Σκιές από χρυσάφι

Εχει φωνή από εκείνες που δεν ξεχνάς ποτέ. Κομμάτια από αυτά που σε κάνουν να ψάχνεις το Shazam μέσα στη νύχτα. Χροιά συγκλονιστική. Ερμηνείες που ξεχειλίζουν θεατρικότητα. Αποψη που τη λέει δυνατά. Στίχους που βρίσκουν τον δρόμο να τρυπώσουν μέσα σου. Καταγωγή που τον έκανε ανήσυχο από κούνια. Και άλμπουμ-διαμάντια που «υποχρέωσαν» το κοινό να γεμίζει ασφυκτικά περίφημους χώρους όπως το Olympia και το Zenith.

Μουσικός, στιχουργός, συνθέτης, ερμηνευτής, αλλά και σχεδιαστής κινουμένων σχεδίων, ο φοβερός τυπάς Ασάφ Αβιντάν μάς συστήθηκε πριν από 7 χρόνια όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ-ντεμπούτο «Asaf Avidan & The Mojos». Εκεί υπήρχε το κομμάτι «One Day», που έγινε ύμνος στην πρώτη ακρόαση.

Πριν από λίγο καιρό το αγόρι με το πονηρό βλέμμα, τους σημαδεμένους από τα τατουάζ ώμους και το ροκαμπίλι μαλλί κυκλοφόρησε τον νέο του δίσκο, «Gold Shadow» (Polydor / Universal). Σαν να ήθελε να μας πείσει πως οι σκιές από τις οποίες ξεπηδά η σπαρακτική φωνή του μπορεί συγχρόνως να λάμπουν.

Κι εκεί που λέγαμε πως το μεγάλο του σουξέ ήταν και θα παραμείνει το «One day» ή το πιο πρόσφατο «Love it or leave it», με το οποίο μας καλεί να πάρουμε ξεκάθαρες αποφάσεις, έχει στο «Gold Shadow» τουλάχιστον 4-5 νέα μεγάλα κολλήματα.

Πρώτο και καλύτερο το «Over my head» και το θεατρικό «A part of this». Η κιθάρα του παραμένει μελωδική σε όλο το άλμπουμ και σε συνδυασμό με την εύθραυστη φωνή του τραγούδια σαν το «Let’s Just Call It Fate», το «Fair Haired Traveller» ή το «Little Parcels Of An Endless Time» ακούγονται σαν ταξίδι στα μπλουζ και τον αμερικανικό Νότο.

Σαν σύγχρονη μεταπολεμική τζαζ. Σε πιο ροκ δρόμους, το «The Jail That Sets You Free». Μεγάλη στιγμή το «Bang Bang» όπου η ποίηση στάζει σαν φαρμάκι.

Πολύ σύντομα, ο Ασάφ Αβιντάν θα έρθει για πρώτη φορά στην Ελλάδα (24 Ιουνίου στην Τεχνόπολη) και θα ακούσουμε επιτέλους και live νέα και παλιά τραγούδια ερμηνευμένα από αυτή τη φωνή που σε μπερδεύει καθώς ισορροπεί ανάμεσα στο αρσενικό και το θηλυκό.

Ο ίδιος, βέβαια, ξέρει καλά πού οφείλονται αυτές οι ρωγμές στη φωνή του.

Γεννήθηκε στις 23 Μαρτίου 1980 στην Ιερουσαλήμ και στα 7 του χρόνια εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Τζαμάικα.

Στα 11, ο διπλωμάτης πατέρας του έφυγε από το σπίτι και ο μικρός επέστρεψε και πάλι στην πατρίδα του.

Στα 18 υπηρέτησε στον ισραηλινό στρατό και τρία χρόνια μετά -ενώ σπούδαζε animation- οι γιατροί τού διέγνωσαν λευχαιμία. Πέντε χρόνια μετά, νικητής, είχε μετουσιώσει την περιπέτεια σε δημιουργία και παρουσίασε το πρώτο -εντελώς- αυτοβιογραφικό EP, με τίτλο «Now That You Are Leaving».

Οπως και τότε, έτσι και στα τραγούδια που ακολούθησαν, αναγνωρίζεις τον θρήνο, την περιπέτεια, αλλά τίποτα δεν φαίνεται μελό.

Ο πόνος είναι μακριά από ευκολίες, γιατί έγινε η κινητήρια δύναμή του.

Αμέσως μετά την κυκλοφορία του «Gold Shadow» και θέλοντας να προλάβει όσους επιμένουν να τον ρωτούν για το Ισραήλ και την κατάσταση εκεί, δήλωσε σε συνέντευξή του στη Monde:

«Πραγματικά δεν αισθάνομαι Ισραηλινός. Τουλάχιστον όχι με την έννοια ότι αυτό που μας ενώνει όλους εμάς τους Ισραηλινούς είναι ο κοινός φόβος και η αίσθηση της δίωξης. Aρνούμαι να αισθάνομαι τον φόβο σε κάθε έκφραση και γι’ αυτό δεν ζω πλέον στο Ισραήλ». Είναι προφανές πως ό,τι λέει στο Ισραήλ το μετράνε πολύ. «Είναι φοβερό, σε κάθε συνέντευξη πρέπει να διευκρινίζω από το πρώτο δευτερόλεπτο ότι δεν είμαι ένας Ισραηλινός καλλιτέχνης, αλλά ένας καλλιτέχνης από το Ισραήλ. Δεν εκπροσωπώ μια ολόκληρη χώρα. Δεν είμαι πολιτικός. Δεν είμαι διπλωμάτης. Είμαι απλώς ο γιος διπλωματών που έγινε καλλιτέχνης».