Πανεπιστημίου του Σικάγου. Τις ίδιες λύσεις που πρόκρινε η Θάτσερ, όταν στη διάρκεια μιας συνεδρίασης πέταξε το ευαγγέλιο του Χάγεκ στο τραπέζι λέγοντας: «Σε αυτό πιστεύουμε!».
Ευτυχώς για το μέλλον του τόπου οι περισσότεροι από τους 2.300.000 ανθρώπους που επέλεξαν τη Ν.Δ. αγνοούν τόσο την ύπαρξη του Χάγεκ όσο και τις απόψεις του που επιβάλλουν τη δικαιοσύνη του ισχυρού. Σίγουρα δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο του (η ελληνική έκδοση είχε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων), ενώ ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του αποφεύγουν να αναφέρονται στην ιδεολογική έλξη που νιώθουν για τις συνταγές που προτείνουν οι πολιτικοί και οικονομικοί τσελεμεντέδες του Αυστριακού νομπελίστα («The Road to Serfdom» και «The Constitution of Liberty») και του Φρίντμαν, του ιδρυτή της σχολής του Σικάγου («Capitalism and Freedom», που εκδόθηκε το 1962 από το Πανεπιστήμιο του Σικάγου και αφορά τον ρόλο του καπιταλισμού στη φιλελεύθερη κοινωνία).
Ετσι, οι περισσότεροι επέλεξαν «προβλήματα» και πρόκριναν «λύσεις» που αντιστρατεύονται τα δικά τους συμφέροντα είτε επειδή κανένας δεν τους μίλησε είτε επειδή τους παραπλάνησαν είτε επειδή δεν εμπιστεύτηκαν εκείνους που αναφέρονταν σε αυτά. Επομένως, το κρίσιμο ερώτημα είναι: Θα έκαναν την ίδια επιλογή αν γνώριζαν για τον οικονομικό και κοινωνικό «Καιάδα» που περιγράφουν στα βιβλία τους αυτοί οι άνθρωποι; Οι νικητές προφανώς δεν ενδιαφέρονται να δώσουν απάντηση αλλά για τους «χαμένους» είναι προϋπόθεση επιβίωσης.
*Δημοσιογράφος, συγγραφέας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας