Ροκ ευλογία, το όνομα Ξυλούρης

Είναι οι Xylouris White. Ο Γιώργος Ξυλούρης και ο Τζιμ Γουάιτ, ένα παράδοξο και δημιουργικό ντουέτο. Είναι τζαζ, είναι post punk, είναι παραδοσιακή μουσική, είναι λίγο απ’ όλα, κανείς δεν μπορεί να πει ακριβώς τι παίζουν. Σκεφτείτε λίγο την Κρήτη σε φάση ροκ και ίσως βγάλετε νόημα.

«Προτιμούμε να μην κολλάμε σε ταμπέλες», μας λένε. «Αφήνουμε τα συναισθήματά μας να μας οδηγούν όταν δημιουργούμε μουσική. Ολα αυτά τα χρόνια ακούμε μουσικές που μας αρέσουν και τείνουμε να βρίσκουμε περισσότερα κοινά σημεία παρά διαφορές». Οι Xylouris White κάνουν την πρώτη τους χειμερινή περιοδεία στην Ελλάδα ξεκινώντας αύριο από την Αθήνα και το «Ιλιον plus».

Ο Γιώργος Ξυλούρης προέρχεται από τη γνωστή μουσική οικογένεια και βάζει το λαούτο σε πρωταγωνιστικό ρόλο. «Είναι ευλογία το όνομα Ξυλούρης, αγαπώ την οικογένειά μου και είμαι περήφανος γι’ αυτήν. Αυτή είναι η οικογένειά μου, αυτός είμαι κι εγώ», μας λέει ο Γιώργης.

Ο Τζιμ Γουάιτ, ιδρυτικό μέλος των Αυστραλών Dirty Three, είναι ένας πολυσχιδής ντράμερ. «Μας ενώνει μια πολυετής φιλία, η αγάπη μας να ακούμε και να παίζουμε μουσική, οι κοινοί μας φίλοι και εμπειρίες» επισημαίνουν και οι δύο. «Μας έχουν πει ότι το μεγαλύτερο κοινό μας είναι τα μαλλιά! Και μάλλον η σημαντικότερη διαφορά η γλώσσα μας».

Ο Τζιμ έχει πολλά να αναφέρει για την Κρήτη. «Ακουσα τον Γιώργο μαζί με τον πατέρα και την οικογένειά του, τους Ξυλούρηδες, πριν από 25 χρόνια. Εκτοτε έχω ακούσει και πολλά άλλα από την κρητική μουσική παράδοση. Αυτά τα ακούσματα αποτέλεσαν σημαντική επιρροή στους Dirty Three.

Ο Γιώργος έζησε στην Αυστραλία 8 χρόνια. Εγώ απλά παίζω μαζί του, περιπλανιέμαι, περνώ χρόνο με φίλους σε καζάνια, πανηγύρια, γάμους, ακούω παλιές κασέτες από πρωτομάστορες, ιστορίες που μου λέει ο Γιώργος για τα ριζίτικα και μαθαίνω τους χορούς. Δεν καταλαβαίνω τα λόγια, αλλά μου τα εξηγεί. Γνώρισα πολλούς ωραίους ανθρώπους στην Κρήτη και με έχουν επηρεάσει πολύ με τη φιλοξενία, τη γενναιοδωρία, το πνεύμα και τις συνήθειές τους. Δεν ισχυρίζομαι ότι καταλαβαίνω πολλά. Μου αρέσουν, με ενδιαφέρουν και τα ζω όντας ο εαυτός μου».

Εδώ και 18 μήνες κάνουν πολύ ντόρο. Ο δίσκος τους Goats (σε παραγωγή του Guy Picciotto των θρυλικών Fugazi) βρέθηκε στο Νο 1 του Billboard στην κατηγορία World Music.

Ο «New Yorker» τους αποθεώνει, το ίδιο και το «Pitchfork», η Βίβλος της alternative μουσικής. «Κάνουμε κάτι που έχει τις ρίζες του στο παρελθόν, μπαίνουμε μέσα στο παλιό μεταφέροντας σ’ αυτό τον συναισθηματικό μας κόσμο». Οι ίδιοι ονομάζουν τη μουσική τους goatish (κατσικίσια) θέλοντας να αναδείξουν την ατίθαση και ελεύθερη κατεύθυνσή της. Η φωνή, το λαούτο και τα κρουστά.

Τους λέω ότι τους θεωρώ πολύ ριζοσπαστικούς στον ήχο τους. «Δεν προσπαθούμε να είμαστε ριζοσπαστικοί, αν και μας αρέσει που το βλέπεις έτσι. Προσπαθούμε απλώς να εκφράσουμε τον ενθουσιασμό μας και όλα αυτά που αισθανόμαστε μέσω της μουσικής.

»Μας αρέσει να προσεγγίζουμε τη μουσική με τρόπο που να ενθουσιάζει κατ’ αρχάς εμάς τους ίδιους, να νιώθουμε ότι την επινοούμε από την αρχή ενώ ταυτόχρονα υπήρχε από πάντα. Το να είμαστε ριζοσπαστικοί είναι απλώς να είμαστε εμείς».

Τι θα παρουσιάσουν στην ελληνική τους περιοδεία; «Δικό μας υλικό, αλλά και κάποια παραδοσιακά κομμάτια μέσα από το φίλτρο μας. Μέσω της μουσικής συνδεόμαστε τόσο μεταξύ μας όσο και με το κοινό. Και έτσι συνδέονται και οι παραδόσεις μας. Για να το πούμε μεταφορικά: καλλιεργούμε τα χωράφια μας, οι καρποί τους μάς επηρεάζουν και έτσι συνεχίζουμε».

INFO:

Σάββατο 19/12 Αθήνα – ΙΛΙΟΝ plus Πατησίων & Κοδριγκτώνος 17 (εισιτήρια 16€), Κυριακή 20/12 Θεσσαλονίκη – ΜΥΛΟΣ club, Τετάρτη 23/12 Βόλος - LAB art.