Τις φωνάζουν «θείες», αλλά είναι πολύ περισσότερα για τα κορίτσια και τις νέες γυναίκες που γνώρισαν τη βία: το χέρι που τις τραβά από την απόγνωση, το χάδι που ανακουφίζει τις πληγές τους, το χαμόγελο που φωτίζει το σκοτάδι στο οποίο τις έχουν καταδικάσει, η φωνή που τους μαθαίνει να προστατεύουν τον εαυτό τους, το παράδειγμα που τις απενοχοποιεί. Θύματα ακραίας βίας και μαζί αρωγοί κακοποιημένων γυναικών.
Είναι γυναίκες σαν τη Σαρνέλ. Στα 6 της τη βίασε 23χρονος. Στα 13 της το έσκασε από το σπίτι της όταν ο θείος της επιχείρησε να την κακοποιήσει.
Στα 17 έμεινε έγκυος έπειτα από τον βιασμό της από συμμαθητή της.
Επιχείρησε να αυτοκτονήσει και θα τα είχε καταφέρει αν δεν την έβρισκε ο αδελφός της κι έκοβε το σκοινί με το οποίο προσπάθησε να κρεμαστεί.
Χρειάστηκε χρόνια για να σταθεί στα πόδια της.
Σήμερα, 27 χρόνων, βοηθά νεότερες γυναίκες να μην επιτρέψουν σε κανέναν να τις κακοποιήσει, αλλά και να ξεπεράσουν το τραύμα της βίας.
Η Σαρνέλ είναι μία από τις 21.000 εθελόντριες που δουλεύουν σε κάπου 350 ομάδες σε ολόκληρο το Καμερούν, μέλη του RENATA, του «εθνικού δικτύου των θειών» για την πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών.
«Επιλέξαμε το “θείες” γιατί σ’ αυτές πηγαίνει συνήθως μια κοπέλα όταν δεν μπορεί να μιλήσει στους γονείς της», έλεγε σε ρεπορτάζ του Ιδρύματος Ρόιτερ η 28χρονη Κάθι Αμπα. «Είμαστε όλες νεαρές μητέρες και όλες θύματα κακοποίησης: ξέρουμε από πρώτο χέρι για τι ακριβώς μιλάμε στα κορίτσια».
To κρυφό τραύμα
Σύμφωνα με το RENATA, σχεδόν μία στις 20 γυναίκες της χώρας έχει βιαστεί, και από αυτούς τους βιασμούς ο ένας στους πέντε έγινε από άντρα συγγενή.
Το 10% των θυμάτων βιάστηκαν πριν συμπληρώσουν τα δέκα τους χρόνια.
Ο κόσμος δεν μιλά γι’ αυτά τα εγκλήματα, οι Αρχές δεν έχουν κανέναν ιδιαίτερο ζήλο να τα διώκουν και οι δράστες το ξέρουν και συνεχίζουν ανενόχλητοι να κακοποιούν και να βιάζουν.
Ενα από τα πιο καίρια προγράμματα που κάνουν οι «θείες» είναι σε δημοτικά σχολεία και νηπιαγωγεία, ξεκινώντας από πράγματα πολύ απλά, όπως ότι υπάρχουν μέρη στο σώμα μας που κανείς δεν πρέπει να αγγίζει.
Μέσα από αυτή την προσέγγιση μπορούν επίσης να εντοπίσουν παιδιά θύματα βίας και να τους προσφέρουν εξειδικευμένη βοήθεια.
Οι «θείες» δημιουργήθηκαν πριν από αρκετά χρόνια με χορηγία της γερμανικής αναπτυξιακής υπηρεσίας GIZ, αλλά πλέον δεν χρηματοδοτούνται από κάποιον οργανισμό παρά μόνο από μικρές δωρεές.
«Δεν θα σταυρώσουμε τα χέρια. Θα αναζητήσουμε άλλους πόρους. Θα συνεχίσουμε αυτή τη μάχη», λέει η Σαρνέλ, εξηγώντας πως για όλες τους η δουλειά που κάνουν ως εθελόντριες μετά από όσα βίωσαν είναι μια πράξη εξέγερσης και ανυπακοπής: «Η επιτυχία μας είναι η καλύτερη εκδίκηση».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας