Στο προηγούμενο δημοσίευμά μας γι’ αυτό το περιστατικό έγραψα στο από 9/2/2024 φύλο της «Εφ.Συν.», σελ. 39.
Των γεγονότων, που περιγράφω εκεί, προηγήθηκαν και ακολούθησαν και κάποια άλλα ενδιαφέροντα, άξια να αναφερθούν.
Ο γράφων, από το 1949 έως το 1953, υπήρξε και παλαιστής της ελληνορωμαϊκής πάλης στον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο (ΠΓΣ) και με κάποιες διακρίσεις. Ο ΠΓΣ είναι ακόμα στην Κοδριγκτώνος, στο Πεδίον του Αρεως, αλλά χωρίς την τότε παλαιστική του ομάδα που είχε διάφορους παλαιστές, διαλυμένη τώρα εδώ και χρόνια, ενώ ο γράφων πάλευε ήδη σοβαρά, πολιτικά και κοινωνικά, σε άλλους τομείς και δεν επαρκούσε ο χρόνος του και για την ελληνορωμαϊκή πάλη.
Στη διάρκεια της παλαιστικής του παρουσίας στον ΠΓΣ εμφανίστηκε στις προπονήσεις ένας νέος, ψηλός και αδύνατος, δηλώνοντας πως είναι φοιτητής και πως θέλει να γίνει και παλαιστής. Τον δεχτήκαμε φιλικά και στις προπονήσεις πάλευα και μαζί του μαθαίνοντάς του τα βασικά.
Υστερα από λίγο καιρό χάθηκε. Αλλά στην εισβολή Ασφάλειας και ΕΚΟΦ στη Γενική μας Συνέλευση, αυτός ήταν επικεφαλής των τραμπούκων της ΕΚΟΦ, που μπήκαν μέσα με φόρα και προχώρησαν στο βήμα της Γ.Σ. που τη στιγμή εκείνη βρισκόταν σ’ αυτό ο γράφων και μιλούσε. Μόλις τον βλέπω, κατεβαίνω από το βήμα και τον παίρνω στο κυνήγι. «Ρε παλιοτραμπούκε, γι’ αυτό σε μάθαινα πάλη; Για να ’ρθεις εδώ να μας τραμπουκίζεις; Ντροπή σου!». Αυτός όταν με είδε αγριεμένο συγχύστηκε, κιότεψε και υποχώρησε προς την έξοδο. Σ’ αυτή την κίνηση ακολουθήθηκε από το «ασκέρι» της ΕΚΟΦ. Εγώ ξαναγύρισα στο βήμα και συνέχισα την ομιλία μου, αλλά εξοργισμένος.
Αυτός με το «ασκέρι» των τραμπούκων άρχισαν να κινούνται αργά και πάλι προς το κέντρο της μεγάλης αίθουσας της Λέσχης Τρικούπη και προς το βήμα. Ξανακατεβαίνω κάτω και τους ξανακυνηγάω. Αυτή η σκηνή και η κίνηση επαναλήφθηκε δυο-τρεις φορές.
Οι κοπέλες της διοίκησης του Τμήματος Νέων της Ενωσης και ο Βαγγέλης της Γεωπονικής στέκονταν σε μια γωνιά της αίθουσας κοντά στο βήμα με μια βαλίτσα γεμάτη λεφτά, γιατί είχαμε τακτοποιήσει οικονομικά τα μέλη του Τμήματος που ήταν πολλά.
Τότε σκέφτηκα πως υπήρχε ο κίνδυνος να μας χτυπήσουν και να αρπάξουν τη βαλίτσα με τις συνδρομές. Κοντά μου ήταν ένας αρχιφύλακας της Αστυνομίας, ενώ ανάμεσα στα μέλη ήταν σκόρπιοι και ένοπλοι αστυνομικοί.
Αρπάζω τον αρχιφύλακα από τον γιακά του σακακιού του και του λέω: Σε καθιστώ υπεύθυνο για την ασφάλεια των μελών της διοίκησης του Τμήματος Νέων της Ενωσης, για την περιουσία της Ενωσης και για την ασφάλεια των μελών της Ενωσης. Και κρατώντας τον από τον γιακά του πέτου του με το άλλο μου χέρι έπιασα το χέρι της μιας από τις κοπέλες, εκείνη τής άλλης και τελευταίος ο Βαγγέλης της Γεωπονικής με τη βαλίτσα με τα χρήματα.
Ετσι, κρατώντας ο ένας τον άλλον και εγώ τον αρχιφύλακα κατεβήκαμε στην πλατεία, που ήταν οι «αύρες» του «ιστορικού» Μπουραντά, πήραμε ταξί και πήγαμε κάπου, σε κάποιο καφενείο που υπήρχε ησυχία, ηρεμήσαμε κάπως και φύγαμε για τα σπίτια μας. Τα χρήματα την άλλη μέρα παραδόθηκαν στο Δ.Σ. της Ενωσης που πήρε και την επαίσχυντη απόφαση της διάλυσής μας ως Τμήματος Νέων της Ενωσης, αυτό δηλαδή που επιδίωκαν η Ασφάλεια και η ΕΚΟΦ.
Και ο «λεβέντης» της ΕΚΟΦ που τον μάθαινα πάλη αγνοώντας τι φίδι ήταν, λεγόταν Φειδίας Παππάς.
Την άλλη μέρα, η «Ακρόπολις» έγραψε πως «Τα μέλη της ΕΕΥΔΑΠ κατά τη Γενική τους Συνέλευση χωρίστηκαν σε σταλινικούς και τροτσκιστές και αλληλοδάρθηκαν». Φυσικά διαψεύσαμε τα ψεύδη της αναφέροντας την αλήθεια στον Τύπο. Και ύστερα ακούστηκε πως μετά τα «γεγονότα» η Ασφάλεια έδωσε 20 δραχμές στον καθένα ΕΚΟΦίτη για να πάνε να πιούνε μπίρες. Αργότερα, στη μετανάστευση σε μια παράγκα που στέγαζε 10 εθνότητες και την έκανα ομώνυμο θεατρικό έργο, όταν το έγραφα μέσα στην ίδια την παράγκα και αναφέρθηκα στο τι φίδι ήταν ο Φειδίας, ένας Ρωμιός μάγκας από τον Εβρο το σχολίασε: «Ρε τον πούστη, πήγε και έμαθε πάλη για να δέρνει τσ’ αριστεροί». Και κάτι ακόμα. Ενα περιστατικό που αφορά εμένα και τον Καμπαφλή. Αυτός ήταν στην πάλη βαρέων βαρών, εγώ μεσαίων.
Αν και μέλος του Εθνικού Γυμναστικού Συλλόγου, ο Καμπαφλής ερχόταν και γυμναζόταν στον Πανελλήνιο γιατί εμείς είχαμε καλύτερο ρινγκ. Καλύτερα στρώματα. Γνωριστήκαμε και παρά τη διαφορά των κιλών μας παλεύαμε μαζί στις προπονήσεις.
Μια φορά λοιπόν, κατά το 1953, δύο χρόνια νωρίτερα από τα προαναφερόμενα, τον συνάντησα στο μπάνιο, στο Εδεμ του Φαλήρου. Χαιρετηθήκαμε: Γεια σου Θανάση. Γεια σου Βαγγέλη. Τι γίνεσαι; τον ρωτάω. Καλά, μου απαντάει. «Είμαι εκπαιδευτής στην Αστυνομία και στη Χωροφυλακή και μ’ έχουν κάμει και συνταγματάρχη κατ’ απονομή».
Και η δική μου απάντηση: «Ξέρεις Θανάση; Εγώ είμαι αριστερός και εσύ εκπαιδεύεις αυτούς που κυνηγάν εμένα».
*Ελληνική Ενωση Υπέρ των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτου
**Συγγραφέας, δημοσιογράφος
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας