Τον περασμένο Ιούλιο ομάδα Αφγανών ακτιβιστριών συναντήθηκε στο Ισλαμαμπάντ με ανάλογη ομάδα Πακιστανών γυναικών για να διατυπώσουν ένα κοινό αίτημα: καμία συμφωνία για το τέλος της ένοπλης σύρραξης στο Αφγανιστάν δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποκλείσει τις γυναίκες.
Αλλά έως τώρα μόνο άντρες συμμετέχουν στις συνομιλίες.
Δεν είναι ένα μεμονωμένο παράδειγμα. Σύμφωνα με έκθεση της Σχολής Pau του Αυτόνομου Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης, που αναλύει τις τάσεις και τις εξελίξεις των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων σε παγκόσμιο επίπεδο, το 2017, οι γυναίκες εξακολουθούσαν να μην έχουν επαρκή εκπροσώπηση στις συνομιλίες για την επίλυση ένοπλων συρράξεων που διεξάγονταν στον πλανήτη.
Στην Υεμένη, για παράδειγμα, οι γυναίκες είχαν αποκλειστεί από τις συνομιλίες.
Κι ενώ κατά την επανέναρξή τους τον περασμένο Δεκέμβριο, ο απεσταλμένος του ΟΗΕ στην Υεμένη, Μάρτιν Γκρίφιθς, συνοδεύτηκε από ομάδα 8 γυναικών, μόνο μία θα μετέχει επίσημα στις συνομιλίες, η Ράνα Γάνεμ της οργάνωσης Naser, ως μέλος της υεμενικής κυβερνητικής αντιπροσωπείας.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της τελευταίας έκθεσης του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ για την πρόοδο της Παγκόσμιας Ατζέντας για την ειρήνη, τις γυναίκες και την ασφάλεια, τα τελευταία χρόνια η συμμετοχή των γυναικών έχει μειωθεί: από τις 9 ειρηνευτικές συνομιλίες που διεξάγονταν το 2016, μόνο σε 11 αντιπροσωπείες υπήρχαν γυναίκες σε ανώτερες διαπραγματευτικές θέσεις, μείωση από το 2015 και το 2014, όταν οι γυναίκες κατείχαν ανώτερες θέσεις σε 12 και 17 αντιπροσωπείες αντίστοιχα στις 8 ειρηνευτικές διαδικασίες που διεξάγονταν.
Κι όταν μετέχουν, είναι πάντα μειοψηφία. Στη Μιανμάρ, στην ειρηνευτική διάσκεψη της Ενωσης που έγινε το 2016, στις αντιπροσωπείες μετείχαν 7 γυναίκες και 68 άντρες.
Οι γυναίκες είναι το μισό του πληθυσμού και λόγω του φύλου και της συνθήκης τους στη διάρκεια των συρράξεων γνωρίζουν περισσότερη βία, περιθωριοποίηση, ανέχεια, αλλά όλο και λιγότερο καλούνται να συμμετάσχουν στις ειρηνευτικές διαδικασίες σε ολόκληρο τον κόσμο.
Οι άντρες εξακολουθούν να παίρνουν τις βασικές αποφάσεις για το πώς θα οικοδομηθούν οι μετά τη σύρραξη κοινωνίες, παρότι υπάρχει ένα διεθνές πλαίσιο για τη συμμετοχή των γυναικών σε όλες τις φάσεις οικοδόμησης της ειρήνης, η απόφαση 1325 του 2000 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Η πατριαρχία στον πόλεμο
«Η πατριαρχική κουλτούρα, που με τον πόλεμο βαθαίνει και ενισχύεται, δυσχεραίνει την αναγνώριση του δικαιώματος των γυναικών να συμμετέχουν στις συνομιλίες που αφορούν το μέλλον της πατρίδας τους άρα και των ίδιων των ζωών τους», εξηγεί στην El Diario η Μαρία Βιγιέλας, ερευνήτρια της Σχολής Pau.
«Επιπλέον, οι επίσημοι και ανεπίσημοι μεσολαβητές δεν ασκούν επαρκή πίεση στους διαπραγματευτές ή δεν καταφέρνουν να τους πείσουν για τη σημασία που αυτή η συμμετοχή έχει για την επίτευξη μιας βιώσιμης και μόνιμης ειρήνης, κι έτσι η συμμετοχή των γυναικών θεωρείται δευτερεύουσας σημασίας».
Αλλά αυτή η απουσία των γυναικών οδηγεί στο να μην αναφέρονται στα τελικά κείμενα τα ζητήματα φύλου και πολλές από τις συνέπειες του πολέμου που απορρέουν από αυτά, όπως και να μη διατυπώνονται συγκεκριμένα μέτρα για την επίλυσή τους: από τη σεξουαλική και έμφυλη βία στη σύρραξη ώς την κατανομή της εξουσίας και τις απαραίτητες συνταγματικές μεταρρυθμίσεις.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας