Ας πούμε, λοιπόν, πως ένας νεαρός μπαίνει σε ένα μεγάλο σπίτι που το έχουν άνθρωποι τους οποίους θαυμάζει, εκτιμά, γι’ αυτόν είναι φωτεινοί φάροι στη ζωή του. Ειδικά ο αρχηγός του σπιτιού, ο αρχηγός της «οικογένειας», προκαλεί δέος και είναι το πρότυπό του...
Τα χρόνια περνούν, ο νεαρός μεγαλώνει, γίνεται άντρας, έχει γαλουχηθεί με τις αρχές του σπιτιού αλλά και ο αρχηγός του σπιτιού τον έχει δίπλα του. Δεν τον έχει απλώς σαν παιδί του, είναι ο διάδοχός του, είναι ο κληρονόμος του. Τουλάχιστον ο νεαρός, που τώρα είναι άντρας, αρχίζει να ωριμάζει, έτσι καταλαβαίνει, έτσι εισπράττει τη συμπεριφορά του πατριάρχη απέναντί του, αλλά ο ίδιος κάνει ό,τι μπορεί για να είναι πάντα χρήσιμος κάθε στιγμή, να νιώθει «ο μεγάλος» ότι μπορεί να στηριχτεί επάνω του σε μια δύσκολη στιγμή...
Για όλους έρχονται δύσκολες στιγμές και για τους μεγάλους και για τους μικρούς, ακόμα και για τους μέτριους που όμως αυτοί όλα τα ζουν στο μέτριο...
Το σπίτι όμως αλλάζει σιγά σιγά, έχει αρχίσει να αλλάζει πολύ από την εποχή που μπήκε ο νεαρός στον οποίο φάνταζε να μπαίνει σε ιερό ναό, σαν να περπατά στην Ακρόπολη την ίδια...
Το σπίτι αλλάζει, οι άνθρωποί του αλλάζουν και βέβαια πριν απ’ όλους, αργά, σταθερά και με ελαφρώς ομιχλώδη τρόπο, αλλάζει ο πατριάρχης γιατί από εκείνον ξεκινούν οι αλλαγές και από εκεί εκπορεύονται στον αυτοθεωρούμενο ως κληρονόμο νεαρό αλλά και σε όλους τους άλλους...
Τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ, έχουν έρθει δύσκολες στιγμές, ο νεαρός είναι πάντα δίπλα στο νεανικό του είδωλο, το σπίτι έχει σκοτεινιάσει σχεδόν, όπως και οι συμπεριφορές των κατοίκων του, αλλά για τον νεαρό αυτό είναι το φυσιολογικό. Ηξερε από μικρός πως είναι εκ του Πατρός εκπορευόμενος...
Οι άνθρωποι εκεί μέσα στο σπίτι και στις μεταξύ τους συμπεριφορές και στις συμπεριφορές τους έξω από το σπίτι έχουν αλλάξει πολύ. Το ίδιο και ο νεαρός, που θεωρεί πως εφόσον ο μεγάλος πήρε αυτή τη γραμμή, αυτή είναι η σωστή συνέχεια της γραμμής που έχει ξεκινήσει πριν από χρόνια στο μυαλό και γύρω του...
Ετσι κάνει ό,τι βλέπει να κάνουν όλοι. Μόνο ο πατριάρχης αλλά και οι πιο πολλοί από τους γύρω του ξέρουν πως η συνέχεια δεν είναι τόσο φωτεινή εκτός σπιτιού για να καταλάβουν τι σημαίνει. Το φως του ήλιου μπορεί να προκαλέσει μεγάλες σκιές...
Για τον κάποτε νεαρό όμως αυτό είναι το σωστό. Ισως να είναι λίγο αφελής, ίσως να είναι ρομαντικός, ίσως να παραπιστεύει και να παρααγαπά τον κάποτε μεγάλο...
Κι έτσι δεν έχει κανένα πρόβλημα να τον δουν οι έξω από το σπίτι, να τον δει το φως του ήλιου που δεν ζεσταίνει μόνο αλλά καίει κιόλας και δυστυχώς θα καταλάβουν...
Αλλά το σπίτι έχει καταρρεύσει και ξαφνικά με τρόμο διαπιστώνει ότι δεν είναι ο κληρονόμος του κάποτε μεγάλου σπιτιού, είναι αυτός που πρέπει να πληρώσει. Κι εκεί ο ήλιος σκοτεινιάζει...
Αφιερωμένο εξαιρετικά στη μνήμη του Ακη Τσοχατζόπουλου, που δεν ήταν ο χειρότερος, απλώς δεν ήξερε να φυλαχτεί, ήταν ίσως ο πιο αθώος, μια κι αυτά που έκανε έβλεπε κι άλλοι να τα κάνουν στα πιο σκοτεινά...
Και στην κηδεία του το άσχημα μασκαρεμένο ΠΑΣΟΚ σε ΚΙΝ.ΑΛΛ. με την αυτοδημιούργητη πρόεδρό του έλαμψε διά της απουσίας του...
Νομίζω τα τελευταία χρόνια ήδη το είχε καταλάβει Ιθάκες τι σημαίνουν.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας