«Χρωστάω πολλά στην αρχιτεκτονική που με βοήθησε να οργανώσω το μυαλό μου, τη σκέψη μου και τις δουλειές μου. Και μετά από τόσα χρόνια εξακολουθώ να είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόι…»
Προφανώς και πρόκειται για λόγια του Λουκιανού Κηλαηδόνη, του... Λούκυ Λουκ της δικής μας μουσικής σκηνής, ο οποίος αυτοβιογραφείται στο «Μονόγραμμα» που μεταδίδει αύριο η N Plus στις 19.30. Η μουσική του και τα τραγούδια του, η φωνή του, το ύφος του είναι αναγνωρίσιμα από την πρώτη κιόλας στροφή. Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, ο τροβαδούρος της εφηβείας των σημερινών πενηντάρηδων (και βάλε...), πτυχιούχος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, αφού ασχολήθηκε με την Αρχιτεκτονική για ένα... πρωινό, αφιερώθηκε σ’ αυτό που αγαπάει και που αγαπήσαμε κι εμείς.
«Αφού δούλεψα –εξομολογείται– ένα πρωινό σαν αρχιτέκτονας σε κάτι φίλους στο Κολωνάκι σε ένα γραφείο αρχιτεκτονικό, το μεσημέρι γύρισα σπίτι και είπα “αυτό ήτανε”. Είπαν οι δικοί μου “άσ’ τον, θα του περάσει”. Δεν μου πέρασε. Δεν ξαναδούλεψα σαν αρχιτέκτονας. Για κάνα δύο χρόνια λοιπόν μη έχοντας τίποτα άλλο να κάνω για να περνάω την ημέρα μου, άρχισα να γράφω κάποια πρώτα τραγούδια, μεταξύ των οποίων και το «Οσο αγαπιόμαστε τα δυο», “Μη χτυπάς”, “Το καλοκαίρι σαν θα ’ρθει” κ.λπ. Μ’ αυτό το πρώτο υλικό με γνώρισε η Κωστούλα η Μητροπούλου, η οποία εκείνη την εποχή είχε μια πρόταση από τη Ραλλού Μάνου να κάνει “Την πόλη μας”, ένα χορόδραμα. Η Κωστούλα με σύστησε στη Ραλλού. Της είπε ότι υπάρχει ένας καινούργιος συνθέτης, να ακούσεις μερικά τραγούδια που έχει κάνει…»
Τα τραγούδια του από την πρώτη κιόλας στιγμή σε παρασύρουν σε ένα αλέγκρο, καμιά φορά και θλιμμένο χορευτικό... Τραγούδια που θέλεις να ξανακούσεις και να ξανατραγουδήσεις, σε στίχους δικούς του αλλά και σε συνεργασία με σπουδαίους στιχουργούς, τον Νίκο Γκάτσο, τον Γιάννη Νεγρεπόντη, τον Μάνο Ελευθερίου, τον Λευτέρη Παπαδόπουλο. Θα γράψει τη μουσική για τον «Θίασο» του Θόδωρου Αγγελόπουλου και από τα «Μικροαστικά» ώς τη «Χαμηλή πτήση» και από τα «Απλά μαθήματα Πολιτικής Οικονομίας» ώς το «Αχ! Πατρίδα μου γλυκιά», μεσολαβούν υπέροχες μελωδίες και η πορεία του διαγράφεται σταθερή και με συνέπεια. «Και πολύ κόπο» προσθέτει ο ίδιος. «Αλλά αυτό δεν αφορά κανέναν άλλο παρά μόνο εμένα». Με τραγούδια κυρίως αυτοβιογραφικά, όπως εξομολογείται: «Οι άνθρωποι που με γνωρίζουν δεν εκπλήσσονται καθόλου από αυτό, υπάρχω ανάγλυφος μέσα από τη δουλειά μου». Ακόμα, τα «Θερινά σινεμά, μ’ αγιόκλημα και γιασεμιά» ώς τη συνεργασία με την Preservation Hall Jazz μπάντα της Νέας Ορλεάνης, αλλά και μουσική για θέατρο και κινηματογραφικές ταινίες.
Λάτρης των ζωντανών εμφανίσεων και των ανοιχτών χώρων, μετά το Πάρτι στη Βουλιαγμένη το 1983, το ελληνικό Woodstock, όπως χαρακτηρίστηκε, με 70.000 κοινό, συνεχίζει αδιάλειπτα τις συναυλίες του. Το 1999 δημιουργεί μαζί με τη σύζυγό του Αννα Βαγενά τον δικό τους χώρο θεάματος, το «Μεταξουργείο».
Το συγκεκριμένο επεισόδιο του «Μονογράμματος» σκηνοθετεί ο Χρίστος Ακρίδας. Η φωτογραφία είναι του Στάθη Γκόβα, η ηχοληψία του Νίκου Παναγοηλιόπουλου, το μοντάζ του Σταμάτη Μαργέτη, η διεύθυνση παραγωγής του Στέλιου Σγουράκη και παραγωγός πάντα ο Γιώργος Σγουράκης.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας