«Αντίο» στη φωνή μιας άλλης, ανέμελης Αθήνας

Πάντα ευγενής, πάντα «στην πένα», ευδιάθετος, με την κοσμοπολίτικη αύρα της αλεξανδρινής καταγωγής του και την πολύγλωσση εμπειρία και δεινότητα. Αστραφτερός με τον αέρα των '60s και των '70s και την ανεμελιά του τραγουδιού που επέλεξε να υπηρετεί, εκπροσωπώντας μια άλλη πλευρά της Αθήνας εκείνων των δεκαετιών η οποία ξενύχταγε στα μεγάλα κέντρα χωρίς να επηρεάζεται από τη βαριά σκιά της χούντας.

Ο Δάκης με το αστραφτερό χαμόγελο που έλεγες πώς δεν θα σβήσει ποτέ. Στην είδηση του θανάτου του έπειτα από πολύμηνη νοσηλεία σε ιδιωτικό θεραπευτήριο και πραγματικό αγώνα με τον καρκίνο, που τον πάλεψε με αξιοπρέπεια και προσωπική δύναμη, πολλοί αποχαιρετούν κι ένα κομμάτι νεανικής ανεμελιάς και χαράς. Ενας λόγος παραπάνω για να μην μπορεί κάποιος παρά να λυπηθεί πολύ για τη μεγάλη ταλαιπωρία του τους τελευταίους μήνες.

Είχε γεννηθεί τον Αύγουστο του 1943 στην Αλεξάνδρεια, το πραγματικό του όνομα ήταν Βρασίδας Χαραλαμπίδης και ήταν ξάδελφος του Ντέμη Ρούσσου. Εζησε ανέμελα, ευτυχισμένα χρόνια σε μια πολυεθνική γειτονιά μαθαίνοντας πάνω στο παιχνίδι με τους φίλους της γειτονιάς να μιλάει, εκτός από ελληνικά, γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά και αραβικά. Αρχές της δεκαετίας του '60 ξεκίνησε να τραγουδάει ερασιτεχνικά σε κέντρα της Αλεξάνδρειας, όπου έτυχε να τον ακούσει η Νάντια Κωνσταντοπούλου και να του προτείνει να έρθει στην Αθήνα.

Στην Ελλάδα ήρθε το 1963 και ξεχώρισε σχεδόν αμέσως, ξεκινώντας να τραγουδάει σε χώρους διασκέδασης, ενώ παράλληλα ηχογράφησε και τον πρώτο του δίσκο στα αγγλικά με τίτλο «Deep in the heart of Athens» Ο πρώτος συνθέτης που συνεργάστηκε μαζί του ήταν ο Κώστας Ξενάκης, που του έγραψε και το «Γεια σου σ' ευχαριστώ». Ακολούθησαν εμφανίσεις σε κοσμικά κέντρα της εποχής και η καθοριστική γνωριμία με τον Μίμη Πλέσσα, που έφερε έναν μεγάλο κύκλο συνεργασίας και τραγούδια όπως τις μεγάλες επιτυχίες «Τόσα καλοκαίρια» «Εκείνο το πρωί στην Κηφισιά», «Κορίτσι στάσου να σου πω» κ.ά. Διάσημος ήδη το '67 ο Δάκης είναι σε αυτούς που επιλέγονται για να ανοίξουν την πρώτη συναυλία των Rolling Stones στην Ελλάδα στις 17 Απριλίου. Γύρω στο 1970 το όνομα του Δάκη αναβοσβήνει πια με τεράστια γράμματα στα μεγάλα νυχτερινά κέντρα. Τότε γνωρίζει και τις αδελφές Μπρόγιερ με τις οποίες συνεργάζεται έκτοτε σταθερά για κοινές εμφανίσεις.

Συνεργάζεται επίσης με πολλούς μεγάλους συνθέτες, όπως οι Γιάννης Σπανός, Γιώργος Κατσαρός, Γιώργος Μανίκας, Νίκος Λαβράνος, Γιώργος Θεοδοσιάδης κ.ά., καθώς και με τα περισσότερα μεγάλα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού όπως Κώστας Χατζής, Μαρινέλλα, Γιάννης Πάριος, Αλέκα Κανελλίδου, Χάρις Αλεξίου, Αννα Βίσση, Χριστιάνα, Μπέσσυ Αργυράκη, Αδελφές Μπρόγιερ, Φίλιππος Νικολάου, Πασχάλης, Μαντώ κ.ά.

Τη δεκαετία του '90 η αναβίωση σε κάποιους χώρους της ελληνικής ντίσκο φέρνει τον Δάκη ξανά στην επικαιρότητα είτε στο «On the rocks», όπου εμφανιζόταν μεταξύ άλλων με τον Πασχάλη, είτε στο «Taboo» με τον Μίμη Πλέσσα και τον Γιώργο Χατζηνάσιο. Με τον Πλέσσα θα κάνει και την τελευταία δισκογραφική δουλειά του με τίτλο «Moments», στην οποία ερμηνεύει βραβευμένα τραγούδια του συνθέτη σε εφτά γλώσσες. Εκτοτε έκανε σποραδικές εμφανίσεις σε κάποια νυχτερινά κέντρα, μέχρι που αρρώστησε και αποσύρθηκε σιωπηλά και διακριτικά...