Η συνομιλία του ανθρώπου με το Απόλυτο έχει γεννήσει στο διάβα των αιώνων πολλές τραγωδίες, όπως και πολλούς ηρωισμούς. Πολλές αναγνώσεις του εαυτού και του άλλου. Ο φόβος για το «άλλο», αρχετυπικός αλλά και πολιτικά χειραγωγημένος στο σύνολο της ανθρώπινης ιστορίας, δεν έπαψε ποτέ να επηρεάζει τις αντιλήψεις μας για τον (συλλογικό ή ατομικό μας) εαυτό αλλά και τις προφάσεις μας για τον τρόπο λειτουργίας των πραγμάτων έξω και γύρω μας.
Κι ανάμεσά τους των πραγμάτων που δημιουργούν «επικίνδυνοι άλλοι», όπως τα βιβλία. Γκέτε, Σο, Φρόιντ, Τολστόι, Ντοστογιέφσκι, Χέμινγουεϊ κ.ά. ήταν ονόματα σε εξώφυλλα «καταραμένων» ανθελληνικών βιβλίων που κατ' εντολήν της δικτατορίας Μεταξά παραδόθηκαν στις φλόγες των πλατειών κεντρικών πόλεων στις 16 Αυγούστου του 1936. Είχε προηγηθεί βέβαια η καύση των βιβλίων από τους ναζί τον Μάιο του '33. Και ήταν αυτό που μιμήθηκε, παρόμοια με τα εθνικοσοσιαλιστικά κινήματα της εποχής του, και ο Μεταξάς, (επανα)κηρύσσοντας κι αναβαθμίζοντας όλοι τους τον παλιό πόλεμο της εξουσίας με τη διανόηση.
Ο περίφημος αντιδιανοουμενισμός του Χίτλερ, ο διακηρυγμένος πόλεμος ενάντια στη σκέψη, που περιγράφεται εμφατικά στους λόγους του για την «ιδανική γερμανική νεολαία», φαίνεται άλλωστε και από το σύνθημα με το οποίο ξεκίνησε ο πόλεμος ενάντια στη σκέψη: «Το κράτος κατακτήθηκε, τα πανεπιστήμια όχι ακόμη». Ενδιαφέρον είναι ότι βρήκαν πρόθυμους συνεργούς από τον χώρο των πανεπιστημίων, των φοιτητών και των συγγραφέων. Σημαντική ιστορία που ούτε στην Ελλάδα αποτέλεσε εξαίρεση. Φοιτητικές οργανώσεις, πανεπιστημιακοί που προσδοκούσαν καθεστωτική καριέρα, φιλόδοξοι συγγραφείς που ήθελαν να σπάσουν τη μετριότητά τους καίγοντας, και βέβαια οι αρχές κάθε τόπου, έδωσαν λαμπρή παράσταση κατά της ίδιας της πνευματικότητας. Στους στύλους του Ολυμπίου Διός (αν είναι δυνατόν!), στο Πασαλιμάνι, στον Λευκό Πύργο και σε δεκάδες άλλες πλατείες αναδείχθηκε μέσα από τη φωτιά ο κανιβαλιστικός ηθικισμός του φασισμού.
Αυτός το ήξερε καλά: Η αρχέγονη ανθρωποφαγία, μεταμφιεσμένη μέσα στις πολυδαίδαλες οικονομικές πολιτικές και θρησκευτικές ιεροτελεστίες του «πολιτισμού» που θυματοποιούν κάθε διαφορετικό πλάσμα, μηδέ των ζώων και των φυτών εξαιρουμένων ως πρώτιστων θυμάτων της, βρίσκει χαραμάδες κι επιστρέφει όποτε χρειαστεί. Αν έφυγε ποτέ. Κι όποτε πριμοδοτήθηκε από ακραίες οικονομικές και ηθικές κρίσεις έκαψε όχι μόνο βιβλία «ως πρελούδιο» μα κι ανθρώπους.
Αλλά το ίδιο καλά το ξέρει και η διανόηση των καταραμένων όπως βάζει στοιχήματα για μια άλλη ανθρωπινότητα: «Νιώθω σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα. Πολλά κεφάλια θα σπάσουν. Μα κάποια στιγμή, θα σπάσουν και τα σίδερα». Ν. Καζαντζάκης
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας