Ηταν καλοκαίρι, γύρω στο 1986. Με τον φίλο Μίλτο βάλαμε στο «Γιούκο» ψάθες, πετσέτες, ομπρέλα, φτιάξαμε φραπέδες με πολλά παγάκια και κινήσαμε για την παραλία του Αγιου Ισίδωρου του Πλωμαρίου. Ομορφη παραλία, με χρωματιστά λιτρίδια, γαλανά, πεντακάθαρα νερά. Φτάνοντας αντικρίσαμε αρκετές ανοιγμένες ομπρέλες, χωρίς λουόμενους από κάτω κι ούτε τα σχετικά του μπάνιου.
Απορήσαμε. Καθίσαμε κάτω από μία, καθώς τις βρήκαμε έτοιμες. Επειτα από λίγη ώρα έρχεται ένα νεαρό παιδί και μας ζητά μία δραχμή –αν θυμάμαι καλά– για την ομπρέλα. Δεν καταλάβαμε τι εννοούσε, γιατί αυτό ήταν κάτι άγνωστο στα μέρη μας. Μας εξήγησε ότι κάποιος έχει τοποθετήσει τις ομπρέλες και νοικιάζει τη χρήση τους. Τον κοιτάξαμε με τεράστια απορία και ρωτήσαμε πώς είναι δυνατόν να νοικιάζεται η χρήση της παραλίας.
Κάναμε διάλογο και μεταξύ των άλλων του είπαμε να πάρει την ομπρέλα κι εμείς θα ανοίξουμε τη δική μας. Είδε κι απόειδε ότι δεν υπάρχει πεδίο συνεννόησης και μας λέει «άντε καθίστε, χωρίς να πληρώσετε». Εκτοτε ανοίχτηκαν πολλές, πάρα πολλές ομπρέλες σε κάθε είδους παραλίες, ανά την Ελλάδα. Πωλείται κι ενοικιάζεται καθετί σχετικό με το καλοκαίρι.
Τούτα μας θυμίζουν στίχους του Νίκου Καρούζου. «Οι άθλιοι ευημεριστές/ νοικιάζουν έναν ήλιο κρετίνο στα νησάκια τους/ μια θάλασσα φορεμένη/ στα σχέδια του χειμώνα». Με τούτα και μ' εκείνα τα νησιά κι οι όμορφες παραλίες μας δεν μοιάζουν σε τίποτα με ό,τι γνωρίσαμε, χαρήκαμε κι αγαπήσαμε. «Δεν θέλετε την ανάπτυξη», μας πετάνε κάποιοι, γι' αυτό που είναι καταστροφή.
Η μικρή παραλία μας αντέχει, εκεί κάτω από το κάστρο. Είναι καμιά διακοσαριά μέτρα, με πέτρες αντί για άμμο. Την επισκεπτόμαστε όσοι επιθυμούμε κάτι απλό και διαφορετικό απ' ό,τι συναντάμε αλλού. Δυο σανίδες έγιναν παγκάκι, κάποιοι στα βράχια λιάζονται, άλλοι διαβάζουν βιβλία, παραδίπλα συζητάνε για μη δημοφιλή θέματα. Πρέπει να είμαστε παράξενοι επισκέπτες-κολυμβητές. Πριν από λίγα χρόνια δείχναμε το αλφάβητο σε προσφυγόπουλα. Ζητήσαμε από τον δήμο να μην τοποθετήσει ντουζιέρα! Από δω μαζεύουμε κάπαρη και κρίταμο.
Τούτες τις μέρες του Αυγούστου τα μελτέμια που φυσούν ασπρίζουν τη θάλασσα ώς τα μέσα, εκεί που αρχίζουν τα μικρασιατικά παράλια. Τα κύματα σπάζουν πάνω στα βράχια και βγάζουν έναν υπόκωφο ήχο. Απλώνουν σταγονίδια ώς τα πάνω που αρχίζει ο δρόμος. Τους λιγοστούς κολυμβητές τούς χτυπούν ανελέητα τα κύματα, τους σκεπάζουν και τους απωθούν προς τα έξω. Αν δεν προσέξουν κινδυνεύουν να πέσουν στα διάσπαρτα βράχια. Ψηλά οι γλάροι αφήνονται στον αέρα, αιωροπτερούνται, παιχνιδίζουν, εκπαιδεύουν τα γλαρόνια. Ελπίζουμε να μη θελήσουν κάποιοι να μας «αναπτύξουν», όπως άλλες παραλίες της χώρας μας. Να συνεχίσουμε να κάνουμε τα δικά μας, απλά θαλασσινά σχέδια.
*Συγγραφέας, διδάκτορας Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας