Μίλησαν για «γλέντι» σε μια σκοτεινή στοά όπου πέντε άντρες απλώς «έκαναν σεξ» με μια γυναίκα. Αμφισβήτησαν την αφήγησή της επαναλαμβάνοντας ότι δεν αντιστάθηκε. Αναρωτήθηκαν αν το ότι δεν είπε «όχι» σημαίνει «ναι». Αν εκείνοι είχαν συνείδηση του τι έκαναν. Αν εκείνη ήξερε τι θα συνέβαινε. Αν υπήρξε πρόθεση από τους άντρες ή πρόκληση από τη γυναίκα.
Επέμεναν να ρωτούν πόσο φυσιολογικό είναι να χαμογελά, να βγαίνει με τους φίλους της και να συνεχίζει τη ζωή της μετά από αυτό το συμβάν, όπως κατέγραψε ντετέκτιβ που προσέλαβαν οι δράστες για να αποδείξουν ότι «μια χαρά είναι, δεν έγινε και τίποτα».
Η υπόθεση της «Λα Μανάδα», όπως αποκαλείται η παρέα παλικαράδων που βίασε ομαδικά μια γυναίκα στη γιορτή του Σαν Φερμίν της ισπανικής Ναβάρα το 2016, ενσάρκωσε ακραία όλη τη νοσηρή αντιμετώπιση που βιώνουν τα θύματα βιασμού ακόμη και στις αίθουσες των δικαστηρίων, πυροδοτώντας πολλούς διαξιφισμούς, αντιπαραθέσεις αλλά και μαζικότατες διαδηλώσεις κατά των δικαστικών λογικών που ορίζουν έναν βιασμό ως απλή κακοποίηση.
Τώρα, τρία χρόνια μετά το βράδυ του ομαδικού βιασμού της 18χρονης, το ισπανικό Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε τελεσίδικα πως οι πράξεις των πέντε αντρών συνιστούν βιασμό και αύξησε τις ποινές φυλάκισής τους στα 15 χρόνια.
Τόσο το αρμόδιο δικαστήριο της Ναβάρα όσο και το Ανώτερο της κοινότητας είχαν αποφασίσει πως δεν επρόκειτο για βιασμό αλλά για απλή κακοποίηση επειδή δεν θεώρησαν ότι υπήρξαν εκφοβισμός και βία από πλευράς των αντρών ούτε και αντίσταση του θύματος, καταδικάζοντάς τους έτσι σε φυλάκιση 9 ετών.
Σύμφωνα με το Ανώτατο Δικαστήριο, πέραν πάσης αμφιβολίας υπήρξε σοβαρός εκφοβισμός καθώς, όπως εξηγεί: «Εκφοβίζω σημαίνει προκαλώ φόβο, τρόμο ή πανικό και σε περιπτώσεις όπως αυτή, και μόνο η παρουσία πέντε στιβαρών ατόμων που κυκλώνουν το θύμα σε μια κλειστή στοά χωρίς δυνατότητα να διαφύγει συνιστά εκφοβισμό».
Η απόφαση κάνει ρητή αναφορά στη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, ιδίως στο εδάφιο που αναφέρει πως «η συναίνεση πρέπει να δίνεται εκούσια ως έκφραση ελεύθερης βούλησης του ατόμου στο πλαίσιο των συνθηκών που το περιβάλλουν».
Οπως σημείωσαν οι δικαστές, «αποδέχομαι σημαίνει συναινώ σε κάτι που άλλος ζητά ή επιθυμεί. Δεν προκύπτει ότι το θύμα αποδέχτηκε ή συναίνεσε να έχει τέτοιες σχέσεις... Κι είναι σαφές πως δεν μπορεί να ερμηνευτεί η απουσία σωματικής αντίστασης ως βούληση, καθώς αυτή θα πρέπει να εκφραστεί ρητά ή να προκύπτει ξεκάθαρα από τις συνθήκες που επικρατούν στο συγκεκριμένο γεγονός».
Με την απόφασή του το Ανώτατο Δικαστήριο ξεκαθαρίζει πως «η σιωπή του θύματος μόνο ως άρνηση μπορεί να ερμηνευτεί», αναγνωρίζοντας έτσι αυτό που το γυναικείο κίνημα διεκδικεί δεκαετίες τώρα: ότι δηλαδή «μόνο το ΝΑΙ είναι ΝΑΙ».
Και αποφαίνεται πως όταν ασκείται σαφής εκφοβισμός, «δεν απαιτείται η αντίσταση του θύματος, καθώς αυτό που ορίζει το έγκλημα είναι οι ενέργειες ή η στάση του δράστη και όχι του θύματος», υιοθετώντας ακόμη ένα πάγιο επιχείρημα του φεμινισμού: «Η γυναίκα δεν πρέπει να έχει να αποφασίσει ανάμεσα στο να τη βιάσουν ή να τη σκοτώσουν».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας