«Μακριά» από τη βοή της πόλης

Ηταν ένα κάλεσμα στο τέλος μιας δύσκολης μέρας, όπως είχε εξελιχθεί. Με κούραση κατηφόρισα την Καραγεώργη Σερβίας, που σε κάποιο σημείο μετονομάζεται σε Περικλέους, μετά σε Αθηναΐδος, για να καταλήξει σε Αγίας Ειρήνης.

Ηταν η πρώτη φορά που επισκεπτόμουν τις Εκδόσεις Γαβριηλίδη. Με εντυπωσίασε το σομόν κτίριο που αντίκρισα στο νούμερο 17 και ακόμη περισσότερο ο συνδυασμός εκδοτικού οίκου, βιβλιοπωλείου, καφέ και χώρου εστίασης, που είχα ακούσει και διαπίστωσα ότι συμβιώνουν άψογα.

Ανοιξα την πόρτα και μπήκα. Διέσχισα το ισόγειο, έναν χώρο «ζεστό» που μύριζε όμορφα, σαν παλιό βιβλιοπωλείο, άψογα διακοσμημένο και φωτισμένο και... βγήκα στην αυλή. «Στην αυλή των θαυμάτων» θα προσθέσω, χωρίς να υπερβάλω, στην καρδιά της Αθήνας.

(Δεν συνηθίζω να γράφω για χώρους εστίασης όπου έχω προσκληθεί, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις. Και η σημερινή μου αναφορά οφείλεται στις εξαιρετικές εντυπώσεις που μου άφησαν όλα όσα είδα, γεύτηκα και άκουσα εκείνο το βράδυ.)

Η αφορμή για τη μάζωξη ήταν το νέο, καλοκαιρινό μενού του Poems and Crimes, διά χειρός του σεφ Κοσμά Γιαννούκου. Οι συνδαιτυμόνες «γνωστοί», αλλά «άγνωστοι». Γρήγορα έσπασε ο «πάγος» (βοήθησε και το «καλωσόρισμα», ένας ροζέ, ημίγλυκος, αφρώδης οίνος).

Οι γεύσεις που δοκιμάσαμε ήταν πεντανόστιμες και καλοσερβιρισμένες. Πράσινη σαλάτα με αποξηραμένα φρούτα, ξηρούς καρπούς και γραβιέρα Κρήτης. Μπρουσκέτες με ξινομυζήθρα, φύλλα λόλας, αποξηραμένα σύκα, προσούτο και κρέμα βαλσάμικου. Ντοματίνια με ξινομυζήθρα, παξιμαδάκια, αγγούρι και κάπαρη. Μανιτάρια ογκρατέν (τέλεια!). Φιλέτο κοτόπουλου με ντομάτα, φέτα και πατάτες τηγανητές. Σνίτσελ ψαρονέφρι με πατατοσαλάτα.

Να προσθέσω εδώ ότι όλα είναι μαγειρεμένα με αγνό παρθένο ελαιόλαδο πρώτης ποιότητας, από τη Μεσσήνη της Μεσσηνίας, της Δήμητρας Πριστούρη. Και στο τέλος ήρθε «το» επιδόρπιο: τσιζ κέικ με γιαούρτι και «αέρα ελληνικό».

Ολα τα πιάτα συνοδεύονταν από διαφορετικό κρασί και ο οινολόγος της παρέας, Παναγιώτης Κορνιώτης, μας ενημέρωσε για τις ποικιλίες του καθενός, καθώς επίσης και για πολλά ακόμη γύρω από τον κόσμο του οίνου.

Η μουσική γέμιζε διακριτικά τον χώρο και μας επέτρεπε να συζητάμε και να την απολαμβάνουμε ταυτόχρονα.

Αυτά δοκιμάσαμε, αλλά ο κατάλογος περιέχει κι άλλα πολλά, για όλα τα γούστα και όλες τις ώρες της ημέρας.

Σ' αυτή την αυλή κατάφερα να αποδράσω και να ξεκουραστώ, να «χορτάσω» την πείνα μου, να «ηρεμήσω» την ψυχή μου, να «γλυκάνω» τα αυτιά μου!

Ευχαριστώ τη Βάσω Κυριαζάκου, την ψυχή του πολυχώρου, για τη φιλοξενία και για το πόσο ζεστά με έκανε να νιώσω.

Τον Κοσμά Γιαννούκο για τη γευστική εμπειρία, το ευγενικό προσωπικό και όλους όσοι παρευρέθηκαν και συνέβαλαν στη βραδιά απόλαυσης στο Poems and Crimes των Εκδόσεων Γαβριηλίδη.

Το χθες και το σήμερα

Τα πρώτα χρόνια της ζωής του υπήρξε ένα όμορφο σπίτι. Χτίστηκε το 1850, με φαρδείς τοίχους, αψιδωτές πόρτες, άνετους χώρους και μια καλά κρυμμένη αυλή. Στο ισόγειο βρίσκονταν και οι στάβλοι. Οι μαρμάρινες ποτίστρες των αλόγων παραμένουν ώς σήμερα ατόφιες. Αργότερα, η περιοχή μετατράπηκε στο εμπορικότερο σημείο της πρωτεύουσας. Την αλλαγή αυτή ακολούθησαν και οι κατοικίες (κυρίως των Βαυαρών).

Η επανένταξή του ήταν δύσκολη και δαπανηρή υπόθεση, αλλά η απόφαση των σημερινών ιδιοκτητών που το αγάπησαν με την πρώτη ματιά υπερίσχυσε. Με τον αρχιτέκτονα Νίκο Χαραλαμπίδη, το κτίριο αποκάλυψε την ομορφιά του, αλλά ταυτόχρονα εξυπηρετεί τις ανάγκες σαν σύγχρονη κατασκευή.

Ο χώρος του ισογείου είναι ζεστός και φωτεινός. Το πρωί μυρίζει καφέ και βιβλία. Το μεσημέρι ανοίγει η κουζίνα και προσφέρει μεγάλη ποικιλία νόστιμων πιάτων. Μπορείς να περάσεις την ώρα σου διαβάζοντας κάποιο βιβλίο που βρίσκεται πάνω στο τραπέζι (κάτω από τα τζάμια των τραπεζιών είναι απλωμένα τα χειροποίητα χαρτιά που φέρνει ο Δημήτρης Τσοκάκης από το Νεπάλ) ή να παρατηρείς την κίνηση στο βιβλιοπωλείο με τα «εγκλήματα», που συστεγάζεται στη μία πλευρά του ισογείου, ή να δουλέψεις στον φορητό υπολογιστή σου συνδεόμενος με το wifi του κτιρίου.

Το παρελθόν πάντως κάνει δυναμικότερη την παρουσία του όταν τα αναλόγια στο ισόγειο του μπαρ παύουν να αποτελούν μουσειακά στοιχεία. Μπροστά στα μάτια σου ένα βιβλίο στοιχειοθετείται γράμμα γράμμα. Οι μεταλλικές λέξεις με τον απόλυτο σχεδιασμό σφιχταγκαλιάζονται πάνω στη φόρμα, έτοιμες να περάσουν από τη δοκιμασία του δοκιμίου.

Αν όμως θέλεις να κινηθείς λίγο, παίρνεις τον καφέ σου ή το ποτό σου και ανεβαίνεις τη βαριά βιομηχανική σκάλα που οδηγεί στον πρώτο όροφο, στα Ποιήματα. Εκεί συνήθως υπάρχουν εκπλήξεις. Εκτός από το βιβλιοπωλείο της ποίησης, στον χώρο γίνονται εκθέσεις ζωγραφικής ή φωτογραφίας, καθώς και παρουσιάσεις βιβλίων ή αφιερωματικές βραδιές.

Το βράδυ, όταν το βιβλιοπωλείο στο ισόγειο κλείσει και τα πλέγματα κρεμαστούν στις βιβλιοθήκες, για να δώσουν στα βιβλία την ανάσα που χρειάζονται, τα αναλόγια και οι πάγκοι σκεπάζονται με διαφανείς θήκες, περιστοιχίζονται από σκαμπό και επεκτείνουν τον χώρο του μπαρ.

Η μουσική αλλάζει ανάλογα με τη βραδιά, οι νότες ξεκινούν από την τζαζ και φτάνουν στα έθνικ, ακόμη και στα ρεμπέτικα.

H αυλή στο πίσω μέρος περιτριγυρίζεται από άδεια κτίρια, ζωγραφισμένα με γκράφιτι, που μαζί με το ξύλινο υπερυψωμένο δάπεδό της και τα πανύψηλα δέντρα δημιουργούν ένα σκηνικό απόδρασης.

Το καλοκαίρι τα ηχεία δίνουν τους ήχους που χρειάζεται μια τέτοια ατμόσφαιρα και τα κοκτέιλ την απογειώνουν.

Info

Εκδόσεις Γαβριηλίδη, Poems and Crimes

Αγίας Ειρήνης 17, Μοναστηράκι