Στο πρόσφατο συνέδριο της Χριστιανοδημοκρατικής Ενωσης (CDU), στο οποίο οι εκλέκτορες συμμετέχουν σύμφωνα με τους κανόνες της τεχνολογικής παρουσίας, αρχηγός του κόμματος εξελέγη ο Αρμιν Λάσετ. Είναι ο διάδοχος της Αγγελα Μέρκελ στη θέση του προέδρου και κατά πάσα πιθανότητα θα οριστεί και υποψήφιος καγκελάριος του CDU στις επικείμενες εκλογές που θα διεξαχθούν την 26η Σεπτεμβρίου 2021.
Από την ειδησεογραφία και τις σχετικές πολιτικές αναλύσεις μαθαίνουμε την πολιτική βιογραφία του νέου προέδρου του CDU και νέου υποψήφιου καγκελάριου. Κατά το επόμενο εξάμηνο η Γερμανία θα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο, όχι όμως κατά τα ελληνικά πρότυπα.
Οι πολιτικοί θεσμοί θα λειτουργούν, οι νομικές διαδικασίες θα παίζουν τον κοινωνικό ρόλο τους και θα συμβαίνουν όλα τα πολιτικά πράγματα κατά τον τρόπο που γίνονται εδώ και εβδομήντα χρόνια (1950-2020).
Σημειώνω εδώ, ότι η γερμανική δημοκρατία λειτουργεί ως υπόδειγμα για την παγκόσμια πολιτική κοινωνία. Το πολιτικό και ανθρώπινο τραύμα του ναζισμού μπορεί να μην έχει ακόμη ξεπεραστεί, αλλά δεν βλέπω πουθενά στον κόσμο να λειτουργεί το δημοκρατικό πνεύμα όσο λειτουργεί στη Γερμανία.
Αλλά ας δούμε τι σημαίνει η εκλογή του Λάσετ και ποιος είναι ο νέος πολιτικός άνδρας. Δεν υποστηρίζω την άποψη η οποία λέει ότι ο Λάσετ είναι το «πιστό αντίγραφο» της πολιτικής Μέρκελ. Ακόμη και εάν ο νέος πολιτικός άνδρας αναλάβει πρωτοβουλίες που θα τον διαφοροποιήσουν σε σχέση με την πολιτική της Μέρκελ αυτό δεν σημαίνει ότι η Γερμανία θα επεξεργαστεί ένα άλλο «πολιτικό δείγμα» για την Ευρώπη.
Η γερμανική ηγεμονία επέβαλε τη γραφειοκρατική Ευρώπη (τις τεχνοκρατικές Βρυξέλλες). Εδώ και δύο δεκαετίες το «γλυκό τέρας των Βρυξελλών» (βλ. το κείμενο του Hans Magnus Enzensberger) κυριαρχεί ως πολιτική έκφραση των ευρωπαϊκών λαών.
Από την άλλη, ο Γιούργκεν Χάμπερμας σε πρόσφατο κείμενό του με τον τίτλο «Η δεύτερη ευκαιρία: τριάντα χρόνια μετά: 1990-2020» (κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Σάκκουλα) επαναδιατυπώνει τη θέση του, σύμφωνα με την οποία εάν η Γερμανία δεν συνεργαστεί με τους Ευρωπαίους εταίρους της σε ισότιμη βάση και ακολουθήσει την «πολιτική Μέρκελ», τότε στο μέλλον δεν θα μιλάμε για κρίσεις, αλλά για την «άβυσσο» της ανθρώπινης ζωής.
Τελικά, εάν η Γερμανία αποφάσισε να ορίσει τον Λάσετ στη θέση της Μέρκελ, αυτό ως ενδοκομματικό ζήτημα είναι δικό τους πρόβλημα. Η «στασιμότητα» ως πολιτικό δόγμα είναι, ιστορικά, υπόθεση καταστροφής για την Ευρώπη.
Ας απαντήσει, λοιπόν, ο κύριος Αρμιν Λάσετ στα εξής δύο ερωτήματα: πρώτον, θα εξακολουθήσει η Γερμανία να χρησιμοποιεί τις «Βρυξέλλες» για τους δικούς της οικονομικούς σκοπούς; Και δεύτερον, μήπως η τεχνοκρατική συνύπαρξη της πανίσχυρης οικονομικής δύναμης (Γερμανία) και του γραφειοκρατικού πύργου των Βρυξελλών έχει φτάσει στο τέλος της;
*Καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και επισκέπτης καθηγητής στο Goethe-Universität Frankfurt/M
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας