Αναμνήσεις από τα τραγούδια μου

Ο χώρος καταπράσινος και μία ανάσα από το κέντρο της πόλης, δροσιά κάτω από τα δέντρα, γρασίδι, καλοκαιρινή διάθεση και πάνω στη σκηνή ένα ταλαντούχο, χαρούμενο κορίτσι που άλλαξε το σκηνικό της αγγλόφωνης σκηνής στην Ελλάδα.

Στις 12 του μήνα η Μόνικα εγκαινιάζει τις φετινές εκδηλώσεις στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής ετοιμάζοντας ένα πρόγραμμα με τραγούδια της που έγιναν το κόλλημά μας τα τελευταία χρόνια, κομμάτια που έχει στα σκαριά και θα μας απασχολήσουν στο μέλλον αλλά και αναπάντεχες διασκευές.

Η νεαρή τραγουδοποιός, που πριν από λίγες μέρες έκλεισε τα 30 της χρόνια, προσπαθεί ξανά να χωρέσει σε μια βραδιά ό,τι περισσότερο αγαπά. Λίγο πριν αφήσει τις βόλτες με ποδήλατο στο Λος Αντζελες, την ανεμελιά αλλά και τους ασταμάτητους πειραματισμούς στα στούντιο της Νέας Υόρκης, κάνει ένα μικρό διάλειμμα και μοιράζεται μαζί μας ιστορίες από κομμάτια που σίγουρα δεν θα λείψουν από τη βραδιά στον Κήπο.

Η Μόνικα έχει έναν μοναδικό τρόπο να εξιστορεί αναμνήσεις. Οταν δεν τις κάνει τραγούδια, μας τις διηγείται από τη Νέα Υόρκη.

■ «Over the hill» - «Είναι το κομμάτι με το οποίο με γνώρισε ο περισσότερος κόσμος. Αρχικά το έγραψα στο πιάνο. Οταν νύχτωσε, για λόγους κοινής ησυχίας στην πολυκατοικία, συνέχισα να το δουλεύω στην κιθάρα. Μου άρεσε περισσότερο. Αρχισα να το ηχογραφώ επιτόπου και το επόμενο πρωί πρόσθεσα και τα σαξόφωνα. Μέσα σε λίγη ώρα το ανέβασα στο myspace. Το άφησα να πετάξει στον ουρανό του ψηφιακού κόσμου κι εγώ χάθηκα στους δρόμους της Αθήνας: οδηγούσα και το άκουγα χωρίς να πηγαίνω κάπου συγκεκριμένα».

■ «Bloody sth» - «Η μελωδία με παίδευε πολύ καιρό, αλλά δεν έβρισκα κάτι συγκλονιστικό για να τη μετατρέψω σε ολοκληρωμένο τραγούδι. Μια μέρα πήγα στο σπίτι φίλων που είχαν πιάνο. Αρχισα να παίζω τη μελωδία δειλά δειλά ως ένα έμμεσο πείραμα για το αν θα τραβήξει την προσοχή. Ηθελα να δω αν θα γυρίσει κανείς. Τελικά, κάποιος φώναξε: “Τι παίζεις εκεί, χασάπικα;” Αυτό ήταν. Κατά λάθος είχα γράψει ένα χασάπικο τραγούδι με αγγλικούς στίχους».

■ «Babyboy» - «Μετά τη μετακόμιση των γονιών μου στην Αθήνα, τη δεκαετία του ’70, έμεινε στο εξοχικό μας ένα ξεχασμένο αρμόνιο Yamaha. Πριν από μερικά καλοκαίρια, κι ενώ ήταν τέλος Αυγούστου και ετοιμαζόμουν να γυρίσω στην πόλη, άνοιξα το καπάκι του μεγάλου αυτού μουσικού επίπλου. Την ώρα που έφτιαχνα βαλίτσες σκέφτηκα να δοκιμάσω εάν το παλιό Yamaha δούλευε ακόμη. Πάτησα δύο πλήκτρα, ακούστηκε ένας εκκωφαντικός ήχος λες και τα ηχεία έβηξαν για να ξεμπουκώσουν κι έπειτα αναδύθηκε η πιο παράξενη αρμoνία και μια γκρουβάτη λούπα. Αρχισα να του τραγουδώ “ooohhh babyboy, wanna take a ride?”, έβγαλα τα ρούχα από τις βαλίτσες κι έμεινα άλλη μία εβδομάδα στο Αστρος για να το κάνω τραγούδι».

■ «Secret in the dark» - «Με είχε παιδέψει πολύ, γιατί καμιά από τις τρεις εκδοχές που ηχογράφησα στο στούντιο στο Μπρούκλιν δεν μας εντυπωσιάζει. Αποφασίσαμε να το εγκαταλείψουμε ένα Σάββατο που ο Χόμερ (σ.σ.: ο παραγωγός της, Χόμερ Στάινβαϊς) φοβερά εκνευρισμένος ήθελε να τελειώνουμε νωρίς γιατί είχε να πάει στον γάμο ενός φίλου dj. Το επόμενο πρωί μού τηλεφώνησε λέγοντας πως στα τραγούδια που άκουσε στον γάμο βρήκε τη λύση για το πολύπαθο “Secret in the dark”. “Θα το φτιάξουμε ένα μελωδικό italo disco διαμαντάκι. Σε δύο ώρες να είσαι στο στούντιο”, μου είπε. Ετοιμάστηκα, πήρα το μετρό και έτρεξα».

■ «Take me with you» - «Γράφτηκε μια Κυριακή που δεν είχα όρεξη ούτε να βγω ούτε να φάω ούτε καν να ανοίξω τα παράθυρα του σπιτιού. Είχα βυθιστεί στον υπολογιστή ψαχουλεύοντας ξεχασμένα πράγματα κι έπεσα πάνω σε ένα αρχείο με ηχογραφημένα σόλο τύμπανα και την υποσημείωση: “Ηχογραφήσαμε αυτά τα τύμπανα σήμερα με τη Sharon Jones. Δεν θα τα κρατήσουμε τελικά, αλλά μου αρέσει πολύ ο ήχος τους και σκέφτηκα να σ’ τα στείλω μήπως θα ήθελες να τα αξιοποιήσεις με κάποιο τρόπο”. Ηταν μήνυμα από τον Χόμερ. Τα ακούω, κόβω, ράβω, φτιάχνω ένα καλό beat, κάθομαι στο πιάνο κι επί δύο μέρες πειραματίζομαι. Την Τρίτη, το έστειλα στον Χόμερ και όταν μου ξανάστειλε μήνυμα μου έγραφε: “Το πρώτο τραγούδι του δίσκου είναι έτοιμο”. Λίγους μήνες μετά, μιξαρίστηκε στο Ντάλας».

■ «Lately» του Στίβι Γουόντερ - «Πέρυσι τον είδα στο Madison Square Garden. Δεν είχα ξαναδεί 18 χιλιάδες κόσμου να χορεύουν ντίσκο σαν τρελοί επί 4 ολόκληρες ώρες. Γύρισα στην Ελλάδα κι άρχισα με μανία να ξανακούω δίσκους του. Κάπου ανάμεσά στα “My Cherie amour” και “Hotter than July” βρήκα το “Lately”, που το ερμήνευσα πρώτη φορά στο Fuzz τον χειμώνα. Με ταξιδεύει σε μια άλλη διάσταση. Χαλαρώνω και νιώθω πως εξαφανίζομαι. Λέω να το τραγουδήσουμε όλοι μαζί στον Κήπο!».

INFO:

Τιμές: 10 (προπώληση), 12 (ταμείο). Ωρα έναρξης: 21.00.