Μ’ αγαπά; Δε μ’ αγαπά; Κι αν μ’ αγαπά, πού με βάζει και με τι λεφτά έξω με βγάζει και πού να τρέχουμε τώρα, που όλα είναι πανάκριβα, αλλά και σε ποιο σπίτι να κάτσουμε, που έχει γίνει σπήλαιο Δυρού από το κρύο… Και ποιο σπίτι, δηλαδή, που έτσι κάνει η τράπεζα και μας το παίρνει ό,τι ώρα θέλει. Δεν έχουμε, λοιπόν, παρά να καταλήξουμε στο γνωστό μότο, που σήκωσε θύελλα αντιδράσεων στην εποχή του: «Je t’aime… moi non plus» (Σ’ αγαπώ... εγώ δεν σ’ αγαπώ).
Δεν μπορεί. Μόνο εγώ το ακούω παντού γύρω μου;… Ηρθε ο Γιούνκερ και δήλωσε πως είναι φίλος, αλλά τα χαμηλά εισοδήματα καλό είναι να σταματήσουν να απαιτούν (μην το ξεχνάς, επειδή έχουν περάσει δύο χρόνια. Αυτές τις δηλώσεις πληρώνουμε τώρα)… Je t’aime… moi non plus.
Βγαίνει η Μέρκελ και δηλώνει τη «συμπόνια» της προς τους Ελληνες που πλήττονται από τις περικοπές, που επιβάλλει το πρόγραμμα λιτότητας… Je t’aime… moi non plus.
Βγαίνει και ο δικός μας και λέει πως θα μειώσει τη φορολογία και θα επιβάλει νέα -φιλελεύθερα- μέτρα. Βγαίνει και ο άλλος, ο Αλέξης του λαού και λέει πως θα ξε-επιβάλει τα μέτρα αυτά, για να πάρει άλλα. Και δεν βγαίνει κανένας να τους απαντήσει πως όλοι δύο μέτρα γη παίρνουν και αυτά είναι και τα τελευταία τους. Αυτό μας λένε κατ’ ουσίαν, αλλά με γαλλική προφορά… Je t’aime… moi non plus!
Βγαίνει η Ευρωπαϊκή Ενωση και εγκρίνει με 480 ψήφους υπέρ και 159 κατά τη νομοθεσία που επιτρέπει στα κράτη-μέλη της να αποφασίσουν τα ίδια για την καλλιέργεια των γενετικά τροποποιημένων τροφίμων. Η νομοθεσία επιτρέπει στα κράτη-μέλη να απαγορεύσουν την καλλιέργεια στην επικράτειά τους για λόγους περιβαλλοντικής πολιτικής, δημόσιας υγείας και κοινωνικοοικονομικών επιπτώσεων, ακόμη και αν η καλλιέργεια έχει πάρει σχετική έγκριση ασφαλείας, ωστόσο ανοίγει ο δρόμος για την εισβολή των μεταλλαγμένων τροφίμων… Je t’aime… moi non plus!
Βγαίνει ένα από τα παρακλάδια της Αλ Κάιντα και δηλώνει πως αυτή αναλαμβάνει την ευθύνη για τη δολοφονία των αγαπημένων μας σκιτσογράφων στο «Charlie Hebdo». Το χτύπημα, συμπληρώνει, έγινε με την έγκριση του «εμίρη», Αϊμάν Αλ Ζαουάχρι, «στη μνήμη και σύμφωνα με την παράδοση του Οσάμα μπιν Λάντεν»… Je t’aime… moi non plus.
Βγαίνει στην Τουρκία δικαστήριο και εκδίδει εντολή προς τους τηλεπικοινωνιακούς παρόχους να απαγορεύσουν την πρόσβαση σε όσες ιστοσελίδες παρουσιάζουν το τελευταίο τεύχος της σατιρικής εφημερίδας «Charlie Hebdo». Το πρωτοσέλιδό της με τον Μωάμεθ να κλαίει και με υπέρτιτλο «Tout est pardonné» («Ολα συγχωρούνται») απαγορεύτηκε. Η αστυνομία στην Κωνσταντινούπολη πραγματοποίησε έλεγχο στο τυπογραφείο της αντιπολιτευόμενης εφημερίδας «Τζουμχουριέτ», τη μοναδική που αναδημοσίευσε τέσσερις σελίδες του τελευταίου αυτού τεύχους… Je t’aime… moi non plus.
Απ’ όλα τα «Je t’aime… moi non plus» που ακούω ολούθε γύρω, μόνο το αυθεντικό προτιμώ. Από την απίστευτη Τζέιν Μπίρκιν, τη μικροσκοπική Αγγλιδούλα, που όταν έπαιζε στην ομώνυμη ταινία του Σερζ Γκενσμπούργκ, δεν ήξερε καν γαλλικά. Τότε οι κριτικοί είχαν γράψει για τον Γκενσμπούργκ πως: «Αν ζούσε σε άλλη εποχή, πάλι το ίδιο σοκ θα προκαλούσε!».
Αλλες εποχές τότε, άλλα ήθη… ίδιο σοκ, όμως. Η διαφορά είναι πως πλέον το σοκ έχει το δόγμα του: Je t’aime… moi non plus. Εχει, όμως, και το ήθος το δικό του: tout est pardonné.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας