Αποθέωση στο Καλλιμάρμαρο

Η Εθνική Λυρική Σκηνή έχει πάντα τον τρόπο: να ετοιμάζει άψογες παραγωγές φροντίζοντας και την παραμικρή λεπτομέρεια, να μας κάνει να αισθανόμαστε ασφαλείς ακόμα κι αν συνυπάρχουμε με 8.000 θεατές στο Καλλιμάρμαρο, να προσκαλεί στις παραγωγές της τους καλλιτέχνες εκείνους που καθορίζουν το παγκόσμιο πολιτιστικό τοπίο και να μας κάνει κοινωνούς μαγικών στιγμών, να θυμίζει με κάθε ευκαιρία πως η δύναμη της μουσικής (του Τζουζέπε Βέρντι εν προκειμένω) μπορεί να γιατρέψει πληγές πανδημίας, να μηδενίσει αποστάσεις που κρατάμε εδώ κι ενάμιση χρόνο.

Το σκηνικό της μεγάλης γιορτής της όπερας που μας είχαν υποσχεθεί η Αννα Νετρέμπκο, η Ανίτα Ρατσβελισβίλι, ο Γιουσίφ Εϊβάζοφ και ο Δημήτρης Πλατανιάς στήθηκε από νωρίς. Από τις 7:30 για τους πιο συνεπείς -και ανυπόμονους- που γέμισαν τα λευκά μάρμαρα του Σταδίου με μικρές πολύχρωμες πινελιές ανθρώπων. Την ίδια ώρα η Αννα Νετρέμπκο έφτανε με την παρέα της (που δεν σταμάτησε λεπτό να τραβά βίντεο) στον χώρο κι ο Δημήτρης Πλατανιάς την υποδεχόταν με μια θερμή αγκαλιά. Η είσοδος του κοινού ολοκληρώθηκε άψογα, ο χρόνος για το All Star Γκαλά Βέρντι, μετρούσε αντίστροφα.

Τελευταία στο στάδιο μπήκε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου συνοδευόμενη από την υπουργό Πολιτισμού Λινά Μενδώνη. Ο Φιλίπ Ογκέν ανέβηκε στο πόντιουμ, η Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής άρχισε να παίζει την εισαγωγή από το «Ναμπούκο» και οι εντυπωσιακοί φωτισμοί του Γιώργου Τέλλου ξεκίνησαν να χορεύουν μαζί με τις νότες, αναδεικνύοντας τις λεπτομέρειες του σταδίου.

Φορώντας ένα ασημένιο κεντημένο καφτάνι η Αννα Νετρέμπκο ξεχύθηκε στη σκηνή περίπου στις 21.45 σαν λέαινα με το κοινό να τη χειροκροτά θερμά μεν, αλλά χωρίς κανείς μας να μπορεί να φανταστεί τι θα ακολουθήσει την επόμενη μιάμιση ώρα. Η κορυφαία σοπράνο της εποχής μας ξεκίνησε με την ιδιαιτέρως απαιτητική άρια της Λαίδης Μάκβεθ όπως και αυτή της Λεονόρας από τον «Τροβατόρε», εισέπραξε το πρώτο θερμό χειροκρότημα κι αποχώρησε μοιράζοντας φιλιά στο κοινό και τον μαέστρο που -όση ώρα τραγουδούσε- την κοιτούσε με προσήλωση στα μάτια απολαμβάνοντας τη στιγμή.

Επειτα ξεκίνησε ένα απίθανο σερί:

Η μοναδική Ανίτα Ρατσβελισβίλι ερμήνευσε τις δυο άριες της Ατσουτσένας από τον «Τροβατόρε», επιβεβαιώνοντας με τον καλύτερο τρόπο τον χαρακτηρισμό που της έχει αποδοθεί ως «της καλύτερης βερντιανής μετζοσοπράνο της εποχής μας». Η φωνή της ήταν φίνα, κρυστάλλινη, το χέρι της χάιδευε την πέντε μηνών κοιλίτσα της, το πρόσωπο της έλαμπε που ξανασυναντιόταν με το ελληνικό κοινό που ποτέ δεν έκρυψε την αδυναμία που της έχει.

Ηταν οι ίδιοι θεατές που αδημονούσαν για τη στιγμή του κορυφαίου Ελληνα βαρύτονου Δημήτρη Πλατανιά ο οποίος έδειξε την υψηλή του κλάση ερμηνεύοντας μοναδικά -με όση τραγικότητα και δυναμισμό απαιτεί- τον μονόλογο του Ιάγου από τον «Οθέλλο», καθώς και την άρια του Ριγολέτου.

Επικοινωνιακός, φορμαρισμένος και πολύ καλά διαβασμένος, ο διακεκριμένος τενόρος Γιουσίφ Εϊβάζοφ εντυπωσίασε το κοινό με την εξαιρετική του άνεση στις ψηλές νότες, ερμηνεύοντας την άρια του Μανρίκο από τον «Τροβατόρε» και το «La donna è mobile» από τον «Ριγολέτο».

Ας δούμε όμως λίγο και τα ντουέτα: στην πρώτη συγκλονιστική σύμπραξη της βραδιάς η Νετρέμπκο και ο Εϊβάζοφ ερμήνευσαν το ντουέτο Δυσδαιμόνας και Οθέλλου σφραγίζοντας τη μεγάλη τους ερμηνεία με ένα παθιασμένο φιλί που παρακολουθήσαμε σε κοντινά πλάνα από τις τρεις γιγαντοοθόνες του σταδίου.

Αν υπάρχει ωστόσο μια στιγμή, μεγαλειώδης, από εκείνες που σε διαπερνούν και δεν φεύγουν ποτέ από τη μνήμη είναι το ντουέτο ανάμεσα στην Αΐντα και την Αμνέριδα, που ερμήνευσαν οι δυο ντίβες επί σκηνής προκαλώντας ρίγη συγκίνησης και σκορπίζοντας στο Καλλιμάρμαρο λίγη από την ενέργεια της ιστορικής πλέον συνύπαρξης τους στην «Αΐντα» της Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης πριν από μερικά χρόνια.

Ο Δημήτρης Πλατανιάς, ο Γιουσίφ Εϊβάζοφ και η Αννα Νετρέμπκο ένωσαν άλλη μια φορά τις δυνάμεις τους ερμηνεύοντας με απαράμιλλη δύναμη και θεατρικότητα το τρίο ανάμεσα στη Λεονόρα, τον Μανρίκο και τον Κόμη ντι Λούνα από το «Τροβατόρε». Η βραδιά έκλεισε με δυο μοναδικά ανκόρ, στα οποία και οι τέσσερις πρωταγωνιστές επί σκηνής, ερμήνευσαν το κουαρτέτο από τον «Ριγολέτο» και το «Libiamo» από την «Τραβιάτα», ενώ, 8.000 άτομα όρθια τους σκορπούσαν σαν καταιγίδα χειροκρότημα και επευφημίες.

Αποχωρώντας από το Παναθηναϊκό Στάδιο με ρυθμούς αργούς σαν να μη θέλαμε να τελειώσει η βραδιά, στα χείλη όλων μας μονοπωλούσαν οι δημοφιλείς ρυθμοί από την «Τραβιάτα», η ευτυχία της συνύπαρξης μας έχει διαπεράσει, οι μάσκες κατέβαιναν διστακτικά και τα χαρούμενα πρόσωπα των χιλιάδων θεατών που συναντήθηκαν μετά από μήνες σε ένα πολιτιστικό γεγονός παγκοσμίου βεληνεκούς φώτιζαν σιγά σιγά τους δρόμους γύρω από το στάδιο...