Βρείτε μου αντίπαλο και πάμε... κατά διαόλου

Κατέλαβαν το Σύνταγμα τα τρακτέρ την περασμένη Τρίτη, οι Αθηναίοι εκδήλωσαν αμέριστη αλληλεγγύη στους ιδιοκτήτες τους και το πανελλήνιο έριξε δίκιο βουνό στους χειρομάχους του κάμπου. Επεισαν, πά’ να πει, το εθνικό ακροατήριο οι αγρότες, αλλά η κυβέρνηση αγρόν ηγόρασε. Και μάλιστα αγρόν αργόν, τουτέστιν πλημμυρισμένο εισέτι από τα λασπόνερα του «Ντάνιελ», την καταστροφική μανία του οποίου οι παροικούντες το Μαξίμου παρακολούθησαν με εκνευριστική απάθεια μέσου τηλεθεατή. Αλάνθαστο σχέδιο. Αφήνουμε απροστάτευτη τη Θεσσαλία στο έλεος της θεομηνίας, παίρνουμε κατόπιν μπιρ παρά τα φιλέτα των χωραφιών, τα μετατρέπουν σε φωτοβολταϊκά πάρκα οι ημέτεροι κι ύστερα πουλάμε χρυσάφι το ρεύμα στους πρώην κατόχους τους.

Ανέκαθεν στην πολιτική κερδίζουν οι μπίζνες. Κι αν μη τι άλλο, ο Κυριάκος –το επώνυμο του οποίου αρνούμαι ως γνωστόν να προσθέσω, καθότι τυγχάνω αμετάπειστα προληπτικός– σέβεται τις οικογενειακές παραδόσεις. Δεν περιβάλλει, ωστόσο, με ανάλογο σέβας τους φοιτητές που για όγδοη συναπτή εβδομάδα πολεμούν σθεναρά τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Βλέπεις, τα ντιλ του εθνοσωτήριου γκουβέρνου διακτινίζονται σε πληθώρα τομέων. Αντίστοιχης διάδοσης χαίρει και το κύμα των καταλήψεων στα ΑΕΙ, που, παρά την ωμή καταστολή σε Αριστοτέλειο, Δημοκρίτειο και αλλού, εξελίσσεται οσημέραι σε τσουνάμι.

Λαοθάλασσα πλημμυρίζει κάθε Πέμπτη τους κεντρικούς δρόμους των φοιτητουπόλεων απ’ άκρου εις άκρον της χώρας στα μεγαλειώδη πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια. Φοιτητές μαζί με μαθητές, καθηγητές, δασκάλους και πανεπιστημιακούς συντονίζονται με τα μπλόκα των αγροτών, τα στηθοσκόπια των υγειονομικών και τα καπνιστήρια των μελισσοκόμων, συγκροτώντας κοινό μέτωπο που λούζει με κρύο ιδρώτα τους αλαζόνες επιτελείς της Νου Δου. Θαλασσοδέρνονται στο ζουμί τους και θα κινδύνευαν να βυθιστούν αύτανδροι, αν δεν εμφανίζονταν αίφνης, ως ευριπίδειος από μηχανής θεός, όχι το εφοπλιστικό κεφάλαιο ή ο ΣΕΒ, αλλά οι υποτιθέμενοι αντίπαλοί τους της Κουμουνδούρου. Εχουν παρεξηγήσει, καταπώς φαίνεται, τον ρόλο τους οι παρεπιδημούντες την υποβαθμισμένη πλατεία: Η αξιωματική αντιπολίτευση υπάρχει για να βάζει δύσκολα στην εκάστοτε κυβέρνηση, όχι για να τη βγάζει αβρόχοις ποσί στον αφρό. Την κρίσιμη ώρα, κατά την οποία τα αδιέξοδα των κυβερνώντων μονοπωλούν τα φώτα της δημοσιότητας, παρεμβάλλεται η εξωστρεφής εσωστρέφεια του ΣΥΡΙΖΑ διεκδικώντας τη μερίδα του λέοντος.

Παραφράζω τη σοφή παροιμία: Μια του ψεύτη, δυο του ψεύτη, την τρίτη σκάβει τον λάκκο του και την τέταρτη δεν μένει παρά να πέσει ολοσούμπιτος μέσα. Μακάβρια η αλληλουχία των συνεδρίων της πρωτοδεύτερη φορά Αριστεράς. Το 4ο τορπιλίστηκε πριν καλά καλά αρχίσει και μάλιστα από τον ίδιο τον ιστορικό, ανιστόρητό του ηγέτη. Διάλεξε τη στιγμή ο Αλέξης να λύσει την πολύμηνη σιωπή του. Η ανάρτησή του στο φέισμπουκ σκίασε με πένθιμες πλερέζες στο παρά πέντε την πανηγυρική έναρξη της κορυφαίας διαδικασίας. Ο ίδιος έβγαλε τεχνηέντως την ουρά του απέξω για την κρίση που αποδεκατίζει το κόμμα, επέρριψε ακέραιη την ευθύνη σε όλους τους άλλους και, μολονότι έλκει την καταγωγή του απ’ τα Τζουμέρκα, κούνησε μαντίλι καλαματιανό αποχαιρετώντας τους οριστικά.

Ηξεις αφήξεις που άδειασαν, παρεμπιπτόντως, τον Κασσελάκη αξιώνοντας να προσφύγει εκ νέου στην ετυμηγορία των αμελών μελών του δίευρου. Καψόνι ολκής στους λογογράφους του νυν προέδρου, που ετοίμασαν τσάτρα πάτρα ελλειμματική παράσταση με ουδόλως πειστικό σενάριο το οποίο υπογράμμιζε τις υποκριτικές αδυναμίες του πρωταγωνιστή. Βγαλμένοι λες από αμερικάνικο τοκ σόου, οι κλακαδόροι χειροκροτούσαν διαρκώς ακόμα κι όταν έπρεπε να γιουχάρουν. Φαρσοκωμωδία της συμφοράς με συνεχή σίκουελ στην εσωκομματική κάλπη.