Η έξοδος από την αναγκαστική κλεισούρα (τη θυμάστε ακόμα λίγο;) συνοδεύτηκε από έκρηξη χαράς. Δεν το παραδεχτήκαμε βέβαια, αλλά επρόκειτο περί θριάμβου, αν κρίνω από τη θορυβώδη εκδήλωση περηφάνιας με την οποία το καφενεδάκι της γωνιάς με υποδέχτηκε ξανά μετά από είκοσι μήνες. Πήγα για καφέ με κρουασάν, μια μικρή πολυτέλεια καλοκαιρινή, και βρήκα ένα ολόκληρο πρόγραμμα ποπ μουσικής αγνώστου προελεύσεως και, κυρίως, αγνώστου προορισμού. Δυο γέροι και δυο φοιτητές με λάπτοπ ήταν εκεί μαζί μου, κι αναρωτιέμαι ακόμα αν κανείς απολάμβανε αυτή τη φασαρία. Ρώτησα την ευγενέστατη σερβιτόρα μήπως γινόταν να χαμηλώσει ο ήχος και με κοίταξε σοκαρισμένη σμίγοντας τα γραμμένα φρύδια της. Δεν γίνεται, είπε με ύφος όχι ακριβώς μοιρολατρικό, αλλά υπονοώντας τη μοιρολατρία που θα όφειλα εγώ να έχω.
Ηπια στα γρήγορα τον καφέ, πήγα μετά στο σούπερ μάρκετ κι ήταν σαν να συνεχιζόταν στα μεγάφωνα η ίδια playlist με λίγο λιγότερα ντέφια. Δεν ζήτησα βέβαια να χαμηλώσουν τη μουσική. Είναι χρόνια τώρα που πρέπει να ψωνίζουμε κεφάτα. Ισως εγώ χρειάζομαι μια ενίσχυση κεφιού, μια ψυχολογική στήριξη, κάτι. Αφού κι ο μουσικόφιλος που πέρασε με τα παράθυρα ανοιχτά και τα μπάσα στο τέρμα μού φάνηκε ότι γρονθοκοπούσε το στομάχι μου, ενώ ο καημένος θα ήθελε απλώς να γεμίσει θετικά vibes τη σκονισμένη ατμόσφαιρα. Προς στιγμήν μάλιστα μου πέρασε από το μυαλό η σκέψη ότι θέλει απλώς να τραβήξει την προσοχή επειδή η μαμά του δεν του έδινε αρκετή σημασία όταν ήταν βρέφος (κολλημένη πια κι εγώ στην ψυχαναλυτική ερμηνεία) αλλά αμέσως κατάλαβα πως το πρόβλημα είναι δικό μου, γιατί και τη νύχτα περνώντας από την πλατεία με τα εστιατόρια και τα μπαρ, αντί να συμμετάσχω στην πάνδημη χαρά της ζωής που πλημμύριζε από τα μεγάφωνα τα γύρω τετράγωνα, σκέφτηκα πόσο δύσκολες νύχτες θα περνάνε οι γείτονες και τάχυνα το βήμα μου να απομακρυνθώ.
Κάπως πρέπει να αποσυντονίστηκα τους μήνες της απομόνωσης και με αναστατώνουν οι ήχοι του περιβάλλοντος οι οποίοι όλους τους άλλους, κατά τα φαινόμενα, ούτε τους ενοχλούν, ούτε τους επηρεάζουν. Τι θα απογίνω τώρα, στη χώρα των εκκωφαντικών εκδηλώσεων; Είναι σαν να ξύπνησα ακούγοντας τη μουσική του σύμπαντος, που έλεγε ο Πυθαγόρας ότι τόσο την ακούμε πια εκ γενετής ώστε δεν την καταλαβαίνουμε. Ξαφνικά το σύμπαν γύρω μου ουρλιάζει. Πρέπει να μετακομίσω σε άλλο σύμπαν - και δεν ξέρω πού βρίσκεται.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας