Προτάθηκε για τη δουλειά της στην Ακαδημία Τεχνών του Βερολίνου και κατόρθωσε να κερδίσει υποτροφία ενός έτους πάνω στις αναπαραστατικές τέχνες (performing arts), ανάμεσα σε δεκάδες νέους επαγγελματίες καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο.
Η Στέλλα Χριστοδουλοπούλου είναι ηθοποιός με σημαντικές συνεργασίες στο βιογραφικό της (Βασίλιεφ, Αβδελιώδης, Λασκαρίδης, Κακογιάννης κ.ά.), ωστόσο στη νέα της δουλειά, «Civil», μας συστήνεται ως συγγραφέας και σκηνοθέτις.
Πρόκειται για ένα θεατρικό και εικαστικό δρώμενο με κύριο άξονα τον Εμφύλιο και αναφορές στο σήμερα.
«Υποτροφία στην Ακαδημία Τεχνών του Βερολίνου σημαίνει πως για ένα χρόνο σού δίνουν κάποια χρήματα, χώρο να ζεις και να δημιουργείς και σε αφήνουν απολύτως ελεύθερο, να εξελίξεις απερίσπαστα τη δουλειά σου. Είναι πολύ σπουδαίο και σπάνιο για έναν καλλιτέχνη να έχει αυτή τη βοήθεια», εξηγεί.
Η παράσταση θα παρουσιαστεί αύριο στο Βερολίνο και θα συνοδευτεί από έκθεση φωτογραφίας της ίδιας, με τίτλο «In Between», που αποτελείται από 14 πορτρέτα σε αντανάκλαση, χωρίς καμία ψηφιακή επεξεργασία.
«Η κατάσταση την οποία βιώνουμε, η θέση που έχουμε σήμερα μέσα στην Ευρώπη, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, η λιτότητα, ο φασισμός, ο ρατσισμός, η κοινωνική πόλωση ήταν η αρχική θεματική μου. Για να εξηγήσω -σε μένα πρωτίστως- το πώς φτάσαμε να τα ζούμε όλα αυτά, έγραψα το “Civil”» λέει η Στέλλα Χριστοδουλοπούλου.
«Τι ιστορική κληρονομιά φέρουν αυτές οι παθογένειες; Εψαξα να βρω το ντόμινο των ιστορικών γεγονότων που μας οδήγησαν ώς εδώ. Και όσο πήγαινα πίσω και πιο πίσω, έφτασα στο 1821. Τότε κατάλαβα πως οι σχέσεις που έχουμε θεσπίσει με τις άλλες χώρες είναι συνεχώς πελατειακές. Αλλο ένα συνεκτικό στοιχείο όλων αυτών των χρόνων ανακάλυψα πως είναι ο εθνικός διχασμός. Πριν ακόμη απελευθερωθεί η Ελλάδα από τους Οθωμανούς, είχαν γίνει δύο εμφύλιοι για το ποιος θα κυριαρχήσει σε ένα κράτος που δεν είχε καν ιδρυθεί. Τα συμπεράσματα αυτά είναι τραγικά στο μέγεθός τους και στην ιστορική μας συνείδηση η τραγικότητα αυτή διευρύνεται».
Στην πορεία των ερευνών της κατάλαβε ότι άνοιξε ένα ιστορικό θέμα, ευρύ και λεπτό: «Κάθε φορά που μιλάς για την ιστορία είναι μια νέα, προσωπική αφήγηση και αυτό θέλει προσοχή και απαιτεί γνώση. Από την άλλη, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είμαστε η πρώτη γενιά στη νεότερη Ελλάδα που δεν έχει ζήσει πόλεμο. Τον μάθαμε μέσα από τα σχολικά εγχειρίδια. Ενας λόγος παραπάνω για μας, καθώς οφείλουμε να ρίξουμε φως στα υπόγεια ρεύματα που διαπερνούν τη νεότερη ιστορία μας και φτάνουν μέχρι την πόρτα μας τώρα. Δεν ξέρω αν θα μπορέσουμε να τα θεραπεύσουμε ή έστω να ξεφύγουμε από αυτά, αναδιαμορφώνοντας την πραγματικότητά μας, αλλά σίγουρα αξίζει τον κόπο να τα φέρουμε στο φως».
Στην περφόρμανς παίζουν δύο νέοι ηθοποιοί, η Ντίνα Καφτεράνη και ο Ηλίας Ελ Κιάμο, μετανάστης δεύτερης γενιάς, καθώς και ο μουσικός Costinho, που λειτουργεί δραματουργικά πάνω στη σκηνή.
Ανάμεσα στους διαλόγους παρεμβάλλεται οπτικοακουστικό υλικό από μαρτυρίες και φωτογραφίες ανθρώπων που έζησαν τον Εμφύλιο και την Αντίσταση, και σπάνια ηχητικά ντοκουμέντα μέχρι και την περίοδο του Πολυτεχνείου.
«Ολη αυτή η ιστορική αναζήτηση έρχεται στο σήμερα», εξηγεί η Στέλλα. «Μετά από τόση έρευνα, κατέληξα στο εξής: μετά τον Εμφύλιο, που ήταν μια ακραία κοινωνική πόλωση, χωρίς μεσαίες ζώνες, ξεχάστηκαν συνειδητά πολλά. Τότε ήσουν ή αριστερός ή δεξιός και τα αδέρφια σκοτώνονταν μεταξύ τους πάνω σ’ αυτό το διακύβευμα. Με το τέλος του, η ίδια η κοινωνία για να μπορέσει να προχωρήσει το συγκάλυψε. Είναι ένα παράδοξο -από αυτά που συμβαίνουν συχνά στη ζωή- που έδρασε ως αυτοάμυνα του ίδιου του κοινωνικού ιστού, για να μπορέσει να συνεχίσει. Αυτό, λοιπόν, εγώ θέλω να ξαναφέρω στην επιφάνεια. Να αναδείξω αυτή την προβληματική, να φανερώσω αυτή τη χαίνουσα πληγή, καθώς πολλά από τα όσα βιώνουμε σήμερα έχουν εκεί τις ρίζες τους. Σε κάθε ευκαιρία, όπως με τον Νίκο Ρωμανό, αμέσως βλέπεις πως σχηματίζονται δύο αντίθετα άκρα, που εκτινάσσονται σαν ηφαιστειακή λάβα. Είναι κάτι πέρα από την ταξική διαφοροποίηση· είναι σκληρή, ακραία πόλωση. Ωστόσο νιώθω πως η γενιά μας μπορεί να βρει τρόπους ενωτικούς».
»Από την άλλη, σκέφτηκα πως αν θέλουμε ως Ελληνες να σταματήσουμε να νιώθουμε σαν ζαλισμένο κοπάδι, προσπαθώντας να αποκτήσουμε πολιτική συνείδηση ενώ μας χειραγωγούν, καλό είναι να γυρίσουμε τον καθρέφτη στον εαυτό μας και να δούμε πως αυτό το συναίσθημα είναι προϊόν της δικής μας άγνοιας. Η ιστορία κάνει κύκλους. Νιώθω ότι πρέπει να αντιδράσουμε σε πολιτικά γεγονότα που μας τα φοράν καπέλο. Αν όμως ξέρεις Ιστορία, αποκτάς πολιτική συνείδηση και χαράζεις τη δική σου πορεία».
► Info:
Performance «CIVIL», 22/5 στις 19.00, στην Ακαδημία των Τεχνών στο Βερολίνο
(Hanseatenweg 10) και Εκθεση Καλλιτεχνικής Φωτογραφίας «In Between», 22/5-7/6.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας