Μπορεί ο υπουργός «Μετανάστευσης και Ασύλου» (όπως λέγεται), Ν. Μηταράκης, να προέρχεται από παλιές οικογένειες καραβοκυραίων και άλλων τινών της Χίου, ωστόσο, όπως καταδεικνύεται με ενάργεια, δεν πρέπει να ξέρει καλά τι κακό μπορεί να κάνει η θάλασσα (!) σαν αγριέψει και τι ακριβώς μπορεί να ξεβράσει πάνω σε αυτή της την άσχημη εκδοχή. Δεν πρέπει, ίσως, να δικαιολογείται αλλιώς η μη επαρκής αντίληψη και βαθιά κατανόηση των καθημερινών πλέον ναυαγίων-ατυχημάτων όπου ταλαιπωρημένες και ανήμπορες ψυχές ανθρώπων στην απέλπιδα προσπάθεια διαφυγής (αυτολεξεί) που επιχειρούν, πέφτουν χωρίς κανένα έλεος θύματά της.
Αναμφίβολα, έχουμε ένα «μείζον εθνικό θέμα» με τη γείτονα χώρα που, μέσα σε όλα, χρησιμοποιεί βάναυσα και επαίσχυντα τους μετανάστες ή τους διερχόμενους απ’ αυτήν μετακινούμενους πληθυσμούς. Στο πλαίσιο αυτό, τόσο στα θαλάσσια σύνορα όσο και στα χερσαία έχουν παρθεί τα αυστηρότερα, αλήθεια, απαγορευτικά μέτρα, ώστε πραγματικά... «να μην περνάει τίποτα»! Παρά ταύτα, ως φαίνεται συχνά-πυκνά, αυτή η ασπίδα ασφαλείας είναι γεμάτη τρύπες (πώς άραγε συμβαίνει;) καθώς μεγάλες ομάδες καταφέρνουν να τη διαπεράσουν ή να ανακαλύψουν νέους τρόπους - ανεξάρτητα αν το ταξίδι τους αυτό θα τελεσφορήσει ή θα πέσουν στη μανία των καιρικών συνθηκών και θα ναυαγήσουν ή θα συντριβούν στα βράχια!
Αυτό ακριβώς είναι και το κυρίως ειπείν πρόβλημα της χώρας και δη του Χιώτη υπουργού, Ν. Μηταράκη. Η πολιτική του εστιάζει κυρίαρχα και βαθιά στην αμυντική-κατασταλτική διάταξη των όποιων ελληνικών δυνάμεων, χωρίς να υπάρχει παράλληλα -εξίσου κυρίαρχη και διακριτή- η προληπτική και ανθρώπινη αντιμετώπιση του ζητήματος. Καθότι -πάνω απ’ όλα ως κράτος δικαίου- εδώ δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε μόνο τις απερισκεψίες και τις μεθόδους της Τουρκίας απέναντί μας: έχουμε να αντιμετωπίσουμε και ανθρώπους που μετακινούνται όχι γιατί το επιθυμούν απαραίτητα, αλλά διότι βρέθηκαν σε μεγάλο κίνδυνο, είτε από βίαια και αυταρχικά καθεστώτα, είτε από τη μεγάλη φτώχεια, είτε, κιόλας, από την κλιματική αλλαγή που καλπάζει.
«Ολες οι θάλασσες του Κόσμου είναι Ελλάδα», είχε πει άλλοτε ο έτερος ξεχωριστός νησιώτης από τη Συκαμιά της Λέσβου, Στράτης Μυριβήλης, που έγραψε και το πολύ επίκαιρο «Η ζωή εν τάφω». Πλην όμως, αλίμονο, επ’ ουδενί μπορεί και πρέπει να είναι ελληνική μια θάλασσα που... πνίγει εντελώς ελαφρά τη καρδία άνδρες, γυναίκες και μικρά παιδιά! Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι. Οι ενοχές μας για τον χαμό τόσων αθώων υπάρξεων μέσα στα χρόνια είναι ήδη μεγάλες - γεγονός που σαν λαός, σαν η θάλασσα που είναι… «όλες οι θάλασσες του Κόσμου» (και χιλιάδες χρόνια τώρα διέρχονται απ’ αυτήν άνθρωποι), δεν γίνεται να το σηκώσουμε και να το αποδεχτούμε! Το μέλλον θα μας το κρατήσει αυτό. Και αν δεν το κρατήσει από μας, θα το αποδώσει στα παιδιά μας. Γιατί, τελικά, μετακινούμενοι, μετανάστες και πρόσφυγες, είμαστε όλοι μέσα στον χρόνο...
* δημοσιογράφος
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας