Είναι παράξενο πώς ο πατριωτισμός και άλλες ψυχολογικές έννοιες έχουν παρεισφρήσει τόσο βαθιά σε θέματα κατά τα άλλα ξερά και άψυχα όπως η οικονομία. Μιλούν πολλοί για διαπραγμάτευση με όρους πολεμικούς, για συμφωνία με όρους αναμέτρησης και γενικά τα λεφτά φαίνεται να μην μπορούν να μη μετρηθούν, διαχέεται η αξία τους σε καταστάσεις ανεξέλεγκτες που γεννούν με τη σειρά τους αντιδράσεις απρόβλεπτες.
Το χειρότερο είναι πως όλη αυτή η ενδιαφέρουσα μαιευτική απροόπτων δεν έχει περάσει το κατώφλι των τραπεζών και της πελατείας τους. Κι ενώ οι σημαίες πάλλονται και τα πανό ουρλιάζουν, τίποτε δεν αλλάζει στα γκισέ, τη στιγμή που η ακεραιότητα της πατρίδας παίζεται σε ευρώ που από τα βιβλιάρια μετακομίζουν σε άλλα βιβλιάρια με ξένους τίτλους. Την ώρα που παζαρεύουν σκληρά στο δυτικό μέτωπο οι εγκέφαλοι της κυβέρνησης, δισεκατομμύρια ελληνικά ευρώ περνούν διακριτικά τα σύνορα, λες και πρέπει να βρίσκονται κοντά της για να της συμπαρασταθούν. Ενώ όλοι ξέρουμε πως όσο αυτά φεύγουν τόσο η διαπραγμάτευση γίνεται δυσκολότερη κι όσο η υστερία καταδίωξης των καταθέσεων απλώνεται, η συμφωνία καταντά αδύνατη.
Φταίει που δεν έχει ενδυθεί η οικονομία με σύμβολα ισχυρά και συναισθηματικά που θα μπορούσαν να δίνουν λίγη ψυχούλα στις σύγχρονες αναμετρήσεις. Κάτι πολύχρωμο, κάτι ποιητικό, κάτι ηρωικό και πένθιμο ανάλογο με τις λοιπές δάφνες που κοσμούν τους λοιπούς αγώνες του έθνους. Ενα μετάλλιο για τον ψύχραιμο καταθέτη ας πούμε, μια μπάντα, ένα τραγούδι, κάτι. Μια υποδοχή ανάλογη, κορίτσια με λουλούδια στα καλαθάκια να ραίνουν το πέρασμά του από τους διαδρόμους, φορώντας εθνικές ενδυμασίες ή ίσως χλαμύδες. Κάτι στα ρούχα να δηλώνει το ποσόν της ψυχραιμίας. Ας πούμε, για κατάθεση μέχρι δέκα χιλιάδες, ποδιά Σαρακατσάνας, μέχρι είκοσι κάτι πιο ανάλαφρο, κερκυραϊκή στολή φέρ’ επείν, από εκατό κι απάνω, χλαμύδες και χιτώνες και αρχαιοπρεπή σέξι ρούχα. Μια ιδέα λέω.
Μπορεί πάλι να μοιράζονται και παράσημα που θα καθιερωθούν ειδικά για την περίοδο αυτή και θα δίνονται σε όσους αφήνουν τα λεφτουδάκια τους στην ησυχία τους στις ελληνικές τράπεζες δείχνοντας με τον πιο ριψοκίνδυνο -κατά τους εγωιστές, άκαρδους, κυνικούς κι ανασφαλείς φυγάδες- τρόπο την αγάπη τους στην πατρίδα. Μικρές διακριτικές καρφίτσες που θα αποστέλλονται στο σπίτι των καταθετών και θα φοριούνται στο πέτο, στη γραβάτα -ακόμα κι αυτό-, στον γιακά, ή και σκουλαρίκια για τις κυρίες. Σε νεαρούς τολμηρούς και μοντέρνους θα μπορούσε να προσφέρεται και τατουάζ, το «Τατουάζ του μεγάλου ευεργέτη», για το οποίο θα προτείνουν διάφοροι καλλιτέχνες τι να παριστάνει και θα μπορούν να το δείχνουν σε όλη τη ζωή τους και να καμαρώνουν σε στιγμές ιδιαίτερες για το ότι στάθηκαν αρωγοί στην εθνική προσπάθεια και δεν υπολόγισαν μόνο να σωθούν φεύγοντας σαν τα ποντίκια από το εν κινδύνω πλοίο.
Γενικά το πράγμα χρειάζεται συνειρμούς και φαντασία, κάποια σύνδεση τέλος πάντων της επιθυμίας που όλοι έχουμε να δούμε τη ζωή στη χώρα μας να βελτιώνεται και να ηρεμεί και του πανικού στον οποίο δεν έχουμε μάθει να αντιστεκόμαστε, κι ίσως γι’ αυτό δεν βλέπουμε άσπρη μέρα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας