Ψεύδη εξουσίας

Η επαναπρόσληψη των 595 καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών δεν είναι, απλώς, η δικαίωση του καλού αγώνα τους· φέρνει επίσης στο φως τη σαθρή και κραυγαλέα άνιση δομή του κρατικού μηχανισμού. Ανακοινώνοντας ο υπουργός Οικονομικών την απόφαση της επαναπρόσληψης αποκάλυψε πως οι πόροι που χρειάζονται θα προέλθουν από τους (παρασιτικούς) μισθούς των εξήντα τόσων συμβούλων (!) που απομυζούν, μόνο από το υπουργείο του, άφθονο δημόσιο χρήμα. Λαϊκιστικό; Οχι· αληθές, αληθέστατο.

Ετούτη είναι και η «φιλοσοφία» του φιλελευθερισμού: αφειδείς μισθοί στους χαϊδεμένους, στους υπηρέτες, στους δούλους του συστήματος και γενναίες περικοπές στην πλέμπα (ποιος νοιάζεται για τα κατώτερα στρώματα), απολύσεις και λοιπά. Αυτή η τακτική θεωρείται φυσιολογική από τους λογής φιλελεύθερους, έχει επικρατήσει και θεωρείται αδιαπραγμάτευτη από το πολιτικό προσωπικό σε όλον τον πλανήτη.

Οποιος υπηρετεί πιστά αυτό το σύστημα, απολαμβάνει χρήμα και πολλά άλλα υλικά αγαθά. Ολοι τούτοι οι ακριβοπληρωμένοι, όλα αυτά τα παράσιτα, διαιωνίζουν τη συνοχή του κρατικού μηχανισμού. Οι πολιτικοί του φιλελευθερισμού λύσσαξαν να μας πείσουν ότι, αν δεν κόψουν μισθούς και συντάξεις, η χώρα θα χρεοκοπήσει, την ώρα που οι «κολλητοί» τους απολαμβάνουν ασύλληπτους μισθούς. Τέτοια υποκρισία, τόση ξεδιαντροπιά. Το εξωφρενικό είναι ότι πολλοί έχουν πειστεί από την τεράστια τούτη, χυδαία, κυβερνητική πλάνη.

Τα πέντε λόγια του υπουργού Οικονομικών αποδόμησαν μέσα σε μια στιγμή το όλο οικονομικό σύστημα, διέλυσαν το ψεύδος και φανέρωσαν την εγκληματική υποκρισία των κυβερνώντων. Φανταζόμαστε πόσοι πόροι θα εξοικονομούνταν εάν συνέβαινε το ίδιο σε όλα τα υπουργεία, σε όλους τους κρατικούς φορείς, τοπική αυτοδιοίκηση και λοιπά.

Σε μερικούς ίσως φαίνεται δευτερεύον, όμως δεν είναι· είναι βαθιά οικονομικό και πολιτικό, υποκρύπτει τη φιλοσοφία του καπιταλισμού, τις φιλελεύθερες τάχα ιδέες των ικανών προσωπικοτήτων, τη φυσική ανισότητα στο πνεύμα και στον πόλεμο της αγοράς, της ανταγωνιστικότητας. Εάν επιμείνει κάποιος στην ερμηνεία της ύπαρξης των golden boys, των χρυσοκάνθαρων αυτών καθαρμάτων, πολλά θα εισκομίσει στο οικονομικό, γνωστικό του επίπεδο. Το βέβαιο είναι ότι θα αμφισβητήσει τα ασύστολα ψεύδη της εξουσίας, θα καταλάβει τον ρόλο που τα ψεύδη αυτά παίζουν στη διαμόρφωση της ατελούς της Παιδείας, της νηπιακής πολιτικής συγκρότησης του καθενός μας.

Ετσι λοιπόν. Χρειάζεται από όλους μας μια δεύτερη και μια τρίτη ματιά και ακοή στις εξαγγελίες των κυβερνήσεων του κόσμου μας.

Να αποφασίσουμε επίσης ότι το χρήμα σκοτώνει: το μέτρο, τη σύνεση, την αλληλεγγύη, τον σεβασμό προς το διαφορετικό, τις παρέες, την κοινότητα· τα πάντα, μ’ άλλα λόγια. Ισως απαλλαγούμε έτσι από τον ολοκληρωτισμό των χρηματοοικονομικών συναλλαγών και ίσως χαλιναγωγηθεί ο εθισμός μας στα ψεύδη της εξουσίας και ο καθημερινός εκφασισμός μας.

Σε όλα αυτά οδηγεί (στην αμφισβήτηση ουσιαστικά της εξουσίας και στον επαναστοχασμό) η απλή, λογιστική πράξη του υπουργού Οικονομικών· η άρνησή του επίσης να συνομιλήσει μ’ ένα εξωθεσμικό όργανο, όπως είναι η τρόικα, οδηγεί με τη σειρά της στην ενδυνάμωση της αυτοπεποίθησης και της ανεξαρτησίας του κάθε πολίτη αυτής της χώρας (εξαιρούνται οι εθελόδουλοι και οι δωσίλογοι, όπως, λ.χ., κάποιος Λιαρόπουλος, Ποτάμιος, που παραινεί τον Ντάισελμπλουμ να σπάσει τον τσαμπουκά του Βαρουφάκη· ο γελοίος, ο μικρούλης...).