Ενας ανεκτικός άνθρωπος

Πολλές φορές, διάφορα περιστατικά της πολιτικής πραγματικότητας οδηγούν τους πολίτες να αναλογιστούν τη στάση την οποία τήρησαν γυρίζοντας πίσω τους δείκτες του χρόνου και επαναξιολογώντας τις αποφάσεις τους. Και το να σιωπήσεις, απόφαση είναι, για διαφόρους λόγους. Ας δούμε μερικές περιπτώσεις. Ο Β θα σκεφτεί το 2015 αν έπραξε σωστά που σταμάτησε τα δωρεάν μαθήματα νοηματικής στο Εθνικό Ιδρυμα Κωφών, επειδή λόγω των απανωτών απεργιών στα λεωφορεία, μερικά χρόνια πριν, δεν είχε τρόπο πρόσβασης. Ο Γ θα σκεφτεί αν έπραξε σωστά που έφυγε από μια δουλειά, επειδή δεν του κόλλησαν ένσημα για δεδουλευμένα και αυτό συνέβη ενώ επενέβαιναν στη δουλειά του, παραγκωνίζοντας το κοινώς «ορθό», προκειμένου να βγουν τα νούμερα στα παραδοτέα. Και ο Δ θα σκεφτεί αν έπραξε σωστά που δεν μήνυσε το υπουργείο Τουρισμού, επειδή πίστεψε στην προκήρυξη για νέους ξεναγούς τον Σεπτέμβριο του 2012, έκανε τα απαιτούμενα, αλλά από τότε το θέμα ξεχάστηκε και ο «ταλαίπωρος» ζει με τη σκέψη πως κάποτε θα έδινε εκείνες τις περιβόητες εξετάσεις, όταν μια φορά κι έναν καιρό υπήρχαν Θεσμοί. Ωσπου μπήκε το 2015 κι όταν θυμήθηκε ότι η προκήρυξη αφορούσε μια σχολή που θα λειτουργούσε στην Ελλάδα της συγκυβέρνησης τα έτη 2012-2015, είδε πως τέρμα το πανηγύρι.

Αξίζει, ωστόσο, να δούμε τις πράξεις του Δ που ήθελε να ελπίζει, λίγο πιο αναλυτικά- διόλου τυχαίος κι ο χαρακτηρισμός του «ταλαίπωρου». Αυτός, λοιπόν, ο Δ της δράσης– και βέβαια μαζί με αυτόν η μπόρα πήρε τους Δ2, Δ3 κ.λπ.-, πλήρωσε νομότυπα τα εξέταστρά του. Για αγγλικά έσκασε 111€ στο Βρετανικό Συμβούλιο, αν και είχε άδεια διδασκαλίας. Τα πέντε χρόνια, από τότε που πήρε το πτυχίο, είχαν λήξει, οπότε το ζεστό, μετρητό χρήμα έπρεπε να φύγει από την τσέπη. Τι να κάνει, πλήρωσε. Πλήρωσε και για ισπανικά άλλα 100€. Και πέρασε και στα δύο. Επιασε τον περιβόητο βαθμό στις ξένες γλώσσες για να μπορεί να συνεχίσει στα «δωρεάν» μαθήματα άνευ εξετάστρων: σε ιστορία, έκθεση, γεωγραφία.

Μόνο που αυτή η συνέχεια δεν δόθηκε ποτέ. Ενώ ο Δ τηλεφωνικά, από το υπουργείο Tουρισμού μαθαίνει πως δρομολογούνται τα λεγόμενα «εντατικά» σεμινάρια, ταχύρρυθμα των 700€ κατ’ άτομο για 40 άτομα συμμετοχή (μόνο από ένα σεμινάριο, στο ταμείο μπαίνει το ποσό των 28.000€). Απορεί ο Δ τι γίνονται αυτά τα χρήματα. Ρωτώντας, τι μέλλει γενέσθαι, μαθαίνει πως τώρα που ο ΟΤΕΚ καταργήθηκε, μια -μη ανακοινώσιμη- επιτροπή από καθηγητές πανεπιστημίου έχει κληθεί να γνωμοδοτήσει. Και το χειρότερο, μέσα σε όλη αυτήν την ιστορία, είναι πως οι υπάλληλοι του υπουργείου, με τις οποίες έχει μιλήσει, λένε πως καταλαβαίνουν το ζήτημα, αλλά τι μπορούν να κάνουν;

Εν τέλει, ενώπιον της σκανδαλώδους ιστορίας, που ακούει στο δίπτυχο «κρατική μέριμνα», είναι απορίας άξιον ποιος είναι ο ρόλος του υπαλλήλου. Δεν είναι δυνατόν να συνειδητοποιείς πως ο υπάλληλος, αυτός που αποφεύγει να δίνει το επώνυμο εκτός κι αν τηλεφωνήσεις πάνω από πέντε φορές, τείνει ενίοτε να είναι ο πρώην πολίτης, δρώντας γραφειοκρατικά. Η απουσία δε της κρατικής μέριμνας εντοπίζεται στο ότι οι πολίτες είναι οι μη δικαιούχοι, ενώ η εμμονή για το χρήμα επισυμβαίνει συστηματικά, αποκλείοντάς τους.

Στην περίπτωση της εκκρεμούς περίπτωσης των επιτυχόντων στις εξετάσεις των ξένων γλωσσών, η επίσημη απάντηση του υπουργείου είναι: «7. τον ίδιο μήνα που εξεδόθη η απόφαση επικύρωσης των αποτελεσμάτων ξένων γλωσσών, ψηφίστηκε και δημοσιεύτηκε ο ν. 4109/2013 (ΦΕΚ 16/Α)». Κοινώς η επιστολή ενημερώνει για τα καθέκαστα, που όλως τυχαίως(!) πάλι, η απόφαση για την κατάργηση του ΟΤΕΚ ψηφίστηκε τον ίδιο μήνα με την έκδοση των αποτελεσμάτων. Δηλαδή, αν έχεις βάλει κοτόπουλο στο φούρνο, μην περιμένεις να γίνει. Βάλε και φακή, φά΄ τη και άσε το κοτόπουλο να καεί και να σου κάψει και το σπίτι, άμα το λένε κράτος και δεν σε νοιάζει και πολύ. Το άλλο, περί επιστροφής χρημάτων, βέβαια, ούτε λόγος. Στο υπουργείο εκτιμούν ότι τα χρήματα δόθηκαν στα ιδρύματα που διενήργησαν τις εξετάσεις και όλα καλά. Τις δε αποφάσεις έπαιρνε ο ΟΤΕΚ. Οπότε, αν έχεις ταβέρνα κι αγοράσεις κακό κρέας, -το κράτος διδάσκει-, σαν έρθουν οι δηλητηριασμένοι, θα πεις, δεν φταίω εγώ, η ταβέρνα. Κι από την άλλη, -θα πεις-, εσείς δηλητηριασμένοι πληρώσατε για να σερβιριστείτε και να φάτε. Εντάξει.

Για να κλείνει η ιστορία και επειδή σε κανέναν δεν αρέσει να γράφει για τον εαυτό του, εκτός και αν αυτά αφορούν πολλούς περισσότερους, δεν υπήρξαν τμηματικά Β, Γ, Δ, αλλά ένας άνθρωπος, η Α αλλά και κάθε Α που ζει σε σύντομο διάστημα τόσα. Τι μπορείς να εκτιμήσεις για την πολιτική πραγματικότητα της χώρας; Οτι η πολιτική είναι για τους πολίτες και κανείς δεν πρέπει να είναι «ένας» ανεκτικός άνθρωπος. Και η πολλή τηλεόραση δυστυχώς στοιχίζει.

* Επικοινωνιολόγος, δημοσιογράφος