Τέλος οι συγκινήσεις, οι ψίθυροι κι η εσωστρέφεια. Η Μέλοντι Γκαρντό ψαχουλεύει την ανδρική ψυχή κι ενηλικιώνεται μουσικά και ερμηνευτικά. To κορίτσι από το Νιου Τζέρσεϊ άλλαξε δεκαετία στη ζωή του (πριν από λίγο συμπλήρωσε τα 30 της χρόνια) κι αλλάζει, με αυτό το 4ο στούντιο άλμπουμ της, όσα ξέραμε για κείνη. Εχει τίτλο «Currency of Man» (Decca) και κυκλοφόρησε πριν από μόλις δέκα μέρες.
Ο πολυαναμενόμενος δίσκος ξεπερνά τις μουσικές ταμπέλες (τζαζ, blues, R&B κ.λπ.) -και όσο αγώνα έδωσε στο παρελθόν η τραγουδίστρια για να τις υπερασπιστεί- και επενδύει στα καλοφτιαγμένα τραγούδια, στην καλή φωνή της, σε όσα έχει να δηλώσει για την κοινωνία και τη μουσική δημιουργία.
Στο «Currency of Man» η συνθέτρια και τραγουδίστρια -που αυτό το διάστημα περιοδεύει στη Γαλλία όπου τη λατρεύουν- συνεργάστηκε με τον βραβευμένο με Γκράμι παραγωγό Λάρι Κλάιν, με τον οποίο το 2009 είχαν συνυπογράψει το μικρό θαύμα του «My One and Only Thrill», που πούλησε τότε περισσότερα από 1,5 εκατομμύριο αντίτυπα. Βέβαια, η μουσική τους κατεύθυνση αυτή τη φορά σηματοδοτεί ευτυχώς ένα άλμα προς τα εμπρός (σε σχέση με το τελευταίο άλμπουμ της, «The Absence»).
Δέκα κομμάτια η απλή, δεκαπέντε η deluxe έκδοση του δίσκου, δημιουργούν διαφορετικές διαθέσεις. Υπάρχουν, για παράδειγμα, τραγούδια όπως το υπέροχο «Preacherman» με τις έξοχες τρομπέτες (που σκίζει στα ραδιόφωνα) κι είναι εμπνευσμένο από ζητήματα που απασχόλησαν την αμερικανική κοινωνία, όπως τα ίσα δικαιώματα και οι φυλετικές διακρίσεις (Cause I believe in the world / Where we all belong / And I so tire seeing / Every good men gone) καθώς κι άλλα που μιλούν για τον πόλεμο, την πείνα και τη φτώχεια. «Κάθε άλμπουμ είναι ένα ταξίδι, κι αυτό μοιάζει κατά κάποιο τρόπο με ένα άλμα στο άγνωστο. Αφού πέρασα κάποιο χρόνο στο Λος Αντζελες, τα τραγούδια φτιάχτηκαν για τους ανθρώπους που γνώρισα. Ανθρώπους που βίωναν τη ζωή στο περιθώριο…».
Η καλύτερη δουλειά, όμως, έγινε στον ήχο του δίσκου. Η μουσική έχει στοιχεία της δεκαετίας του 1970 σε κομμάτια όπως το «Don’t talk», μπόλικο funk στο «It gonna come» και το έξοχο «She don’t know», ντίσκο και σέξι πνευστά στο «Same to you» αλλά και στιγμές υπέροχες, σκοτεινές όπως το «Bad News», που από τις πρώτες νότες είναι σαν να κλειδώνεσαι σε ένα καμπαρέ.
«Εχουμε βροντερά πνευστά και μία κινηματογραφική ίσως και υπαρξιακή ενορχήστρωση. Είναι ένα έργο στο οποίο ο Λάρι κι εγώ ανακαλύψαμε την ηλεκτρική πλευρά των τραγουδιών, κάτι που δεν είχα κάνει ποτέ πριν… Είναι μία εξερεύνηση που με κάνει να αισθάνομαι καλά διότι υπάρχει κάτι νέο, ακόμα και αν είναι λίγο περίεργο».
Τέλος πάντων, ακόμα κι αν αυτό το άλμπουμ δεν είναι από εκείνα που διεκδικούν θέση στη μουσική εγκυκλοπαίδεια, επιτέλους ανακαλύψαμε μια πιο ροκ πλευρά της, μια διαφορετική ένταση στη φωνή της, ένα τσαγανό στην ερμηνεία. Η Μέλοντι Γκαρντό -όπως και η Νόρα Τζόουνς παλαιότερα- αλλάζει κατεύθυνση και δοκιμάζει να μας τσιγκλίσει και λίγο διαφορετικά. Αρκετά με το μουρμουρητό και τις σέξι, αργόσυρτες ερμηνείες.
«Glory»
Jean-Michel Jarre
Μετά το κομμάτι «Conquistador», το «Glory» είναι το νέο σινγκλ που μόλις παρουσίασε ο Ζαν Μισέλ Ζαρ, αποκαλύπτοντας έτσι ακόμα ένα μικρό δείγμα από το επικείμενο νέο άλμπουμ του (αναμένεται προς το τέλος της χρονιάς και θα έχει συνεργασίες με τους Tangerine Dream, 3d- Massive Attack, Gesaffelstein κ.ά). Ο θρύλος της ηλεκτρονικής μουσικής στρέφεται στον νεαρό, ιδιοφυή, Γάλλο Aντονι Γκονζάλεζ των M83 και μαζί παρουσιάζουν ένα κομμάτι που δεν στερείται ούτε ρυθμού ούτε συναισθημάτων. Στην πραγματικότητα ο Ζαρ «έχτισε» το «Glory» πάνω στη δυναμική φωνή του Γκονζάλεζ επενδύοντας ξανά στον κλιμακωτό ήχο των συνθεσάιζερ, σε έγχορδα αλλά και samples που περιλαμβάνουν τον ήχο που δημιουργούν οι μπότες όταν κάποιος παρελαύνει. Ολο αυτό δημιουργεί μια επική αίσθηση που θυμίζει πολύ την πρόσφατη δουλειά των M83 κι υπενθυμίζει πως ο μέγας Γάλλος δεν είναι μόνο από τα πρόσωπα που διαμόρφωσαν την ηλεκτρονική μουσική από τη δεκαετία του ‘70 αλλά ακόμα μετράει η μπογιά του.
«MG»- Martin Gore
(Mute Records)
Ο Μάρτιν Γκορ, ο άνθρωπος που από το 1981, ως συνιδρυτής των λατρεμένων Depeche Mode, γράφει μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους, κάνει ακόμα ένα όνειρο πραγματικότητα: κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό έναν δίσκο με 16 ορχηστρικά θέματα. «Ηθελα η μουσική να είναι πολύ ηλεκτρονική, σχεδόν να χάνεσαι, και συγχρόνως να μοιάζει με κινηματογραφική» εξηγεί. «Ως συνθέτης, έχω επίγνωση της δύναμης των στίχων. Ειδικά όταν αντιπαρατίθενται με τον σωστό τρόπο με τις συγχορδίες και τη μελωδία. Ωστόσο, γνωρίζω επίσης τη δύναμη της καθαρής μουσικής και τα συναισθήματα που μπορεί να δημιουργήσουν μόνες τους οι νότες». Ο Γκορ άρχισε να δουλεύει το «MG» εντατικά το 2013 όσο πλησίαζε προς το τέλος της η παγκόσμια περιοδεία των Depeche «Delta Machine» και το ολοκλήρωσε όταν αργότερα βρήκε τον χρόνο. Το σάουντρακ μιας ζωής στη σκιά των Depeche...
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας