Πετροσωλήνες. Πρόλαβα και δοκίμασα πριν απαγορευτούν. Δεν ήταν και τίποτε τόσο νόστιμο, πιο εντυπωσιακό ήταν το σχήμα τους. Και μια μέρα που κολυμπούσα είχα δει μια μικρή αποικία κολλημένη στον βράχο. Δεν ξαναείδα δεύτερη φορά.
Τις προάλλες σε ωραίο κεντρικό μαγαζί ψαροφαγίας μάς πρότειναν πετροσωλήνες. Κανονικά δεν επιτρέπεται να τους μαζεύεις, αλλά δεν έκανα θέμα. Ούτε και παράγγειλα. Είχε και γόνο, άλλο απαγορευμένο. Ας μην πάρουμε γόνο, έλεγα παλιά στις παρέες, αλλά αυτή τη φορά δεν χρειάστηκε, κανείς δεν παράγγειλε γόνο.
Μπορεί η απαγόρευση για γόνο και πετροσωλήνες να μην είναι τόσο έξυπνη, τόσο μελετημένη όσο θα έπρεπε. Ωστόσο είναι ένα βήμα μπροστά στη συνείδηση ότι κάπως πρέπει να υπολογίσουμε το μέλλον. Το μέλλον της θάλασσας και της διατροφής μας. Δεν τολμώ να μιλήσω για το μέλλον των καλοκαιρινών μας περιηγήσεων με μάσκα σε ρηχές παραλίες, αλλά στο βάθος αυτό με έχει πείσει προσωπικά να απέχω από απαγορευμένα, να ακολουθώ τον νόμο και να βάζω και προσωπικούς νόμους καθώς κολυμπώ και κοιτάζω.
Εκεί που πέφτω άοπλη, με μαγιό και μάσκα-αναπνευστήρα, να σου κι η άλλη με ψαροντούφεκο, στολή δύτη, δίχτυα, μήπως κουβαλά και μπουκάλες; Καμιά φορά, ναι. Μα τι θα πιάσεις στον βυθό που τον έχει ξυρίσει ο επαγγελματίας με κάθε τρόπο; Τη χελώνα που τριγυρίζει στα ρηχά; Το σκέφτομαι, μα δεν το λέω. Χρόνια τώρα δεν μαζεύω ούτε αχινούς. Στην ίδια παραλία παρατηρώ συνέχεια τον βυθό να φτωχαίνει, ακόμα και τα φύκια αλλοιώνονται. Ζηλεύω την αθωότητα των κυνηγών, αλλά δεν μπορώ να είμαι όπως στην εφηβεία μου που μαζεύαμε από κοχύλια και αστερίες μέχρι ψαράκια και μικρές γαρίδες και πεταλίδες με τα χέρια και τον σουγιά ή βγάζαμε δεκάδες αχινούς σ’ ένα μεσημέρι. Κολυμπώ και δεν βρίσκω πια τίποτε να θαυμάσω. Θα μου πείτε, ο βυθός δεν είναι ακουάριουμ για αργόσχολους να χαζεύουν, αλλά βλέπετε, δεν είναι μόνο η βόλτα, είναι και η βιοποικιλότητα που χρειαζόμαστε, είναι η ισορροπία που απειλείται. Ασε που και οι βόλτες γενικώς θα συνταγογραφούνται οσονούπω για λόγους επιβίωσης του είδους μας. Ηδη ισχύει για τις στεριανές βόλτες.
Η θάλασσα ακόμα προσφέρει σε πολλούς την υπέροχη ψευδαίσθηση ότι είναι ακόμα ανεξερεύνητο σύμπαν, όπου ο άνθρωπος μόνος του επιβιώνει κυνηγώντας τα πάντα, όπως την εποχή της πρωτόγονης αθωότητας. Ομως δεν είναι.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας