Αρχίζει σήμερα το πολυαναμενόμενο 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, συνέδριο-ορόσημο για πολλούς λόγους. Ο πρώτος είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, όντας κορμός της σημερινής κυβέρνησης, κρατάει στα χέρια του το παρόν και το μέλλον της χώρας.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι το κόμμα καλείται να αξιολογήσει μια νικηφόρα πορεία μετά το 1ο Συνέδριο (2013), διά του οποίου το συμμαχικό σχήμα των συνιστωσών μετεξελίχθηκε σε κόμμα, χωρίς το αναγκαίο και διορατικό αυτό σχέδιο να στεφθεί με πλήρη επιτυχία στην πρώτη περίοδο, αφού συγκεκριμένες συνιστώσες που είχαν αρνηθεί να αυτοδιαλυθούν και να ενσωματωθούν πλήρως στο νέο πολιτικό υποκείμενο, πρωτοστάτησαν στη διάσπαση του Αυγούστου 2015.
Ευτυχώς η αποχώρηση της Αριστερής Πλατφόρμας, που σε μεγάλο βαθμό είχε προαναγγελθεί, δεν οδήγησε και στη διάσπαση του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος συστρατεύτηκε και του έδωσε νέα περιφανή εκλογική νίκη τον Σεπτέμβριο 2015.
Ο τρίτος λόγος είναι ότι μετά την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου το κόμμα και οι άνθρωποί του (κομματική και εκλογική βάση) βρέθηκαν «έξω από τα νερά τους», διότι με κύρια ευθύνη της ηγεσίας είχαν καλλιεργηθεί υπερβολικές προσδοκίες, μακριά από τους υπαρκτούς διεθνείς και εσωτερικούς, πολιτικούς και κοινωνικούς συσχετισμούς.
Αναμφίβολα, η νικηφόρα πορεία του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια είχε και αρκετά λάθη, αναμενόμενα στις συγκεκριμένες συνθήκες, αλλά όχι αναπόφευκτα. Ομως, το μεγάλο λάθος δεν έγινε κι αυτό θα ήταν, κατά τη γνώμη μου, αν η κυβέρνηση είχε επιλέξει ή είχε αποδεχτεί το λεγόμενο Grexit.
Αν η Ελλάδα είχε βρεθεί εκτός ευρωζώνης, με δική μας ευθύνη, η Αριστερά θα κουβαλούσε ένα ασήκωτο βάρος για πολλές δεκαετίες.
Επειδή η ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται από συντρόφους σαν πανάκεια, υποστηρίζω ότι ο ρόλος του κόμματος είναι αναντικατάστατος, αλλά δεν πρέπει να υπερεκτιμάται στις σημερινές συνθήκες υποχώρησης και κρίσης του κομματικού φαινομένου, για λόγους που η σύγχρονη Αριστερά οφείλει να γνωρίζει σε βάθος.
Κατά τη γνώμη μου, μόνο αν το κόμμα μετατραπεί σε εργαστήρι ιδεών και λειτουργήσει πραγματικά ως κόμμα των μελών, δηλαδή δημοκρατικά και συλλογικά, τότε θα ανασυγκροτηθεί, θα μαζικοποιηθεί και θα μπει σε τροχιά νέας ανάτασης και δημιουργίας.
Βασικό στοιχείο αυτοκριτικής είναι να αναγνωρίσουμε ότι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι τάσεις λειτούργησαν σαν συντεχνίες, συχνά υποκαθιστώντας τα κομματικά όργανα. Ετσι, επλήγη η αξιοκρατία στην ανάδειξη στελεχών παντός είδους –είτε κομματικών, είτε για την ανάληψη δημόσιων αξιωμάτων.
Προϋπόθεση ανάτασης και νέας πνοής αποτελεί και η απαλλαγή μας από ένα είδος «εθνικής κουλτούρας», που θέλει να αποδίδονται όλα τα δεινά της Ελλάδας στους ξένους, ενώ η ταξική προσέγγιση των αιτιών της κρίσης απαιτεί να μιλάμε πρωτίστως για τις εγκληματικές ευθύνες του αδίστακτου εγχώριου κατεστημένου. Κακά τα ψέματα, για το υπέρογκο δημόσιο χρέος της Ελλάδας δεν ευθύνεται ούτε η Ε.Ε. ούτε η Γερμανία.
Τους πολυδάπανους εξοπλισμούς και τους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν μας τους επέβαλε η Ε.Ε.
Καλούμαστε να εντάξουμε και το σχέδιό μας για την εξωτερική πολιτική στο ευρύτερο όραμά μας για μια Ελλάδα εκτός μνημονίων, διεκδικητική εντός της Ε.Ε. και ικανή να πρωτοστατεί σε διαδικασίες ειρήνης και ισότιμης συνεργασίας στα Βαλκάνια και τη Μεσόγειο.
Στο πλαίσιο αυτό, δεδομένης και της επιδείνωσης της συριακής κρίσης, οφείλει η κυβέρνηση, κυρίως σε επίπεδο Ε.Ε., να επιμείνει στην εκπόνηση ενός προγράμματος ειρήνης για τη Μ. Ανατολή και τη Μεσόγειο.
Χρειαζόμαστε «άλματα στο καινό, όχι στο κενό», είχε πει γνωστός πανεπιστημιακός, μιλώντας για τη χώρα και την Αριστερά. Το άλμα στο καινό απαιτεί πρωτίστως συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης και νέες ιδέες στη βάση των σύγχρονων εξελίξεων και προβλημάτων.
Πρέπει να πατάμε σταθερά στη γη για να την κινήσουμε. Αυτό ζητεί η έκφραση και στο οργανωτικό επίπεδο, που σημαίνει ότι αφού σήμερα μέγιστο πρόβλημα είναι το προσφυγικό-μεταναστευτικό, στελέχη που ενεργοποιούνται επιτυχώς και ανιδιοτελώς στον τομέα αυτόν, πρέπει να επιλεγούν και για τη νέα Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία πρέπει να βρεθούν και μέλη του κόμματος που ήρθαν στην Ελλάδα ως πρόσφυγες ή μετανάστες.
*μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας