Βγάζω τα πέδιλα, τα λιτρίδια πιέζουν ευχάριστα τα γυμνά πέλματα. Μια γήινη ενέργεια, μαζί με δροσιά, διαπερνά όλο μου το κορμί. Αφήνομαι στις παμπάλαιες καρέκλες εδώ στο παραλιακό καφενείο. Πόσα καλοκαίρια να μέτρησαν, πόσοι παραθεριστές να ξαπόστασαν πάνω τους; Από πάνω η φρίτζα με καλάμια και λίγες πικροδάφνες κρατά τον ήλιο και την κάψα του μεσημεριού.
Ο μικρός όρμος μάς δέχεται, μας χωρά κάθε καλοκαίρι. Οσο κι αν αυξήθηκαν οι επισκέπτες, λειτούργησαν καινούργια μαγαζιά, με νέες χρήσεις, υπάρχει σχετική ισορροπία, προσώρας. Οι μικροί τόποι αντέχουν, αντιστέκονται στα κελεύσματα του κέρδους και της ονομαζόμενης ανάπτυξης. Ειδικά στην αρχή και στο τέλος του καλοκαιριού, τότε που οι επισκέπτες είναι λίγοι, φχαριστούμαστε τη διαμονή. Τότε γινόμαστε παραθεριστές και λίγο περιηγητές του παλιού καιρού.
Δεν παύουμε να ανησυχούμε γιατί κάθε τόσο μια παραλία, μια αμμουδιά γέμισε με ομπρέλες και ξαπλώστρες. Τα ηχεία από κάποιο καλοκαιρινό μαγαζί αντηχούν από νωρίς το πρωί μέχρι πολύ αργά το βράδυ, έστω κι αν δεν υπάρχει κάποιος πελάτης. Λες κι η αντιγραφή πρακτικών και μεθόδων άλλων πολυσύχναστων τόπων θα προσφέρει στην περιοχή. Τη διαφορετικότητα, το τοπικό χρώμα, την απλότητα αναζητούν και θέλουν οι άνθρωποι στις μέρες μας. Αν οι παραλίες, μικρές και μεγάλες, τα χωριά, τα νησιά και τα μικρονήσια μοιάζουν μεταξύ τους, σαν κακέκτυπα αντίγραφα, γιατί κάποιος να τα προτιμήσει; Η ισοπεδωτική ομοιομορφία, η μίμηση, η αντιγραφή και η μαζικότητα καταστρέφουν τα όμορφα χαρακτηριστικά των μικρών τόπων. Κάποιοι ξεπουλάνε κι άλλοι αγοράζουν το καλοκαίρι. Οχι το δικό μας, την εποχή, το θέρος, αλλά κάτι το αγοραίο που έγινε προϊόν προς κατανάλωση. Αλλά και ανάλωση.
Ευτυχώς την ίδια στιγμή φίλοι, επισκέπτες της περιοχής μας, λάτρεις του αφτιασίδωτου και λειτουργικού αναζητούν την ομορφιά σε καθετί ταπεινό, αλλά ανώτερο, στη λαϊκή αρχιτεκτονική με τη συσσωρευμένη γνώση, στο μεράκι και το γούστο του ανώνυμου μάστορα και τεχνίτη. Παράλληλα με την επέλαση του νεοπλουτισμού, την επίδειξη και την κακογουστιά, νέοι άνθρωποι προσπαθούν να διασώσουν τα αποτυπώματα αιώνων, να μάθουν, να γνωρίσουν τεχνικές αιώνων, όπως η κατασκευή ξερολιθιάς σε πεζούλες και σέτια.
Προσπαθούμε, κάποιοι, να ’μαστε κοντά στη γη, την αφουγκραζόμαστε, ακούμε τη χαρά, τον καημό και τον πόνο της. Ναι, όταν σκύψουμε αληθινά προς αυτή θα ακούσουμε τη φωνή της. Ετσι έπραττε πάντοτε ο άνθρωπος, ήταν κοντά της. Δεν ήταν επεκτατικός και άπληστος, όπως τα τελευταία χρόνια. Προσάρμοζε τις ανάγκες του, άλλαζε πρακτικές, ακολουθούσε τους δρόμους και τη σοφία της φύσης. Τα λιτρίδια, τα καλάμια κι ο ήλιος είναι ολωνών μας κι υπάρχουν πολύ πριν τις αγοροπωλησίες των ανθρώπων.
* Συγγραφέας, διδάκτορας Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας