«Βελούδινος» και κοινωνικά ευφυής κι ευαίσθητος άνθρωπος και δημιουργός, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης πρέπει να ήταν αρκετά φορτισμένος συναισθηματικά στην προχθεσινή του συναυλία στην κατάμεστη Τεχνόπολη. Είχε άλλωστε δύο επιπλέον λόγους από τους συνηθισμένους. Πρώτον, επιστρέφει με την οικογένειά του μόνιμα στην Κύπρο, 34 χρόνια αφότου είχε φύγει, κι αυτή η απόφαση ήταν ειλημμένη προτού η καταστροφή να πλήξει τόσο καίρια τον τόπο που ήταν το σπίτι του και των παιδιών του τα τελευταία χρόνια. Το Πήλιο, δηλαδή. Κι από αυτήν την άποψη η συναυλία, ούτως ή άλλως φορτισμένη με το συναίσθημα της παλιάς, εκπληκτικής του μπάντας δεξιοτεχνών (Σταύρος Λάντσιας-πιάνο, πλήκτρα, Μιλτιάδης Παπαστάμου-ηλεκτρικό βιολί, μαντολίνο, φυσαρμόνικα, Γιώτης Κιουρτσόγλου-ηλεκτρικό μπάσο, άταστο ηλεκτρικό μπάσο, Μιχάλης Καπηλίδης-τύμπανα) που ξαναβρέθηκαν όλοι μαζί στη σκηνή, απέκτησε και τον χαρακτήρα ενός μικρού απολογισμού, ίσως κι «αποχαιρετισμού» -χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι θα στερηθούμε τα live του από δω και πέρα. Φάνηκε η φόρτιση στα λόγια που είπε στην αρχή:
«Ερχομαι από την καταιγίδα. Ερχομαι από τη λάσπη. Από τον ρημαγμένο παράδεισο, από το Πήλιο, από τα αποκομμένα χωριά, από τα πεσμένα γιοφύρια, από τα κατεστραμμένα σπίτια, τα γκρεμισμένα. Ερχομαι από τη λάσπη. Από τους πνιγμένους ανθρώπους, τα πνιγμένα ζώα, τα πεσμένα δέντρα. Από τις κομμένες εθνικές οδούς. Από την κομμένη, την καμένη, την πνιγμένη χώρα μας.
Ερχομαι από τον Βόλο, που ο δήμαρχος της πόλης, πριν από τρεις μέρες -ο ανεκδιήγητος δήμαρχος- ανεβασμένος σε μια μπουλντόζα, φώναζε στην ερημιά -εκεί που δεν υπήρχε άνθρωπος- “ήρθε το φαΐ και το νερό! Ελάτε να πάρετε!”. Για την κάμερα, κάνοντας προεκλογικό σποτ μπας και τον ξαναψηφίσει κανείς. Ερχομαι από τη χώρα που θα τον ξαναψηφίσουν όμως. Ερχομαι από τη χώρα που ξαναψηφίζουν, δεκαετίες τώρα, όσους μας ρημάζουν.
Από τη χώρα χωρίς παιδεία, χωρίς υγεία, χωρίς πολιτισμό, χωρίς πρόβλεψη, χωρίς προετοιμασία, χωρίς πρόνοια, χωρίς έγνοια, χωρίς φροντίδα, χωρίς ευθύνη. Ερχομαι από τη λάσπη. Και σας ευχαριστώ, που μετά τις έντονες μέρες και νύχτες, είστε εδώ για να στήσουμε μαζί μια ηλεκτρική γιορτή πάνω στην καταστροφή, και εκτός τόπου και χρόνου. Καλώς βρεθήκαμε, καλή μοιρασιά αδέρφια».
Φάνηκε κι από τον τρόπο που αφιέρωσε το τραγούδι του το «Νερό των Σταγιατών» στους εθελοντές, στους νέους της αλληλεγγύης, στους κατοίκους που αγωνίζονται εκεί, λέγοντας μάλιστα ότι αυτό το πολύτιμο αγαθό της πηγής στους Σταγιάτες, που η δημοτική αρχή δεν επέτρεψε να το απολαύσει ο τόπος, αυτές τις μέρες με τη φροντίδα των κατοίκων μεταφέρεται σε όλες τις γειτονιές του Βόλου που υποφέρουν.
Φάνηκε η φόρτιση της παλιάς καλοκουρδισμένης παρέας των μουσικών από τις ενορχηστρώσεις και τον ήχο, άψογες με τις κλασικότροπες και τις τζαζ σπουδές που έχουν όλοι τους, αλλά και τον σεβασμό στην παράδοση που φέρουν ή και στη δική μας πιο πρόσφατη «παράδοση». Την παράδοση της απόδοσης τιμής στη μνήμη του Τζίμη Πανούση («Νεοέλληνες»), στη μνεία της συνεργασίας τους («Θεέ μου μεγαλοδύναμε»), στη μνήμη του Παπάζογλου («Αύγουστος», που κάποτε κήρυσσε στον Λυκαβηττό επισήμως τη λήξη του καλοκαιριού), στη μνήμη του Χατζιδάκι και του Γκάτσου («Κεμάλ… αυτός ο κόσμος δεν θ’ αλλάξει ποτέ»). Ή και σεβασμό στο παρόν και στην οργή, όπως π.χ. την τραγουδάει ο Αγγελάκας («Δικαιοσύνη»).
Φάνηκε φυσικά και σε ό,τι επέλεξε ο Αλκίνοος από το δικό του ρεπερτόριο κάνοντας και όλα τα χατίρια του κόσμου. Και τι επέλεξε! Μια πλήρη αναδρομή (μόνος με την κιθάρα στο φινάλε) από τη «Ζήνωνος» και την «Αγορά του Αλ Χαλίλι» του Νίκου Ζούδιαρη, που μας πρωτοσύστησε αρχές του ’90 αυτόν τον νέο τραγουδοποιό-ερμηνευτή-ηθοποιό με την αναγεννησιακή όψη, μέχρι και τα πιο πρόσφατα τραγούδια του απ’ τη «Μικρή Βαλίτσα» ή τον «Γυάλινο Κόσμο». Από αυτόν τον τελευταίο η «Πατρίδα» όπως ερμηνεύτηκε από τον Αλκίνοο μας θύμισε ότι εκείνος επιστρέφει σ’ αυτή την πατρίδα, η οποία όμως πρόσφατα έζησε την ακροδεξιά επέλαση. Και ότι εμείς μένουμε σε μια πατρίδα χτυπημένη ανελέητα με μόνο σίγουρο μέλλον την ανασφάλεια και τη νέα δοκιμασία. Το χειροκρότημα για όλη την μπάντα και για τον Αλκίνοο, διαρκές κι αποθεωτικό, είχε συνεπώς κι αυτή την υπόσχεση της αλληλεγγύης που υπαινίχθηκε και ο ίδιος όταν ευχόταν «καλή μοιρασιά, αδέλφια».
ΥΓ.: Επιδιώκοντας τη δημιουργία θέματος ο τηλεπαρουσιαστής Γιώργος Λιάγκας ζήτησε στη χθεσινή εκπομπή του στον ΑΝΤ1 ένα σχόλιο από τον δήμαρχο Βόλου Αχιλλέα Μπέο για όσα είπε ο Αλκίνοος στη συναυλία του. Η απάντηση του κ. Μπέου ήταν χαρακτηριστική του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβάνεται την έννοια «πολιτισμός»: «Δεν θα απαντήσω σε αυτό το “νούμερο”. Δεν μου δείξατε πόσος κόσμος είναι στη συναυλία. Δεν ξέρω τι πεποιθήσεις έχει αυτός ο τύπος. (...) Είναι ένα νούμερο με μια κιθάρα που δεν τον ξέρει κανένας».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας