Οποιος έχει γνώση της ομορφιάς του την πουλά, κι αν δεν την πουλά, τη δανείζει, κι αν δεν τη δανείζει, τη χαρίζει. Κι όποιου του δόθηκε η ομορφιά και την αρνιέται, είτε ως ώνιο είτε ως δάνειο είτε ως δωρεά, διαπράττει αμάρτημα μέγα έναντι εαυτού και των άλλων. Κι η Μπας χανούμη, φαίνεται, ήξερε να διαλέγει τη στιγμή της δωρεάς. Κι έτσι, στο λεπτό, τον έλουσε με τη ματιά της, του χάρισε το πιο όμορφο χαμόγελο του κόσμου, και, κάνοντας με το δεξί μια κίνηση παράφορη, του χάιδεψε τα σπαστά του μαλλιά και, τέλος, σκύβοντας του ’δωσε ξαφνικά βάζοντας όλη της τη χάρη ένα φιλί στην αριστερή άκρη των χειλιών του.
Αντιγράφω δεύτερη φορά από το αριστουργηματικό «Πρώτο φιλί» του Θωμά Κοροβίνη, που τυπώθηκε το 2015 στις εκδόσεις «Αγρα» των Αθηνών και «Ιστός» της Κωνσταντινούπολης με τον κατατοπιστικό υπότιτλο: «Ενα απόγευμα του Γιωργάκη Βιζυηνού στο χαρέμι του Αμπντουλαζίζ». Προηγουμένως η αρχιχανούμισσα είχε ζητήσει μ’ ένα ανεπαίσθητο νεύμα και σε λίγο έφτασε ο περίτεχνος μπαγλαμάς της που τον μετέφερε μια δούλα με προσοχή μεγάλη, σαν να κρατούσε βάζο αλαβάστρινο. [...] Εσιαξε τους περντέδες του, «ζέστανε» με τις παλάμες της το σκάφος του, το κοίταξε με στοργή, σαν να ’τανε παιδί της, και, με βλέμμα χαμένο, αφοσιωμένο σε άλλους κόσμους νοσταλγικούς, έπαιξε μια παλιά παθητική μελωδία τραγουδώντας με κελαρυστή φωνή που φανέρωνε παράλληλα το βαθύ κι αθεράπευτο ντέρτι της... Αποκύημα της δρομαίας φαντασίας του σπουδαίου Σαλονικιού συγγραφέα τούτο το μαγευτικό γλυκοφίλημα, απηχεί την εποχή και την ψυχολογική διάδραση του κορυφαίου μας ποιητή, διανοητή και πεζογράφου.
Στον εμβληματικό Γεώργιο Βιζυηνό αναφέρομαι, όπως ήδη εννοήσατε, ο οποίος γεννιέται σαν σήμερα το 1849 στη Βίζω της Αν. Θράκης και ο πολυτάραχος βίος του χαράσσεται ανεξίτηλα από τρία ολωσδιόλου αλλιώτικα σε φόρτιση φιλιά. Το πρώτο, δωρεά της χαριτόβρυτης Ελένης Φυσεντζίδη, όταν ο μετέπειτα λογοτέχνης σπουδάζει Θεολογία στη Λευκωσία, προστατευόμενος του αρχιεπισκόπου Σωφρονίου Β’. Στην πρώτη τους νιότη αμφότεροι, ερωτεύονται σφόδρα, παράπτωμα για το οποίο ο μελανόψυχος ιεράρχης τον εκδιώκει απ’ το νησί. Για χάρη της απεκδύεται το ράσο και της αφιερώνει φλογερά ποιήματα κι εκείνη τον καρτερά χρόνια, παραμένοντας ανύπαντρη ώς τα σαράντα της. Το δεύτερο αγοράζεται κάπου μεταξύ Λιψίας, Γοτίγγης και Βερολίνου, ενώ εκπονεί τη διδακτορική του διατριβή, σε μια άπελπι προσπάθεια να ζεστάνει με την απατηλή του αχλή τα κρύα κι έρημα βράδια της Γερμανίας.
Η ωχρά σπειροχαίτη, ατυχές απότοκο της ανάρμοστης επαφής. Νοσηλεύεται σε σανατόριο, η αρρώστια ωστόσο εξελίσσεται χτυπά τον μυελό των οστών και τον οδηγεί τελικά στην παραφροσύνη. Εκδηλώνεται αργότερα στην Ελλάδα, καθώς ερωτεύεται παράφορα τη δεκατετράχρονη μαθήτριά του στο Ωδείο Αθηνών, Μπετίνα Φραβασίλη, ενώ εκείνος διάγει τρεκλίζων τα δεύτερα -άντα. Ζητά επισήμως να την παντρευτεί, όμως η εχέφρων μητέρα της αρνείται. Το τρίτο φιλί δίνεται σε φανταστικές γαμήλιες τελετές ώσπου κλείνεται έκτοτε στο Δρομοκαΐτειο, όπου αφήνει την έσχατη πνοή του το 1896. Ακόμα και τα πάθη χαρισματικών προσωπικοτήτων αποτελούν όαση στην πενία των καιρών μας, αμετάκλητη μομφή στο αμετ-ανόητο και παραπαίον πολιτικό σύστημα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας