Ενας πατέρας αγωνίζεται

Απογοητευμένος και φανερά ταραγμένος έφυγε από το μέγαρο Μαξίμου ο πατέρας του Νίκου Ρωμανού. Καμιά δέσμευση από τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Δικαιοσύνης. Ηδη το βράδυ της ψηφοφορίας για τον προϋπολογισμό ο Αντώνης Σαμαράς είχε μιλήσει για τον «ληστή με το καλάσνικοφ». Μοιάζει να μην έχει αντιληφθεί ο πρωθυπουργός τους άνισους όρους με τους οποίους παίζεται κορόνα-γράμματα η ζωή του Ρωμανού, τι είπαν οι δικαστές που δίκασαν τη ληστεία, ποιο είναι αυτό το παιδί, πόσο ξύλο έφαγε αφού συνελήφθη.

Η μετακύλιση των ευθυνών στον ανακριτή ή στο Συμβούλιο ή και στον ίδιο τον απεργό πείνας με λόγια «για τη συμπόνια και την κατανόηση» που αισθάνονται ως πατεράδες Σαμαράς και Αθανασίου δεν άφησε περιθώρια στην απελπιστική θέση αυτών των γονιών.

Τη στιγμή που ο συνήγορος του Ρωμανού έλεγε προφανώς και εξ ονόματος του πελάτη του ότι «δεσμευόμαστε ηθικά και νομικά, όταν θα πάρει την άδειά του ο Νίκος Ρωμανός θα την ασκήσει κατά τρόπο νόμιμο και θα τηρήσει τους όρους αδείας», ότι η πρωτοβουλία αυτή είναι για να σπουδάσει και όχι για να αποδράσει και αν χρειαστεί θα βάλει και βραχιολάκι, ο πατέρας έφευγε χωρίς ελπίδα.

Ενώ, δε, ετοιμάζεται η κυβέρνηση ίσως και σήμερα να αναθεωρήσει προς το εκδικητικότερο τον θεσμό των εκπαιδευτικών αδειών, ο νεαρός απεργός διά του συνηγόρου του προαναγγέλλει απεργία δίψας που ισοδυναμεί άμεσα με θάνατο. Φορτώνουν και τον ενδεχόμενο περιορισμό αδειών στην πλάτη του Ρωμανού, αλλά αυτό ξεπερνάει κατά πολύ ακόμα και τα όρια της ηθικής.

Μιλήσαμε με τον πατέρα λίγο αργότερα, όταν μαζί με τον Φ. Ραγκούση και αλληλέγγυους περίμεναν με τις ώρες την απόφαση σχετικά με το αίτημα αναίρεσης στον Αρειο Πάγο, που τελικά δεν εκδόθηκε λόγω μη προσέλευσης της αρμόδιας αντεισαγγελέως και αναμένεται να εκδοθεί σήμερα. Αμέσως μετά ο πατέρας συναντήθηκε, με δικό του αίτημα, με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα που δήλωσε ότι «η ανθρώπινη ζωή είναι υπέρτατη αξία. Δεν μπορεί να απαξιώνεται και να συνθλίβεται στις συμπληγάδες των αρμοδιοτήτων κυβέρνησης και Δικαιοσύνης [...]».

Ο Γιώργος Ρωμανός είδε στην απέλπιδα «κούρσα» για το παιδί του και τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και διέκρινε την ειλικρινή κατανόηση του αρχιεπισκόπου και την πρόθεσή του κάπως να βοηθήσει. Μιλήσαμε ξανά μαζί του λίγο πριν πάει στον θάλαμο να δει τον γιο του και πραγματικά αναρωτιέται κανείς πώς και πού βρίσκουν αυτοί οι γονείς κουράγιο. Αμέσως μετά όμως έρχονται τα μηνύματα, οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης και το γενικευμένο αίτημα να μην κινδυνέψει άλλο η ζωή του νεαρού απεργού πείνας και δίνεται αυτομάτως η απάντηση.

Μόνος ο πρωθυπουργός συντάσσεται με τον άκαμπτο υπουργό Δικαιοσύνης, την ώρα που ακόμα και οι υπουργοί του δηλώνουν ότι δικαιούται όχι μόνο να ζήσει ο Ρωμανός, αλλά και να του δοθεί η άδεια για να σπουδάσει σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο. Είναι ίσως η μοναδική περίπτωση που δεν ήρθε (προσώρας) η περίφημη «εντολή Σαμαρά». Τυχαίο ή απλά τραγικό;