Καθώς η «διαπραγμάτευση» με τους εταίρους έχει μπει πια στην τελική της κλιμάκωση (εξέλιξη απολύτως προβλέψιμη μετά τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου, όπως σημειώναμε τότε σε τούτη τη στήλη) και η κυβέρνηση αρνείται -αυτονόητα- να υποκύψει στο τελεσίγραφο των «θεσμών» για άνευ όρων συνθηκολόγηση, η δημόσια εικόνα της Ελλάδας αρχίζει να θυμίζει εκείνο το μικρό γαλατικό χωριό του Αστερίξ.
Παρομοίωση προσφιλής στην εγχώρια Αριστερά σε όλες τις εκδοχές της, όπως διαπιστώνουμε από τις αφίσες των φοιτητικών παρατάξεων του ΣΥΡΙΖΑ το 2009 (1) και του ΚΚΕ το 2006 (2), αλλά κι από συνθήματα του αντιεξουσιαστικού χώρου (3).
Εξίσου συμπαθής, η φιγούρα του Δον Κιχώτη χρησιμοποιείται αντίθετα μάλλον σπάνια –π.χ. όταν η μάχη ενάντια στους ανεμόμυλους έχει όχι συμβολικό αλλά πραγματικό οικολογικό-αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο (4).
Η προτίμηση αυτή δεν είναι βέβαια καθόλου τυχαία: ο ευπατρίδης συνταξιδιώτης τού Σάντσο Πάντσα δίνει μια μάχη εκ των προτέρων χαμένη, ενώ οι Γαλάτες του Αστερίξ κερδίζουν πάντα. Τουλάχιστον στα κόμικς.
Η φιγούρα που κυριαρχεί ωστόσο την τελευταία δεκαετία ως συμβολική απεικόνιση ενός απεγνωσμένου, μειοψηφικού αγώνα ενάντια σε πανίσχυρους αντιπάλους δεν προέρχεται από τον κόσμο της ανθρώπινης πνευματικής δημιουργίας αλλά από το ζωικό βασίλειο.
Ο λύκος, το μόνο ζώο που ο άνθρωπος δεν κατόρθωσε ποτέ να υποτάξει, ταυτίζεται στον κόσμο των τοίχων όχι μόνο με την αντίσταση στον βιομηχανικό πολιτισμό (5-6) ή το όραμα της ελευθερίας (7) αλλά, πάνω απ’ όλα, με τους καταδιωκόμενους και φυλακισμένους συντρόφους (8-12).
Σε κάθε περίπτωση, αποδεικνύεται δημοφιλέστερος από σύμβολα μαρτυρίου όπως ο Προμηθέας (14) ή μιλιταριστικής αυτοθυσίας όπως οι Γιαπωνέζοι σαμουράι (13).
Σ’ ένα από τα πρώτα δείγματα του είδους, εν έτει 2007, η όποια αναλογία τεκμηριώνεται μάλιστα με ανώνυμο απόσπασμα από κείμενο του νεαρού Ιταλού αναρχικού Μπρούνο Φελίπε (1900-1919), σκοτωμένου κατά τη διάρκεια αποτυχημένης βομβιστικής απόπειρας εναντίον μιας μεγαλοαστικής λέσχης (15).
Η χρήση του συμβόλου δεν περιορίζεται πάντως στον χώρο της πολιτικής, καθώς εμπεριέχει ποικίλες ψυχαναλυτικές συνδηλώσεις (16).
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας