Τα νέα παιδιά, αγόρια – κορίτσια, έχουν μπει για τα καλά στην αγορά εργασίας, είτε γιατί είναι αυτοσυντηρούμενοι και προσπαθούν να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, είτε γιατί θέλουν να συμβάλουν στον οικογενειακό προϋπολογισμό ελαφρύνοντάς τον από τα προσωπικά τους έξοδα.
Δεν είναι είδηση ότι τα περισσότερα από αυτά έχουν πτυχία. Δεν είναι είδηση ότι αναγκάστηκαν να αλλάξουν ρότα στη ζωή τους.
Ούτε είναι είδηση ότι πολλά αναγκάζονται να δουλεύουν και σε δεύτερη δουλειά για να εξασφαλίσουν τα χρήματα που χρειάζονται.
Ενδεκάωρες βάρδιες, λιγότερα ένσημα απ' ότι δικαιούνται, πενιχροί μισθοί, χωρίς να πληρώνονται δώρα εορτών- διακοπών, καλύπτοντας και θέσεις που δεν είναι στα συμφωνημένα
Τα τελευταία χρόνια, όπου και να μπεις, από καφετέρια μέχρι κατάστημα ρούχων, από σουπερμάρκετ μέχρι φούρνο, συναναστρέφεσαι με πολύ νέα παιδιά που καλύπτουν ένα σοβαρό κομμάτι της αγοράς εργασίας.
Σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή, τα κορίτσια είναι αυτά που στη μακρόχρονη οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα, βάλλονται περισσότερο από την ανεργία, με ποσοστό που τον Οκτώβριο του 2016 άγγιζε το 27,7.
Την ίδια εποχή, το αντίστοιχο ποσοστό στα αγόρια ήταν στο 19,2. Τα δε ποσοστά ανεργίας αγοριών - κοριτσιών σε ηλικίες 15- 24, για το 2016, αποτυπώνονται σε ένα 44,2, ενώ στις ηλικίες 25 - 34 αγγίζει το 29,7.
Πολλοί, όταν τους το επιτρέπει το ωράριο της μιας δουλειάς, δουλεύουν και σε δεύτερη. Απευθυνθήκαμε αποκλειστικά σε κορίτσια, ηλικίας 18 έως 30 χρόνων.
Μια απλή βόλτα σε μια γειτονιά της Αττικής μάς έδωσε ένα μικρό δείγμα που όμως αντανακλά κομμάτι της πραγματικότητας.
Ας τις ακολουθήσουμε στη διήγησή τους.
Ελένη Τζέκα, 29 χρόνων, υπεύθυνη κομμωτηρίου
«Δεν έχω χρόνο για να ζήσω»
Ποιες είναι οι αρμοδιότητες μου; Είμαι υπεύθυνη καταστήματος. Αυτό σημαίνει ότι συντονίζω τα ραντεβού, συντονίζω τα άτομα, κάνω τις παραγγελίες των υλικών, επιβλέπω, έχω το ταμείο. Σχεδόν όλα».
● Εγώ όμως σε είδα να κάνεις πεντικιούρ και να χτενίζεις, όση ώρα βρίσκομαι εδώ, αντιλέγω.
«Ναι, γιατί δεν υπάρχουν αρκετά άτομα, οπότε κάποιος πρέπει να το κάνει. Ετσι καλύπτω κι αυτό το κομμάτι όταν χρειάζεται.
Η βάρδια μου είναι έντεκα ώρες, συνεχόμενες, και δουλεύω πέντε ημέρες την εβδομάδα».
● Γιατί θες να φύγεις;
«Εχω βρει κάτι καλύτερο. Καλύτερα λεφτά και καλύτερες συνθήκες δουλειάς, αλλά σε αρτοποιείο. Εχω σπουδάσει Κομμωτική, αλλά αυτή τη στιγμή κυνηγάω το πιο καλό πόστο. Με κούρασε η δουλειά εδώ, είναι πολλές οι ώρες, είμαι "παντός καιρού" - δεν έχω μόνο ένα πόστο, με αποτέλεσμα να κουραστώ. Οπότε τώρα που βρήκα δουλειά με οκτάωρη βάρδια, θα πάω εκεί. Είναι και πιο κοντά στο σπίτι μου. Μένω στα Σεπόλια και η καινούργια δουλειά είναι στη Μεταμόρφωση. Εχω ξαναδουλέψει σε αρτοποιείο. Οταν βγήκα νέα κομμώτρια στην αγορά μου έδιναν 300 ευρώ μικτά. Στα είκοσι εννιά μου δεν μπόρεσα ακόμη να αξιοποιήσω αυτό που έχω σπουδάσει».
● Στο αρτοποιείο τι ακριβώς θα κάνεις;
«Θα είμαι υπεύθυνη καταστήματος, αλλά και θα πουλάω, όμως με οκτάωρη βάρδια».
● Σου αφήνει χρόνο η εντεκάωρη βάρδια;
«Οχι, δεν μου αφήνει χρόνο να ζήσω. Γυρνάω σπίτι πολύ κουρασμένη. Μου τρώει μία ώρα να έρθω στη Ν. Σμύρνη, μία ώρα να γυρίσω συν η εντεκάωρη βάρδια, πάμε στις δεκατρείς ώρες. Με το που φτάνω σπίτι πρέπει να βγάλω τον σκύλο έξω, να φάω κάτι, να δω μισή ώρα το αγόρι μου και μετά πρέπει να κοιμηθώ. Και την άλλη μέρα πάλι τα ίδια».
● Αν υπήρχαν καλύτερες συνθήκες στο κομμωτήριο, θα επέλεγες αυτή τη δουλειά;
«Εννοείται. Αν είχαμε βάρδιες θα ήταν καλύτερα. Τα λεφτά τα παίρνουμε στην ώρα τους, δεν μπορώ να πω κάτι, είμαι ασφαλισμένη, τα ένσημά μου μπαίνουν, αλλά οι ώρες είναι πολλές. Και η θέση μου έχει υπευθυνότητα. Πρέπει να διαχειριστώ τον κόσμο και να διαχειριστώ οκτώ διαφορετικές προσωπικότητες, γιατί τόσες είναι οι εργαζόμενες στο κομμωτήριο. Πολλοί έχουν ανάγκη τη δουλειά, όπως εγώ, που ζω με το αγόρι μου, αλλά είμαι μόνη μου από μικρή ηλικία, με αποτέλεσμα να δίνω πιο πολύ τον εαυτό μου στη δουλειά ώστε να μπορέσω να έχω δουλειά και την επόμενη ημέρα. Υπάρχουν όμως κι άτομα που δουλεύουν απλά από χόμπι. Κι όμως, υπάρχουν τέτοια άτομα ακόμη. Τουλάχιστον στο δικό μας το κομμωτήριο».
● Τι σκέφτεσαι για το μέλλον; Τι θέλεις να κάνεις;
«Σκεφτόμουν να φύγω στο εξωτερικό. Η αδερφή μου βρίσκεται στο Λονδίνο, δουλεύει σε καφετέρια, σε εμπορικό κέντρο. Το αγόρι μου όμως έχει καλή δουλειά εδώ, είναι στο Δημόσιο, οπότε αναγκαστικά μένω Ελλάδα. Απλά, κάνω υπομονή έχοντας στόχο το κάτι καλύτερο».
Μαρία Δημουλή, 18 χρόνων, σερβιτόρα σε ζαχαροπλαστείο
«Δουλεύω με την προοπτική να μπω στο εργαστήριο»
«Σπουδάζω Ζαχαροπλαστική σε ιδιωτική σχολή και απλά δουλεύω για να βοηθάω τους γονείς μου. Οι βάρδιες μου είναι οκτάωρες, πάντοτε απογευματινές και παίρνω 480 € μικτά. Κάνω μόνο σερβίρισμα ακόμη, αλλά πήρα αυτή τη δουλειά με τη λογική ότι αργότερα, εδώ, θα μπορέσω να κάνω και την πρακτική μου. Τουλάχιστον έτσι συμφωνήσαμε. Από άλλες δουλειές που έκανα -κρατούσα ένα παιδάκι -, τα λεφτά είναι καλύτερα. Σαν επάγγελμα βέβαια δεν είναι εύκολο, είναι πολύ κουραστικός για τα χέρια ο δίσκος».
● Εχεις ήδη προβλήματα στα χέρια σου;
«Οχι ακόμη, ευτυχώς».
● Πώς χρησιμοποιείς τα λεφτά που βγάζεις;
«Οι γονείς μου πληρώνουν τη σχολή μου κι εγώ τους βοηθώ στα έξοδά μου. Κρατώ το χαρτζιλίκι μου και τα υπόλοιπα τους τα δίνω».
● Είσαι ικανοποιημένη με αυτό που κάνεις;
«Εντάξει, με την προοπτική ότι θα μπω μέσα στο εργαστήριο, ναι».
Σπυριδούλα Τρυφέρη, 21 χρόνων, βενζινοπώλης
«Οκτώ ώρες στο κρύο, στη βροχή. Αλλά έχω συνηθίσει πια»
Εχω οκτάωρη βάρδια, τα λεφτά είναι τα συνηθισμένα που παίρνουν όλες οι κοπέλες (εννοεί τα 600 €, μικτά). Εντάξει, στην αρχή, μου φαινόταν λίγο δύσκολο.
Είναι λίγο δύσκολο να είσαι οκτώ ώρες στο κρύο, στην βροχή. Αλλά έχω συνηθίσει πια. Μ’ αρέσει.
Ημουν σε μια άλλη δουλειά πρωτύτερα, αλλά τα χρήματα δεν ήταν τόσο καλά. Το κάνω βασικά για να βοηθήσω την οικογένειά μου και να έχω για τα έξοδά μου».
● Θα συνεχίσεις εδώ;
«Ναι, έτσι πιστεύω. Δεν είναι, να πεις, και πολύ δύσκολη δουλειά. Εχω συνηθίσει και την επαφή με τον κόσμο, έχω γίνει πιο κοινωνική, τα πάω καλύτερα. Τώρα, αν βρεθεί κάτι πολύ καλύτερο, κάτι που να έχει να κάνει με αυτό που έχω βάλει σαν σκοπό για το μέλλον μου, ναι, θα φύγω».
Μαρία – Δήμητρα Τσιογκαράκη, 27 χρόνων, επιδιορθώσεις υποδημάτων
«Θέλω να μάθω τη δουλειά»
«Εχω τελειώσει Αρχαιολογία κι από τον Σεπτέμβριο εργάζομαι εδώ, στο τσαγκάρικο του μπαμπά. Λογικά θα αναλάβω εγώ την επιχείρηση στο μέλλον. Τώρα μαθαίνω τη δουλειά δίπλα του. Υπάρχει προκατάληψη στον κόσμο, για τις γυναίκες που είναι σε αυτό το επάγγελμα. Θεωρούν ότι είναι καθαρά αντρικό επάγγελμα.
Με το που μπαίνουν και βλέπουν εμένα μόνο στο μαγαζί, όταν λείπει ο μπαμπάς μου, στραβώνουν. Είναι σαν να είμαι αόρατη γι’ αυτούς.
Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι εγώ εδώ απλά υπάρχω για να παίρνω τα παπούτσια και να μου δίνουν τα λεφτά. Οτι δεν κάνω τίποτα και ότι απλά εκτελώ χρέη γραμματέως».
● Πώς σου φαίνεται;
«Μια χαρά. Εντάξει, είναι λίγο δύσκολο όντως, από την άποψη ότι θέλει δύναμη στα χέρια, αλλά αυτό σιγά–σιγά φτιάχνει. Είμαι εδώ κυρίως τα πρωινά, αλλά καμιά φορά έρχομαι και το απόγευμα».
● Εχεις παραιτηθεί τελείως από την Αρχαιολογία;
«Εντάξει, είναι αρκετά δύσκολα τα πράγματα. Επειδή είναι κλάδος που αφορά το Δημόσιο, πας κατ’ ευθείαν στο υπουργείο Πολιτισμού, είτε αφορά ανασκαφές ή εφορείες αρχαιοτήτων είτε πας για μουσεία, συνήθως παίρνουν για εξάμηνες συμβάσεις, έχει μοριοδότηση... πολλά. Οπότε το θεωρώ καλύτερη επένδυση το να καθήσω εδώ να μάθω τη δουλειά, να έχω στο μέλλον το μαγαζί εγώ.
Ok, είναι δύσκολο, έχει αρκετές ώρες δουλειάς, αλλά τουλάχιστον θα είναι κάτι δικό μου. Καλύτερα έτσι».
Ειρήνη Χριστοφή, 20 χρόνων, βενζινοπώλης
«Θέλω να μείνω εδώ. Είμαι πολύ χαρούμενη με όλα»
Μου αρέσει να δουλεύω έξω, δεν θα μπορούσα να είμαι σε ένα γραφείο.
Μου αρέσει πάρα πολύ που δουλεύω στο βενζινάδικο, κινούμαι, μ’ αρέσει η επαφή με τον κόσμο.
Εχω καθημερινά βάρδια πρωινή, 7- 3 μ.μ. και όποτε θέλω μπαίνω και το βράδυ, 3 μ.μ. – 11 μ.μ.
Ναι, θέλω να μείνω εδώ. Είμαι πολύ χαρούμενη και με τα λεφτά και με όλα».
Σταυρούλα Βοϊλάκη, 22 χρόνων, αισθητικός
«Εχω επενδύσει στον εαυτό μου, δεν είμαι για εδώ»
«Είμαι αισθητικός, αλλά έχω σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων. Εδώ δουλεύω από τον Οκτώβρη που άνοιξε το κατάστημα, ως αισθητικός. Κάνω και αποτρίχωση και μανικιούρ - πεντικιούρ, κάνω τα πάντα.
Είμαι η μόνη που κάνει τα πάντα, οι υπόλοιπες κοπέλες κάνουν μόνο χέρια -πόδια, πιο απλά πράγματα.
● Η βάρδια σου είναι;
«Δεν υπάρχει βάρδια, είμαι εδώ όσες ώρες είναι ανοιχτό το κατάστημα. Ο μισθός είναι τα γνωστά λεφτά. Δεν μένω μόνη μου, αλλά συντηρούμαι μόνη μου. Δεν με βοηθάει κάποιος οικονομικά.
Την αισθητική την ξεκίνησα για μένα, για να γλιτώσω τα έξοδα που θα έκανα για να φτιάξω π.χ. τα νύχια μου. Κι απλά επειδή "πήγαινε" το χέρι μου, το συνέχισα επαγγελματικά. Δεν ήθελα να δουλεύω νύχτα ή σέρβις, στην Αθήνα.
Σαν σερβιτόρα δουλεύω, από τα δεκατέσσερά μου, εποχικά. Κάθε καλοκαίρι στους Λειψούς, που είναι το σπίτι μου. Αλλά δεν ήθελα να γίνω σερβιτόρα στην Αθήνα. Οι κίνδυνοι είναι πολύ περισσότεροι, οπότε αποφάσισα να δουλέψω ως αισθητικός».
● Θα συνεχίσεις ως αισθητικός;
«Οχι, δεν θα συνεχίσω. Αρχικά θα φύγω για σεζόν και σκέφτομαι να μείνω μόνιμα στο νησί που θα πάω και να ξεκινήσω κάτι εκεί.
Θα έρθει και το αγόρι μου μαζί. Δεν είμαι ευχαριστημένη, γιατί είναι πάρα πολλές οι ώρες. Εντάξει, οι πληρωμές μας είναι πάντα στην ώρα τους, δεν μας χρωστάει λεφτά. Για μένα όμως, όποιος μένει σε τέτοιες συνθήκες -ενδεκάωρου, δωδεκάωρου, με λίγα χρήματα, λίγα ένσημα και ό,τι άλλο υπάρχει στην εποχή μας- έχει πάρα πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση. Εγώ πιστεύω ότι δουλειές υπάρχουν αν θέλεις να εργαστείς.
Σίγουρα δεν θα παίρνεις ένα χιλιάρικο τον μήνα, αλλά μπορείς να κάνεις κάτι παραπάνω από αυτό που βιώνω εγώ αυτή τη στιγμή καθημερινά. Για μένα ήταν προσωρινή λύση. Γι’ αυτό και θέλω να φύγω. Εχω βρει κάτι πολύ καλύτερο.
Αλλά ούτως ή άλλως, είμαι της άποψης ότι όποιος άνθρωπος θέλει πραγματικά, βρίσκει κάτι καλύτερο. Υπάρχουν δουλειές, που είναι καλά μαγαζιά και έχουν οκτάωρο, φουλ ένσημα και δώρα και τα πάντα».
● Εδώ δεν παίρνεις ούτε τα δώρα;
«Οχι. Σκλαβιά. Γι’ αυτό σας είπα ότι είναι θέμα πώς βλέπει καθένας τον εαυτό του. Εγώ δεν με έχω για εδώ. Εχω σπουδάσει πάρα πολύ, έχω διαβάσει πάρα πολύ, έχω κάνει πολλά πράγματα και στο κομμάτι της Αισθητικής και στο κομμάτι της Διοίκησης Επιχειρήσεων και στο κομμάτι της Ψυχολογίας. Ασχολούμαι με διάφορα. Οπότε δεν είμαι για εδώ».
● Τι θέλεις για το μέλλον σου;
«Θα ήθελα να ανοίξω ένα δικό μου μαγαζί, ίσως Αισθητικής, αλλά κυρίως θέλω να ασχοληθώ με βιολογικά προϊόντα. Με κρέμες, κ.λπ. Μαζί με το αγόρι μου. Επειδή κι εκείνος είναι μελισσοκόμος».
Την ώρα που έφευγα άκουσα μια εργαζόμενη να λέει ότι έτσι όπως πήγαινε η δουλειά δεν θα προλάβαινε να πάει από το σπίτι της να κάνει ένα μπάνιο προτού πάει στη δεύτερη δουλειά της.
Ρώτησα τι άλλο κάνει εκτός από κομμώτρια και μανικιουρίστα. Δουλεύει σερβιτόρα, ήταν η απάντηση. Και πρέπει να καθαρίσει κιόλας τον χώρο της προτού φύγει αφού όλα τα κορίτσια εκτελούν και χρέη καθαριστριών.
Θυμήθηκα μια κοπέλα, την Εμμανουέλα, που είχα γνωρίσει προ καιρού. Είχε πρωινή βάρδια καθημερινά σε αλυσίδα ταχυφαγείου και το βράδυ δούλευε «λουλουδού» στα μπουζούκια.
Ηταν μόλις 22 χρόνων και είχε αυτούς τους ρυθμούς δουλειάς τα τελευταία δύο χρόνια. Μίλησε κανείς για κούραση;
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας