Τροανικανότεροι

Μετά βασάνων και κόπων, ένεκα της ολοσχερούς διάλυσης του ΕΣΥ, η νέα ηγεσία του υπουργείου Υγείας εξασφάλισε ορισμένες κλίνες σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) για πρόσωπα που χρήζουν επείγουσας νοσηλείας. Οντως, η τριμελής επιτροπή, αποτελούμενη από πέντ', έξι, οκτώ, δέκα άτομα -για να θυμηθούμε την αμίμητη φράση συμπαθέστατου παλαίμαχου ποδοσφαιριστή- αφού οδήγησε τoν δημόσιο και ιδιωτικό βίο σε ολισθηρές ατραπούς, πνέει τα λοίσθια. Είναι στα «λοιόσθια τζη», κατά πώς λέμε στο χωριό μου.

Ο λόγος για την τρόικα, ρωσική λέξη με την οποία έμεινε γνωστή η αλήστου μνήμης κουστωδία, απαρτιζόμενη από χαμηλόβαθμους τεχνοκράτες της Ε.Ε., της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, ήτις επί πέντε συναπτά έτη απετέλεσε την αδιαμφισβήτητη κυβέρνηση της χώρας. Διορίστηκε απ' τους δανειστές για να υπαγορεύει και να ελέγχει τους όρους ενός προγράμματος εσωτερικής υποτίμησης των οικονομικών δεικτών, της αξιοπρέπειας και της νοημοσύνης μας. Το εκλεγμένο πολιτικό προσωπικό της Ψωροκώσταινας περιορίστηκε σε ρόλο παθητικού και πειθήνιου υπαλληλίσκου, μαριονέτες ενός τρομακτικού μάπετ σόου οι δεξιοί και συνάμα αδέξιοι ταγοί μας, εφάρμοσαν μέχρι κεραίας τις ντιρεκτίβες των τροϊκανών, βυθίζοντας την κοινωνία σε μια απύθμενη άβυσσο.

Ενθυμείστε, θαρρώ, τον πολύ Πολ Τόμσεν, όστις επισκεπτόταν συχνάκις την Αθήνα παρέα με τους Ματίας Μορς και Κλάους Μαζούχ, διέμεναν σε χλιδάτα ξενοδοχεία διάγοντας πολυτελή βίο και με ανάρμοστο ύφος αδιάλλακτων αρμοστών επέβαλλαν στα εγχώρια, μίσθαρνα ανδρείκελα εξευτελιστικά μέτρα: περικοπές μισθών, συντάξεων και εφάπαξ, κατάργηση δώρων και επιδομάτων, αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, στραγγαλισμό των Ταμείων, διάρρηξη των εργασιακών σχέσεων, μείωση των κατώτατων αποδοχών, παράλογους φόρους στα συνήθη υποζύγια κι όλα αυτά κι άλλα τόσα ξανά και ξανά. Να φτωχαίνουν οι φτωχοί, να πλουτίζουν οι πλούσιοι και να εκποιούνται μπιρ παρά τα φυσικά αποθέματα και οι υποδομές του τόπου. Πώς να ξεχάσω την ατάκα του δουλοπρεπούς Μπένι τη μακρά νύχτα, προτού ορκιστεί η κυβέρνηση του Λουκά Αποδήμου. Ο μέχρι τότενες αντιμνημονιακός ΘΑμαράθ είχε καταληφθεί από διαπραγματευτικό οίστρο και αξίωνε αμυδρά ψίχουλα.

Θρασύτατα ο πολύπειρος, σοσιαλιστής οσφυοκάμπτης επέπληξε τον πρωτόβγαλτο μετέπειτα εταίρο του διαπιστώνοντας: «Μα δεν καταλαβαίνει πως όταν τους θέτεις ένα ζήτημα, αυτοί απλώνουν αυτοστιγμεί στο τραπέζι τέσσερα και πέντε»; Σαν τον τραχανά. Ετσι διασκόρπισαν τις ζωές μας στους ανέμους, αδιαφορώντας για την ανθρωπιστική κρίση στην οποία καταδίκαζαν τον κοσμάκη. Τους ένοιαζε μονάχα να γαντζωθούν γερά στην καρέκλα και μπρος σε τούτη την παράφορη επιθυμία αντιμετώπιζαν την τρόικα ως ανεκτίμητο σύμμαχο. Την εξιδανίκευσαν, την οσιοποίησαν, δημιούργησαν τη Θεολογία της.

«Αν δεν υπήρχε, οφείλαμε να την εφεύρουμε» επαναλάμβαναν. Κι ο ευήθης λαός περίμενε πέντε χρόνια για να στείλει στον οξαποδώ και τη μεν και τους δε. Αγωνιούν τώρα έξω απ' την Εντατική. Σαν ορφανά. Αν καταρρεύσει με τέτοια ευχέρεια η τριμερής, κατεδαφίζονται παραχρήμα και τα υπόλοιπα μέρη. Οι αφεντομουτσουνάρες τους δηλαδή. Κλαίνε και οδύρονται ματαιοπονώντας. Διασώζεται η δοκησίσοφος Σοφί. Προνοητική ούσα, προμηθεύτηκε όλο το κωλόχαρτο των νοτίων προαστίων και θα 'χει άφθονο υλικό να σκουπίζει τα δάκρυα.