Εφυγε ο χείμαρρος της τζαζ

Ο άνθρωπος που καθόταν μπροστά από τα κίμπορντ του και μάγευε τον πλανήτη. Ο συνθέτης που λάτρεψε τη λάτιν μουσική και αποθέωσε πολλά ρυθμικά στοιχεία της στο παίξιμό του. Ο πρωτοπόρος της αμερικανικής τζαζ και ο τζαζίστας με τα περισσότερα βραβεία Γκράμι (23!). Ο τεράστιος Τσικ Κορία που τόσες φορές απολαύσαμε και στη χώρα μας, ο «φωτεινός, χειμαρρώδης, αιώνια νέος», σύμφωνα με τους New York Times, πέθανε στις 9 Φεβρουαρίου σε ηλικία 79 ετών «από μια σπάνια μορφή καρκίνου την οποία είχε ανακαλύψει πολύ πρόσφατα» όπως ανέφερε η ανακοίνωση της οικογένειας.

Μάλιστα, στους λογαριασμούς του στα κοινωνικά δίκτυα αναρτήθηκε ο αποχαιρετισμός που ο ίδιος είχε ετοιμάσει: «Θέλω να ευχαριστήσω όλους εκείνους που στάθηκαν δίπλα στο ταξίδι και βοήθησαν ώστε να κρατηθεί ζωντανή η φλόγα της μουσικής. Ελπίζω όσοι έχουν μια αμυδρή επιθυμία να παίξουν, να γράψουν, να κάνουν μια παράσταση, να το τολμήσουν. Αν όχι για τους εαυτούς τους, τότε για εμάς τους υπόλοιπους. Δεν είναι μόνο ότι ο κόσμος χρειάζεται περισσότερους καλλιτέχνες, είναι κάτι απλά πολύ διασκεδαστικό», ανέφερε. Και το σημείωμα κατέληγε: «Οσο για τους καταπληκτικούς μουσικούς μου φίλους που γίνατε οικογένειά μου από την πρώτη στιγμή που σας γνώρισα: ήταν ευλογία και τιμή να παίζω και να μαθαίνω από όλους εσάς. Η αποστολή μου πάντα ήταν να μεταφέρω τη χαρά της δημιουργίας οπουδήποτε μπορούσα. Εγώ το έκανα παρέα με όλους εκείνους τους καλλιτέχνες που θαυμάζω βαθιά. Αυτός ήταν ο πλούτος της ζωής μου».

Σύγχρονος θρύλος της μουσικής, ο Τσικ Κορία ηχογράφησε πάνω από 200 άλμπουμ, υπέγραψε μερικούς από τους πιο εμβληματικούς δίσκους στην τζαζ ιστορία, μελέτησε κι αποθέωσε την avant-garde, το bebop, τη fusion, τη συμφωνική μουσική, καθιέρωσε ένα μοναδικό παίξιμο φτιάχνοντας τη δική του σχολή, δίδαξε στους νεότερους τι πραγματικά σημαίνει δημιουργική ελευθερία.

Γεννήθηκε στο Τσέλσι της Μασαχουσέτης το 1941 και καθώς ο ιταλικής καταγωγής πατέρας του ήταν μουσικός (τρομπετίστας), μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον καλλιτεχνικό, ακούγοντας Μότσαρτ, Μπαχ και Μπετόβεν, αλλά και τη μουσική του Τσάρλι Πάρκερ, του Μπαντ Πάουελ, του Λέστερ Γιανγκ και του Χόρας Σίλβερ (υπήρξε από τους ανθρώπους που τον καθόρισαν). Πιτσιρικάς πειραματίστηκε με τα ντραμς αλλά τελικά έστησε γύρω από τα πλήκτρα το δικό του μαγικό, δημιουργικό σύμπαν. Πολύ σύντομα μάλιστα βρέθηκε στο πλάι θρύλων της τζαζ μια και ήδη από τις αρχές της καριέρας του, τη δεκαετία του '60, συνεργάστηκε με τους Χέρμπι Μαν, Μόνγκο Σανταμαρία και φυσικά τον μέγα Σταν Γκετς. Μάλιστα, το 1968, ο Κορία αντικατέστησε τον Χέρμπι Χάνκοκ στην μπάντα του Mάιλς Ντέιβις κι έγινε ένας από τους μουσικούς που έβαλαν τη σφραγίδα τους στα εμβληματικά άλμπουμ «In a Silent Way», «Bitches Brew», «Tribute to Jack Johnson» και «On the Corner».

Στη δεκαετία του '70 μεσουράνησε με το συγκρότημα Return To Forever, με το οποίο πειραματίστηκε σε διαφορετικά είδη και στιλ και στη δεύτερη περίοδό τους -με μπασίστα τον Στάνλεϊ Κλαρκ, ντράμερ τον Λένι Γουάιτ και κιθαρίστα τον Μπιλ Κόνορς, που αργότερα αντικαταστάθηκε από τον Aλ Ντι Μέολα- ηγήθηκαν του τζαζ-ροκ κινήματος της εποχής.

Αργότερα, δημιουργώντας το avant-garde γκρουπ του Circle, μας χάρισε έξοχες συνεργασίες με τον Χέρμπι Χάνκοκ και τον βιμπραφωνίστα Γκάρι Μπάρτον. «Ηταν σαν να υπήρχε μια συνωμοσία ανάμεσα σε μας και το κοινό: εμείς δημιουργούσαμε κι εκείνοι βουτούσαν με λαχτάρα σε αυτό», είχε πει ο ίδιος για τη μουσική του εκείνα τα χρόνια. Επειτα άνοιξε για εκείνον το μεγάλο κεφάλαιο της λάτιν τζαζ και των έθνικ ήχων, αποτέλεσμα του οποίου είναι τα εμβληματικά «Antidote» και «My Spanish Heart», ενώ αργότερα, το 1985 ,δημιούργησε τους «Electric Band» με τους οποίους συμπορεύτηκε ώς τις αρχές του '90.

Ενεργός και ακαταπόνητος ώς το τέλος (τον περασμένο Απρίλιο, αν δεν είχε προκύψει η πανδημία, τον περιμέναμε ξανά στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών), ηχογράφησε μέσα σε έξι δεκαετίες συνολικά 81 στούντιο άλμπουμ και 17 live δίσκους. Το τελευταίο του είχε τίτλο «Plays» και κυκλοφόρησε το 2020.

Σε αυτήν τη μυθιστορηματική καριέρα δεν αποκλείεται σύντομα να προστεθεί ακόμα μία -μετά θάνατον- διάκριση, καθώς ο Τσικ Κορία είναι και φέτος υποψήφιος για Γκράμι, τόσο για το καλύτερο αυτοσχεδιαστικό τζαζ σόλο με το «All Blues» όσο και για το καλύτερο ορχηστρικό τζαζ άλμπουμ με το «Trilogy 2».