Η πρόεδρος του Αρείου Πάγου απαντώντας σε ανάρτηση της κ. Καρυστιανού μάς είπε ότι: «Η διαφωνία σε νομική προσέγγιση και ερμηνεία δεν μπορεί να εκφραστεί από οποιονδήποτε και για οποιονδήποτε λόγο, με λοιδορία, απειλητικές εκφράσεις, υποτίμηση, προσβολή και καθύβριση των θεσμών και των κανόνων...».
Και τίθεται το ερώτημα: Από πότε η νομική προσέγγιση και ερμηνεία έγινε θεσμός άξιος προστασίας και η διαφωνία με αυτήν, έστω και με υποτιμητικό τρόπο, πλήττει τη δημοκρατία;
Μάλλον η κ. πρόεδρος του ανώτατου δικαστηρίου έχει μπερδέψει τους θεσμούς με τα πρόσωπα που υπηρετούν τους θεσμούς. Ομως αυτή η αντίληψη δεν ισχύει σε δημοκρατίες, διότι αν ίσχυε ο κ. Σαρκοζί δεν θα κυκλοφορούσε με βραχιολάκι καταδικασμένου· αυτό ισχύει σε απολυταρχικά καθεστώτα, όπου ο ανώτατος άρχων μπορεί να λέει «Εγώ είμαι το Κράτος». Αρα κανείς δεν νομιμοποιείται σε δημοκρατίες να ισχυρίζεται: Εγώ και οι συνάδελφοί μου είμαστε ο θεσμός π.χ. της Δικαιοσύνης και όποιος λοιδορεί εμάς πλήττει τη δημοκρατία.
Και εδώ τίθεται το ερώτημα: Ας δεχτούμε ότι όπως λέει η κ. Κλάπα «η ρήξη με τους θεσμούς πλήττει καίρια τη δημοκρατία». Ομως το ίδιο δεν ισχύει όταν κάποιοι που ενώ θα έπρεπε να υπηρετούν τους θεσμούς έρχονται σε ρήξη με τη δημοκρατία; Πλήγμα στη δημοκρατία δεν υπάρχει όταν η ρήξη με τους θεσμούς προκαλείται από μια άλλη εξουσία όπως η κυβέρνηση που παρεμβαίνει στη Δικαιοσύνη; Το ίδιο δεν ισχύει όταν η ρήξη οφείλεται σε λειτουργό κάποιου θεσμού ο οποίος στρέφεται με πράξεις και παραλείψεις εναντίον του λειτουργήματος που υπηρετεί, διαπράττοντας βαριά παράβαση καθήκοντος;
Εάν και εφόσον λοιπόν υπάρχουν υπόνοιες ότι υφίσταται τέτοια περίπτωση και αποδειχθεί στην υπόθεση της μήνυσης κατά του εφέτη ανακριτή, ποιος έχει προκαλέσει πλήγμα στη δημοκρατία; Αυτός που καταγγέλλει την παράβαση χρησιμοποιώντας ακόμα και βαριές εκφράσεις (κάτι που αποτελεί δευτερεύον ζήτημα και ουδόλως πλήττεται η δημοκρατία εξ αυτού του λόγου) ή αυτός που διαπράττει το έγκλημα της παράβασης καθήκοντος ή/και κατάχρησης εξουσίας;
Εάν, όπως είναι πρόδηλο από τα λεγόμενα της κ. Κλάπα, ο θιγόμενος θεσμός τελικά δεν είναι ούτε η Δικαιοσύνη ούτε η δημοκρατία (διότι πολύ προσεκτικά η κ. Καρυστιανού στην ανάρτησή της αναφέρεται σε πρόσωπα και όχι σε θεσμούς), αλλά είναι ο ανακριτής της υπόθεσης των Τεμπών και μάλιστα λόγω κάποιας νομικής προσέγγισης, τότε μιλάμε για διαφωνία της κ. Καρυστιανού με την άποψη κάποιου, διότι μόνο ως άποψη μπορεί να θεωρηθεί η οποιαδήποτε νομική προσέγγιση. Κατά συνέπεια, απόψεις, ακόμα και δικαστικές, ούτε κατά διάνοια μπορούν να θεωρηθούν θεσμοί, όσο και αν θίγεται ο ναρκισσισμός κάποιων αξιωματούχων που ταυτίζουν πρόσωπα και απόψεις με θεσμούς και δημοκρατίες.
Από πότε λοιπόν η λοιδορία και η υποτίμηση «νομικής προσέγγισης» θεωρείται ρήξη με τους θεσμούς; Από πότε η κριτική, έστω και σκληρή, σε πρόσωπα πλήττει τη δημοκρατία; Και κάτι που φοβάμαι ότι κρύβει μνησικακία και ανοίκεια επίθεση. Τι εννοεί η πρόεδρος του Α.Π. με τη φράση «η δημοκρατία πλήττεται πενήντα χρόνια μετά την αποκατάστασή της»; Οτι η κ. Καρυστιανού και εμείς οι υπόλοιποι που σε ποσοστό 84% αμφισβητούμε την αξιοπιστία της Δικαιοσύνης και το κατά πόσο αυτή είναι ανεξάρτητη και αποτελεσματική, είμαστε εν δυνάμει πραξικοπηματίες και νοσταλγοί του χουντικού παρελθόντος;
Κλείνοντας θέλω, ως πολίτης που θεωρεί ότι το πολιτικό σκηνικό προοιωνίζεται σεισμούς και ηφαιστειακές εκρήξεις ανάλογες με αυτές που εξελίσσονται στις Κυκλάδες, να κάνω μια έκκληση προς όλους και να θυμίσω ότι:
Οταν τα επιχειρήματα των φαύλων αποδεικνύονται κατασκευασμένα και αστήρικτα. Οταν τα ελαφρυντικά που επικαλούνται, π.χ. άγνοια, γίνονται επιβαρυντικά στοιχεία και αυτό αποτελεί πεποίθηση των περισσότερων πολιτών που αποτυπώνεται στα συμπεράσματα της κοινής γνώμης. Οταν η λαϊκή οργή μεγαλώνει και φουσκώνει σαν ποτάμι έτοιμο να παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά του. Οταν δεν υπάρχει πλέον έδαφος για συγκαλύψεις και τα γεγονότα είναι αυταπόδεικτα, τότε νομοτελειακά ο Λεβιάθαν που αισθάνεται στριμωγμένος θα χρησιμοποιήσει τα έσχατα όπλα του: την υπονόμευση της αλήθειας και την απαξίωση προσώπων, την κατασκευή ενόχων άλλων εκτός από τους πραγματικούς, θα προχωρήσει στην ενοχοποίηση του θύματος και στη θυματοποίηση του δράστη και αμέσως μετά στην προβοκάτσια και στον τρόμο, στο σοκ και στο δέος. Προσοχή λοιπόν στην κρίσιμη ημέρα της 28ης Φεβρουαρίου.
Και μια επισήμανση σε δήθεν εύθικτους και εύθικτες: Μην τα βάζετε με μανάδες που κάποιοι σκότωσαν τα παιδιά τους, διότι αυτή η πράξη σας πράγματι συνιστά «καθύβριση» και «προσβολή» θεσμού και μάλιστα του υπέρτατου θεσμού της Φύσης· της μητρότητας.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας