Ο εφιάλτης της έξωσης για επταμελή οικογένεια από το Ιράκ

Η αναζήτηση για σπίτι ξεκίνησε τα Χριστούγεννα. Τηλεφωνήματα σε γνωστούς που είχαν κάποιο σπίτι που δεν χρησιμοποιούσαν. Αγγελίες στο ίντερνετ και στον Τύπο, ενοικιαστήρια στον δρόμο. Πληροφορίες από τον Δήμο Λαυρεωτικής. Οσο πλησιάζει η διορία για την έξωση, οι προσπάθειες εντείνονται. Μαζί και η απογοήτευση και η αγωνία.

Οχι μόνο της ταλαιπωρημένης μητέρας, Γεζίντι από το Ιράκ, που αναγνωρίστηκε πρόσφυγας τον περασμένο Ιούνιο και εγκαταστάθηκε μαζί με τα έξι ανήλικα παιδιά της σε διαμέρισμα στην Κερατέα του προγράμματος «ΕSTIA», το οποίο υλοποιεί η Υπατη Αρμοστεία. Αλλά και των γειτόνων που αγκάλιασαν την οικογένεια και κάνουν τα πάντα για να βρουν μια λύση μπροστά στην επιμονή του υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου να βγάλει έξω από τα διαμερίσματα του «ESTIA» περίπου 7.000 αναγνωρισμένους πρόσφυγες και άλλους 4.000 από τις δομές.

Η περίπτωση της μητέρας με τα έξι παιδιά στην Κερατέα αναδεικνύει τα τεράστια κενά της διαδικασίας ένταξης των προσφύγων, την πλήρη έλλειψη προετοιμασίας του υπουργείου και την τεράστια απόσταση των εξαγγελιών του υπουργού Νότη Μηταράκη από τη δύσκολη πραγματικότητα.

Στα μέσα της εβδομάδας, ο υπουργός επισκέφτηκε το Εκπαιδευτικό Κέντρο Ενταξης του Προγράμματος «Helios», το οποίο υλοποιεί ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης. Ηταν άλλη μια ευκαιρία για γενικόλογες δηλώσεις και ευχολόγια: σχετικά με την ανάγκη “να αποϊδρυματοποιηθούν” οι πρόσφυγες· για τη σημασία του προγράμματος Helios που τους βοηθά να βρουν στέγη και να πληρώσουν το ενοίκιο τους πρώτους μήνες, να μάθουν ελληνικά, να αποκτήσουν δεξιότητες και να έχουν πρόσβαση στην αγορά εργασίας· για τη δυνατότητα των προσφύγων να έχουν πρόσβαση στα προγράμματα του ΟΑΕΔ και στο κράτος πρόνοιας, ξεχνώντας να αναφερθεί στα άλυτα γραφειοκρατικά προβλήματα που δυσχεραίνουν την πρόσβαση.

Αλλά, όπως ενημερώνουν οι αλληλέγγυοι γείτονες της οικογένειας, που αποτελούν τη φωνή της και δίνουν μάχη εκ μέρους της, η Υπηρεσία Ασύλου καθυστερεί εδώ και έναν χρόνο να βγάλει την κάρτα αναγνωρισμένου πρόσφυγα, με αποτέλεσμα να μην έχει πρόσβαση η οικογένεια ούτε στον ΟΑΕΔ, ούτε σε επίδομα πολυτέκνου, ούτε στο σύστημα πρόνοιας.

Το τελευταίο διάστημα, με τη βοήθεια κοινωνικής λειτουργού του Δήμου Λαυρεωτικής, η οικογένεια γράφτηκε στο πρόγραμμα «Helios», αλλά δεν μπορεί να επωφεληθεί. Προϋπόθεση για να πάρει επιδότηση ενοικίου και να συμμετέχει στα ενταξιακά προγράμματα είναι να παρουσιάσει συμβόλαιο ενοικίασης.

Αλλά ο κατάλογος διαθέσιμων διαμερισμάτων και σπιτιών του «Helios» φαίνεται ότι δεν περιλαμβάνει την Κερατέα, εκεί όπου οδηγήθηκε πέρσι η οικογένεια και όπου βρίσκονται πια οι δικοί της άνθρωποι και οι φίλοι και συμμαθητές των παιδιών: ένα αγόρι στην Α΄ Γυμνασίου, τέσσερα κορίτσια στις τέσσερις πρώτες τάξεις του Δημοτικού και ένα μικρότερο κορίτσι, τριών ετών. Εκεί συνάντησαν την οικογένεια κάποιοι γείτονες το φθινόπωρο, στην παιδική χαρά, μια γυναίκα αποτραβηγμένη και μόνη, με τα παιδιά να παίζουν τριγύρω.

«Οταν τα γνώρισα, τα παιδιά ήταν γεμάτα έρπη στο στόμα, τα μαλλιά τους έπεφταν, είχαν αναιμία. Η μητέρα βρισκόταν σε σοβαρή κατάθλιψη. Δεν ήταν σε θέση να μαγειρέψει, τα παιδιά έτρωγαν ό,τι έβρισκαν. Η ίδια δεν έτρωγε. Μόνο κάπνιζε και έπινε καφέ. Είχε πόνους στο στομάχι», λέει στην «Εφ.Συν.» αλληλέγγυα γειτόνισσα. Περιγράφει μια οικογένεια και ένα σπίτι σχεδόν αφημένους στην τύχη τους από την οργάνωση που είχε αναλάβει τη φροντίδα της στο πλαίσιο του «ESTIA»: κρεβάτια-κουκέτες χωρίς στρώμα, μόνο φελιζόλ, γυμνοί τοίχοι, διάθεση βιαστικής διεκπεραίωσης και αδιαφορία ή αδυναμία ενασχόλησης με τις πραγματικές ανάγκες.

Διαμορφώθηκε μια ομάδα 5-6 γειτόνων που συνόδευσαν τη μητέρα στο Κέντρο Υγείας του Λαυρίου, ύστερα στον οδοντίατρο και στον ειδικό ψυχικής υγείας. Της ετοίμαζαν φαγητό κι επικοινώνησαν με την Εκκλησία που προσέφερε κι αυτή γεύματα. Εκαναν δώρα στα παιδιά, ψώνια στο σουπερμάρκετ, επιδιορθώσεις στο σπίτι. Φύτεψαν στην αυλή κηπευτικά και μάζεψαν μεταξύ τους χρήματα για να ενισχύσουν το βοήθημα των 550 ευρώ που έπαιρνε η οικογένεια από το «ESTIA». Τη βοήθησαν να νιώσει ασφαλής, όταν πριν από τα Χριστούγεννα μπήκαν στο σπίτι κουκουλοφόροι για εκφοβισμό.

«Μέχρι το Πάσχα, η μητέρα είχε ανακάμψει ψυχολογικά. Μαγείρευε, έβγαζε φωτογραφία τα φαγητά και μας τα έστελνε, ήταν πιο κοινωνική, μας έπαιρνε τηλέφωνο», λέει η γειτόνισσα.

Στα μέσα Μαΐου, η οικογένεια δέχτηκε επίσκεψη από τον κοινωνικό λειτουργό της οργάνωσης. Τους ανακοίνωσε ότι πρέπει να εγκαταλείψουν το σπίτι, λόγω της πολιτικής του υπουργείου. Τους έκανε παρατήρηση για τον λαχανόκηπο, γιατί θα ανέβαινε ο λογαριασμός του νερού. Και τους είπε ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα, γιατί έχει να δώσει το ίδιο μήνυμα έξωσης σε άλλες 100 οικογένειες τις επόμενες ημέρες.

«Βρήκαμε τη μητέρα να κλαίει. Φοβόταν μήπως την πάνε στην Αθήνα ή στο Λαύριο», λένε οι αλληλέγγυοι γείτονες. Από τα Χριστούγεννα που έψαχναν σπίτι, γιατί ήξεραν ότι λήγει τον Μάιο η προθεσμία, δεν είχαν καταφέρει να βρουν τίποτα. Στις αρχές Ιουνίου σταμάτησε η χρηματική ενίσχυση του ESTIA, αλλά η καθυστέρηση της έκδοση της κάρτας αναγνωρισμένου πρόσφυγα συνεχίζει να εμποδίζει την εγγραφή σε ΟΑΕΔ και πρόνοια. Συνέχισαν να βοηθούν και να ψάχνουν. Κάποια σπίτια ήταν πολύ ακριβά. Αλλα δεν ήταν άμεσα διαθέσιμα ή ήταν πολύ μικρά για μια επταμελή οικογένεια.

Προσπαθώντας να βρουν λύση στο αδιέξοδο, οι αλληλέγγυοι γύρισαν βίντεο που παρουσιάζουν αναλυτικά την κατάσταση και το ανέβασαν στο youtube: «7μελής οικογένεια Γιαζίντι αναζητά άμεσα στέγη στην Κερατέα Αττικής».

«Η μητέρα αγαπά την Κερατέα και δεν θέλει να την εγκαταλείψει και είναι ικανή να φροντίσει τα παιδιά της και να πιάσει δουλειά. Τα παιδιά έχουν κάνει φίλους, έχουν μάθει ελληνικά κι αγαπούν την πόλη και θεωρούν συγγενείς τους όλους τους εθελοντές», υπογραμμίζουν.