Ρουπακιάς: Εντάξει, συγγνώμη, ότι ήταν μια ανθρωποκτονία και επειδή ήταν πολιτικό το θέμα, το μπλέξανε με αυτό, και μια απλή ανθρωποκτονία την κάνανε ολόκληρη ιστορία...
(από την απολογία του Ρουπακιά στο δικαστήριο)
Η πρόσφατη εκλογική αποτυχία της Χρυσής Αυγής και ο αποκλεισμός της από το ελληνικό κοινοβούλιο χαιρετίστηκε από το σύνολο των πολιτικών φορέων ως μια μεγάλη νίκη της δημοκρατίας και ως ένα αποτέλεσμα αναμφίβολα θετικό. Το κόμμα - συμμορία θα σταματήσει να λαμβάνει χρηματοδότηση από το ελληνικό Δημόσιο, οι νεοναζί θα σταματήσουν να κάνουν τοποθετήσεις μπροστά σε ένα ευρύ κοινό, η όποια ασυλία σταματάει, τα γρυλίσματα θα επιστρέψουν στη σκιά. Ταυτόχρονα η συνέχεια της δίκης φαίνεται πως φέρνει διεργασίες στο εσωτερικό της συμμορίας. Στελέχη παραιτούνται (με πιο πρόσφατο τον Λαγό), αλληλοκαρφώνονται και λιποθυμούν σε μια δημόσια διαδικασία που φέρνει ψηφίδα - ψηφίδα το πρόσωπο της οργάνωσης στο φως. Οχι μόνο τα εγκλήματα και τους σχεδιασμούς τους, αλλά μαζί τον ανθρωπότυπο του χρυσαυγίτη, την ομιλία, τις απόψεις και την ψυχική γεωγραφία του. Και αυτό είναι κάτι εξίσου σημαντικό. Γιατί ακόμα και αν το κόμμα ηττήθηκε στρατηγικά στις πρόσφατες εκλογές και ακόμα και αν οι ποινές του δικαστηρίου πέσουν με όλο το βάρος τους πάνω στους δολοφόνους, ακόμα και αν ηττηθεί η Χρυσή Αυγή, ο Χρυσαυγίτης θα συνεχίσει να είναι εδώ.
Είναι τουλάχιστον υποκριτικό να πιστεύουμε πως η εκλογική αποτυχία της Χρυσής Αυγής σημαίνει πως τελειώσαμε μαζί της, πως η επιρροή της θα είναι μικρότερη, άρα και η επικινδυνότητά της περιορισμένη. Οχι επειδή ο αρχηγός της τη νύχτα των εκλογών μάς διαβεβαίωσε πως η «Χρυσή Αυγή δεν τέλειωσε» και πως το κόμμα θα επιστρέψει στις πλατείες και τους δρόμους, αλλά κυρίως γιατί τα καρκινώματα έχουνε μεταστάσεις. Και δεν αναφέρομαι στο ακροδεξιό μόρφωμα του Βελόπουλου ούτε την ακροδεξιά πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας που μετά τις Πρέσπες κατάφερε να μαντρώσει ένα σημαντικό αριθμό ψηφοφόρων (και να δούμε πώς θα τους κρατήσει τώρα που η στάση απέναντι στη Συμφωνία των Πρεσπών αλλάζει).
Μιλώ για τα θέματα αυτά που καθ' όλη την κοινοβουλευτική περίοδο της Χρυσής Αυγής δεν απαντήθηκαν. Για το πώς το κόμμα γιγαντώθηκε, για το πώς στελεχώθηκε, για το ποιοι έγραφαν τους λόγους βουλευτών ανίκανων να διαβάσουν. Για όσα ακούγονταν για παράλληλες χρηματοδοτήσεις από επιχειρηματίες, για τη σχέση της Χρυσής Αυγής με οργανωμένους οπαδούς, για τη διείσδυσή της στην αστυνομία. Αλλά ακόμα περισσότερο για τους ψηφοφόρους της. Για αυτούς που δεν παραπλανήθηκαν και τώρα ξαφνικά είδαν το φως στην άκρη του τούνελ, για αυτούς που γνώριζαν και που ακόμα και μετά τη δολοφονία του Φύσσα δεν είχαν κανένα πρόβλημα να επιχειρηματολογήσουν υπέρ, να υπερασπιστούν και να ψηφίσουν μια συμμορία για αυτό ακριβώς που είναι. Συμμορία εθνικιστών δολοφόνων. Για την κρίσιμη αυτή μάζα που ποτέ δεν απαντήθηκε το πού βρισκόταν και πού στεγαζόταν πριν. Τους φορείς αυτούς του ρατσισμού, του εθνικισμού, του σκοταδισμού, του τραμπουκισμού, του καθημερινού σεξισμού και της αυτονόητης ομοφοβίας, τους σημαιοφόρους αυτούς της κάθε είδους μισαλλοδοξίας που κανείς δεν απαντά για το πού βρίσκονται και πού στεγάζονται τώρα. Αυτή η επικίνδυνη αντίληψη που απλώθηκε σε κάθε άκρη του πολιτικού και δημοσιογραφικού λόγου, όπου άλλο ο χρυσαυγίτης και άλλο ο ψηφοφόρος, είναι η μεγαλύτερη κολυμπήθρα που στήθηκε στη μεταπολίτευση. Καταδικάζει τους πρώτους και αθωώνει ως απόλυτα παραπλανημένους τους δεύτερους. Ως άμοιρους ευθυνών, φιλήσυχους πολίτες, που είναι έτοιμοι να γυρίσουν στην κανονικότητα.
Η φράση που χρησιμοποίησε ο Ρουπακιάς στην απολογία του είναι ενδεικτική για το τι σημαίνει δολοφόνος. Η ανθρωποκτονία ως κάτι το απλό είναι ο φόνος ως καθημερινή χειρονομία, ο θάνατος του άλλου ως κανονικότητα της δικής του ζωής. Μα αυτά δεν είναι λόγια αποκλειστικά ενός δολοφόνου. Είναι και λόγια ενός χρυσαυγίτη. Ενός από τους πολλούς που «παραπλανήθηκαν», που οργανώθηκαν ή ψήφισαν κατά καιρούς τη Χρυσή Αυγή, έχοντας πλήρη γνώση. Ενός που ριζοσπαστικοποίησε την παραπλάνησή του σε αυτοσχέδια σεμινάρια δολοφονίας και την ξέρασε στους δρόμους, μοιράζοντας μαχαιρώματα. Η Χρυσή Αυγή μπορεί να μικρύνει κι άλλο, ακόμα και να χαθεί. Αλλά ο κάθε Ρουπακιάς θα είναι ακόμη εδώ. Μαντρωμένος, μετανοημένος και φιλήσυχος, να ακονίζει την παραπλάνησή του για αυριανά ενδεχόμενα.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας