Εξοντωτικές διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης

Συνεχίζονται οι εξοντωτικές διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης, που οδηγούνται στα στρατοδικεία, παρότι είναι πολίτες, και μάλιστα επανειλημμένα, καθώς η ανυποταξία θεωρείται διαρκές αδίκημα.

Με αφορμή τη νέα δίκη του αντιρρησία συνείδησης Δημήτρη Κ. Σωτηρόπουλου, η Διεθνής Αμνηστία ζητά την παύση των διώξεων και την άμεση εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με την ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία και τα πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

«Οι αντιρρησίες συνείδησης δεν πρέπει να συλλαμβάνονται, να διώκονται, να τους επιβάλλονται πρόστιμα και να φυλακίζονται εξαιτίας της άρνησής τους να καταταγούν στις ένοπλες δυνάμεις για λόγους συνείδησης ή εξαιτίας της άρνησής τους να υπηρετήσουν εναλλακτική υπηρεσία που είναι τιμωρητική ή συνιστά διάκριση», αναφέρει η οργάνωση.

Σύμφωνα με τη δημόσια δήλωση της Διεθνούς Αμνηστίας, την Τρίτη 16 Ιουνίου εκδικάζεται στο – στρατιωτικό - Αναθεωρητικό Δικαστήριο Αθηνών η έφεση που έχει ασκήσει ο Δημήτρης Κ. Σωτηρόπουλος στην καταδικαστική απόφαση σε 10 μήνες φυλάκιση με διετή αναστολή, που του επέβαλε το Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης στις 13 Μαΐου 2014. Η Διεθνής Αμνηστία καλεί σε αναίρεση της καταδίκης του Δημήτρη Σωτηρόπουλου ενώ στη δίκη θα παρευρίσκεται παρατηρητής της.

Η Διεθνής Αμνηστία αναφέρει: 

«Ο Σωτηρόπουλος διακήρυξε δημόσια τη συνειδησιακή του αντίρρηση να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία, για ιδεολογικούς λόγους, μαζί με άλλους τέσσερις αντιρρησίες συνείδησης κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου στις 13/2/1990. Ζήτησε να υπηρετήσει εναλλακτική πολιτική υπηρεσία αλλά εκείνη την εποχή δεν υπήρχε τέτοια πρόβλεψη. Κλήθηκε για στράτευση το 1992 και αρνήθηκε να εμφανιστεί για ιδεολογικούς λόγους. Αρχικά οι στρατιωτικές αρχές τον κήρυξαν «ανυπότακτο», και του απαγορεύτηκε να ταξιδεύει στο εξωτερικό, ενώ αργότερα κατασχέθηκε το διαβατήριό του. Το 1994 διώχθηκε για «ανυποταξία σε περίοδο γενικής επιστράτευσης» και εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης εναντίον του. Η αστυνομία προσπάθησε να τον εντοπίσει για να τον συλλάβει, πολλές φορές, ανεπιτυχώς. Όταν το 1998 θεσπίστηκε μια τιμωρητική εναλλακτική πολιτική υπηρεσία, ο Σωτηρόπουλος αρνήθηκε να την υπηρετήσει και επανέλαβε το αίτημά του να του επιτραπεί να υπηρετήσει μια μη-τιμωρητική. Το 2008 απαλλάχτηκε από την υποχρέωση στράτευσης  ως πατέρας τριών τέκνων, αλλά δεν απαλλάχτηκε από την προηγούμενη δίωξη.

«Οι δίκες των αντιρρησιών συνείδησης λαμβάνουν χώρα ενώπιον στρατοδικείων. Η Διεθνής Αμνηστία αντιτίθεται στις δίκες πολιτών, συμπεριλαμβανομένων των αντιρρησιών συνείδησης, από στρατοδικεία, καθότι εγείρουν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με το δικαίωμά τους σε δίκαιη δίκη. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε ότι η δίκη ενός τούρκου αντιρρησία συνείδησης από ένα δικαστήριο αποτελούμενο αποκλειστικά από στρατιωτικούς ήταν παραβίαση του δικαιώματός του σε δίκαιη δίκη σύμφωνα με το Άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Erçep κατά Τουρκίας, απόφαση της 22ας Νοεμβρίου 2011).

«Πέρα από αυτές τις ανησυχίες σχετικά με τη διαδικασία, η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ότι ο  Δημήτρης Κ. Σωτηρόπουλος και άλλοι αντιρρησίες συνείδησης δεν θα πρέπει να συλλαμβάνονται, να διώκονται, να τιμωρούνται με πρόστιμα ή να φυλακίζονται εξαιτίας της άρνησής τους να καταταγούν στο στρατό για λόγους συνείδησης ή επειδή αρνούνται να υπηρετήσουν μια εναλλακτική υπηρεσία που είναι τιμωρητική ή συνιστά διάκριση. Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ (Γενικό Σχόλιο 22, 1993) και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Μπαγιατιάν κατά Αρμενίας, Τμήμα Μείζονος Σύνθεσης, απόφαση της 7ης Ιουλίου 2011), έχουν ρητά αναγνωρίσει ότι το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης στη στρατιωτική θητεία προστατεύεται από το δικαίωμα στην ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας, όπως ορίζεται από το Άρθρο 18 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και το Άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αντίστοιχα. Τα διεθνή πρότυπα ορίζουν επίσης ότι οποιαδήποτε εναλλακτική υπηρεσία υποχρεούνται να υπηρετήσουν οι αντιρρησίες συνείδησης πρέπει να είναι γνήσια πολιτική, υπό πολιτικό έλεγχο, και μη τιμωρητικής φύσης ή διάρκειας.

«Η Διεθνής Αμνηστία, για μια ακόμη φορά, καλεί τις ελληνικές αρχές να εναρμονίσουν τη νομοθεσία και την πρακτική για τους αντιρρησίες συνείδησης με την ευρωπαϊκή και διεθνή νομοθεσία και πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ιδιαίτερα, η Διεθνής Αμνηστία καλεί τις ελληνικές αρχές να μειώσουν τη διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας, που σήμερα ανέρχεται στους 15 μήνες, σε αντίθεση με τους 9 μήνες της στρατιωτικής θητείας που η συντριπτική πλειονότητα των στρατευσίμων καλείται να εκτίσει, ώστε να διασφαλίσουν ότι η διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας δεν θα είναι τιμωρητική.

Νέα καταδίκη του Μιχάλη Τόλη

«Στις 14 Μαΐου 2015, ο ολικός αρνητής στράτευσης Μιχάλης Τόλης, καταδικάστηκε σε 10 μήνες φυλάκιση με διετή αναστολή. Πρόκειται για τη δεύτερη καταδίκη του Μιχάλη Τόλη εξαιτίας της άρνησής του να υπηρετήσει για λόγους συνείδησης τόσο τη στρατιωτική θητεία όσο και την τιμωρητική εναλλακτική υπηρεσία. Ταυτόχρονα του έχουν επιβληθεί και δύο πρόστιμα της τάξης των 6.000 ευρώ, τα οποία προσαυξάνονται όσο αρνείται να τα καταβάλει.

«Οι επανειλημμένες διώξεις και δίκες ατόμων για το ίδιο αδίκημα που πηγάζει από την ίδια πράξη, την αντίρρηση συνείδησης εν προκειμένω,  παραβιάζουν το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο προβλέπει ότι: «Κανένα άτομο δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται εκ νέου για ένα αδίκημα για το οποίο έχει ήδη καταδικαστεί ή απαλλαγεί με τελεσίδικη απόφαση σύμφωνα με το δίκαιο και την ποινική δικονομία κάθε χώρας». 

ΣΥΡΙΖΑ: Να αρθεί κάθε διάκριση σε βάρος των αντιρρησιών συνείδησης

Ανακοίνωση του Τμήματος Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, για τη δίκη του αντιρρησία συνείδησης Δημήτρη Σωτηρόπουλου.

Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής:

Εν όψει της έφεσης που εκδικάζεται στις 16 Ιουνίου 2015 στο Αναθεωρητικό Στρατοδικείο Αθηνών και αφορά την υπόθεση του αντιρρησία συνείδησης Δημήτρη Σωτηρόπουλου, ενός από τους παλαιότερους Έλληνες αντιρρησίες, συνιδρυτή και πρώην προέδρου του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης, το Τμήμα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει τις συνεχιζόμενες και εντεινόμενες διώξεις εναντίον των Ελλήνων αντιρρησιών συνείδησης από τις στρατιωτικές αρχές.  Ο 47χρονος Δημήτρης Κ. Σωτηρόπουλος, αρνήθηκε δημόσια να υπηρετήσει στις ένοπλες δυνάμεις για ιδεολογικούς λόγους το 1994, λόγω της ιδεολογικής του αντιπαλότητας με τη βία. Μάλιστα, η άρνησή του αυτή έλαβε χώρα σε μια εποχή που το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης δεν αναγνωριζόταν ακόμη στην Ελλάδα. Στις 13 Μαΐου 2014 καταδικάστηκε από το Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης σε ποινή φυλάκισης 10 μηνών με διετή αναστολή.

Παρότι πολίτης, ο οποίος ποτέ δεν έλαβε τη στρατιωτική ιδιότητα, και ενώ πλέον λόγω ηλικίας δεν είναι υπόχρεος στράτευσης, συνεχίζει να δικάζεται από στρατοδικείο. Κάτι τέτοιο αποκλείεται ρητά από την πρόσφατη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, διότι κρίθηκε ότι αποτελεί παραβίαση του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη (Άρθρο 6 της ΕΣΔΑ). Υπενθυμίζεται μάλιστα ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει αναγνωρίσει ρητά από το 2011 ότι το δικαίωμα της αντίρρησης συνείδησης στη στρατιωτική θητεία προστατεύεται από το Άρθρο 9 της ΕΣΔΑ, για την ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας.

Τέλος, το Τμήμα Δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ καλεί την κυβέρνηση να άρει κάθε είδους διάκριση σε βάρος των αντιρρησιών συνείδησης επιλύοντας τις υφιστάμενες εκκρεμότητες που έρχονται σε αντίθεση με βασικές αρχές θεμελιωδών δικαιωμάτων. Ειδικότερα, ζητάει υπαγωγή του θεσμού της εναλλακτικής κοινωνικής υπηρεσίας σε μη στρατιωτική Αρχή άλλου Υπουργείου (εκτός της δικαιοδοσίας του Υπουργείου Άμυνας). Κατάργηση της επιτροπής ελέγχου συνείδησης  με παράλληλη αυτόματη εξίσωση της χρονικής διάρκειας της εναλλακτικής υπηρεσίας  με αυτήν της στρατιωτικής. Αποποινικοποίηση της κατηγορίας της ανυποταξίας και έως τότε κατάργηση του χαρακτήρα της ως διαρκούς αδικήματος καθώς και της διεξαγωγής αλλεπάλληλων δικών για μία και μόνο (ίδια) κατηγορία. Άμεση παύση  των διώξεων  και ακύρωση των επιβληθέντων προστίμων σε βάρος παλιών και νέων αντιρρησιών συνείδησης, καθώς και κατάργηση της αρμοδιότητας των στρατοδικείων να εκδικάζουν υποθέσεις φαντάρων και ανυπότακτων.