Μέσα Αυγούστου. Αναρωτιέσαι –ξέρεις, αλλά…– πώς έγινε κι ακόμα είσαι εδώ. Στην πόλη που αγαπάς να βλέπεις άδεια – ή σχεδόν άδεια. Η βαλίτσα χάσκει μισοάδεια. Περιμένει να τη γεμίσεις. Δεν προλαβαίνεις. Μάλλον τελευταία στιγμή θα γίνει αυτό.
Η ασχήμια των ειδήσεων σε έχει επηρεάσει. Σου δημιουργεί σκοτεινές σκέψεις. Πολύ σκοτάδι, πολύς φόβος, πολλή αγωνία για το τι έρχεται. Μια ζωή –ακόμη μία ζωή– χάθηκε με τον πιο παράλογο τρόπο, εξαιτίας μιας βίας τυφλής και διεστραμμένης. Μιας διαστροφής που τρέφει με δηλητήριο τα μυαλά ανθρώπων, νέων, που ζωντανούς δεν τους λες –μόνο αν κουβαλάς κάτι νεκρό μέσα σου μπορείς να βλέπεις τον εχθρό στη φανέλα ή στο κασκόλ που φορά ο άλλος.
Τα πρωινά, στον δρόμο για τη δουλειά, που η μέρα έρχεται δροσερή και φρέσκια, καθισμένη στο βαγόνι του ηλεκτρικού, νυσταγμένη, τολμάς να σκεφτείς τις μέρες των διακοπών. Είναι η δική σου λαχτάρα να ζήσεις, να ξεφύγεις, να αφήσεις το σώμα σου να ξαναβρεί τον ρυθμό του, το μυαλό σου να καθαρίσει, το αίμα σου να κυλήσει γαλήνια και θεραπευτικά στις φλέβες σου. Είναι κι αυτή η επιθυμία που δεν ξεπερνάς ποτέ: η επιστροφή στη θάλασσα, στην πηγή της ζωής.
Στο γραφείο σηκώνεσαι πότε πότε να ξεπιαστείς, να τεντώσεις λίγο τα πόδια σου που πονάνε και πρήζονται από το κρέμασμα και την ακινησία. Κάνεις δυο φορές πάνω-κάτω τον διάδρομο, πίνεις λίγο νερό, ξανακάθεσαι.
Η δουλειά δεν θα γίνει μόνη της, χρειάζεται και την παρουσία σου. Κοιτάζεις το ημερολόγιο και θέλεις να κυκλώσεις την ημερομηνία της αναχώρησης. Ετσι, για να δεις τις μέρες να λιγοστεύουν. Τέσσερις και μία, τρεις και μία, δύο και μία, μία, καμία. Εφυγες. Δεν το κάνεις.
Δουλεύεις. Τα δάχτυλά σου πατάνε τα πλήκτρα και αραδιάζουν λέξεις σε λευκό φόντο. Και ξαφνικά θυμάσαι ότι στη λίστα με τα πράγματα που χρειάζεσαι κάτι έχεις ξεχάσει. Μια πετσέτα, ένα ζευγάρι σαγιονάρες, το ψαλιδάκι για τα νύχια. Γράφεις βιαστικά μια υπενθύμιση στο κινητό και συνεχίζεις. Διαβάζεις, γράφεις, ακούς, γράφεις, γράφεις, γράφεις.
Οι κεντρικοί δρόμοι της πόλης είναι γεμάτοι τουρίστες, τα στενά της άδεια. Οι κάτοικοι έχουν φύγει. Ευκαιρία για δημόσια έργα –έρχονται και εκλογές, βλέπεις– και ξαφνικά μια κεντρική πλατεία γίνεται χωράφι σκαμμένο από κομπρεσέρ, πρέπει να κάνεις έναν τεράστιο κύκλο για να τη διασχίσεις, οι δρόμοι στενεύουν και η κίνηση θυμίζει παραμονές Χριστουγέννων, κι εσύ καταριέσαι, εκτός από τον δήμαρχο που πρόκοψε ξαφνικά, την ώρα και τη στιγμή που πήρες το αυτοκίνητο για πας στη δουλειά ή για να βγεις έξω μέχρι πιο αργά, που το μετρό και ο ηλεκτρικός δεν λειτουργούν.
Δουλεύεις, τρως, κοιμάσαι. Λίγες οι ανάσες, μετρημένες και υπό όρους. Ενα μπάνιο μια Παρασκευή, ένας καφές σκέτος παγωμένος, ένα χωνάκι παγωτό μηχανής και ένα όνειρο με μάτια ανοιχτά και βλέμμα καρφωμένο έξω από το παράθυρο σ’ ένα βαγόνι με χαλασμένο κλιματισμό: πότε θα έρθει η ευλογημένη μέρα που δεν θα βάλεις ξυπνητήρι…
Απόψε το βράδυ έχει δροσίσει. Το μελτέμι έκανε τη δουλειά του. Σκέφτεσαι ότι θα κοιμηθείς καλύτερα, ίσως χρειαστείς κι ένα σεντόνι. Μπαίνεις στο σπίτι και πας στη βιβλιοθήκη. Παίρνεις δύο από τα αδιάβαστα βιβλία και τα πετάς στη βαλίτσα. Διπλώνεις και δυο αλλαξιές ρούχα.
Μετά μπαίνεις στο μπάνιο. Να πλύνεις από πάνω σου τη σκόνη της πόλης, την κούραση της δουλειάς και τον φόβο τού αύριο. Αφήνεις το νερό, σχεδόν κρύο, να τρέξει λίγο παραπάνω. Και δεν σκουπίζεσαι. Μόνο αφήνεις το σώμα σου να στεγνώσει στον αέρα. Σαν να είσαι στην παραλία, σαν να βγήκες από τη θάλασσα. Δύο σταγόνες νερό φτάνουν στο στόμα σου. Σκέφτεσαι πως είναι θαλασσινό, αλλά η γεύση σε απογοητεύει. Νερό βρύσης, που σου αφήνει μια υποψία ότι έχει αναμειχθεί με υπολείμματα από σαπούνι.
Δεν βαριέσαι, λες. Σε λίγες μέρες θα είναι το νερό θαλασσινό. Κι αυτό αρκεί για να τα αντέξεις όλα λίγο ακόμα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας