Συναυλία σωμάτων

Ο ένας κουβαλά το πάθος της Ανδαλουσίας, ο άλλος τον μυστικισμό του ινδικού χορού κατάκ. Ο Ισραέλ Γκαλβάν κρατά το μαχαίρι του πολεμιστή, ο Ακραμ Καν το θυμιατό του καλόγερου. Οι τεχνικές τους έρχονται από τα βάθη των αιώνων, οι παραδόσεις τους ανοίγουν μια τεράστια βεντάλια πολιτισμών.

Κι όμως, ένα αόρατο νήμα τους ένωσε. Οι δύο σπουδαίοι χορευτές μπορεί να μη μιλούν ο ένας τη γλώσσα του άλλου (ο Ισραέλ μιλά μόνο ισπανικά κι ο Ακραμ μόνο αγγλικά), αλλά κατάφεραν με τη χορογραφία «Τorobaka» να φτιάξουν έναν υπέροχο διάλογο γεμάτο χτυπήματα στο έδαφος, κυκλικές κινήσεις των χεριών, αλλαγές ρυθμών και μουσική που παράγεται εν μέρει από το ίδιο το σώμα του χορευτή. Απόψε το βράδυ κάνουν πρεμιέρα στη Στέγη αλλά χθες, λίγες ώρες πριν, ξέκλεψαν χρόνο από τις πρόβες και μας μίλησαν γι' αυτήν την απρόσμενη συνάντηση, που μόνο εύκολη δεν ήταν.

Τα δύο μεγαθήρια του χορού, τόσο ήρεμα και κατασταλαγμένα από κοντά, τόσο παθιασμένα και απρόβλεπτα στη σκηνή, κατέβηκαν τα σκαλοπάτια που οδηγούν στο φουαγιέ της Στέγης και πήραν θέση στο πάνελ. Η γιγαντοοθόνη πίσω τους άρχισε να προβάλλει αποσπάσματα από το «Τorobaka» κι εμείς αρχίσαμε τις «απιστίες».

Τι να πρωτοκοιτάξεις; Τα σώματα της οθόνης που πετούσαν φωτιές; Τον Ακραμ Καν που με τη γνώριμη σοφία του εξηγούσε βήμα βήμα τη χορογραφία; Τα χέρια τους που με κινήσεις ακριβείας άνοιγαν σαν φτερά; Ή τα βήματα του Γκαλβάν, που κούμπωναν με αυτά του Καν με ασύλληπτη φυσικότητα;

«Δεν υπήρξαν αυτονόητες ευκολίες στη συνεύρεση αυτή. Εχουμε πολύ διαφορετικές οπτικές που ο καθένας θεωρεί μοναδικές και τις οποίες έπρεπε να βάλουμε στην άκρη», είπε ο Ακραμ Καν, εξηγώντας πώς έδωσαν μορφή στο «Τorobaka». «Το να βρούμε, λοιπόν, μια κοινή γλώσσα ήταν για μας το πρώτο ζητούμενο. Το χορευτικό αποτέλεσμα ερχόταν σε δεύτερη μοίρα. Το πώς θα ενωθούν δύο αντίθετοι αισθητικοί στόχοι μάς ενδιέφερε. Επειτα στραφήκαμε για να βρούμε την αφετηρία στη μουσική: το φλαμένκο χρησιμοποιεί τα τακούνια, το κατάκ κουδούνια στα πόδια. Αρα καταλήξαμε σε μια παράσταση χορού που θυμίζει συναυλία σωμάτων».

Οι Βρετανοί, βέβαια, που έχουν ήδη σχηματίσει άποψη καθώς η παράσταση πέρασε από το Sadler's Wells, τη χαρακτήρισαν μια σπουδαία μονομαχία. Τη βλέπει έτσι ο Ισραέλ Γκαλβάν; «Για μένα δεν είναι μόνο τύχη που με κάλεσε ο Ακραμ να πρωταγωνιστήσουμε σε ένα έργο μαζί. Είναι νέος αέρας, νέα γλώσσα, νέος χορός. Με αυτή τη συνεργασία άλλαξε ο τρόπος που χορεύω. Παλιά ήμουν πιο ορμητικός, πιο επιθετικός. Η σύμπραξη αυτή με έκανε πιο ήρεμο. Ή, για να σας το πω με εικόνα, είναι σαν να πραγματοποιώ μαζί του ένα μακρινό ταξίδι στην Ινδία», πρόσθεσε ο πολυβραβευμένος Γκαλβάν, που έχει κερδίσει την αναγνώριση μέσα από την ανανέωση της τέχνης του.

Και για τον Ακραμ Καν, που στο παρελθόν έγραψε ιστορία με τρανταχτές συνεργασίες (από τη Σιλβί Γκιλέμ ώς τη Ζιλιέτ Μπινός), πόσο αλλάζει ο τρόπος που δουλεύει κάθε φορά; «Κατ' αρχήν η Σιλβί είναι πιο όμορφη από τον Ισραέλ κι όλα ήταν πιο εύκολα», είπε κι έσκασε στα γέλια. «Επίσης είναι μια συγκλονιστική χορεύτρια, ενώ, ο Ισραέλ εκτός από συγκλονιστικός χορευτής είναι και χορογράφος. Εκείνη με έμαθε να χορεύω, εκείνος με έμαθε να σκέπτομαι».

Πάντως, τον τίτλο της συνεργασίας τους τον σκέφτηκαν παρέα: το «Τorobaka» είναι μια λέξη που προκύπτει από τα δύο ιερά ζώα των πολιτισμών τους: toro για τον ταύρο και baka για την αγελάδα (από το ισπανικό vaca).

Info:

Απόψε, αύριο, 13-15 Μαρτίου. Κεντρική Σκηνή 20.30. Τιμές: 15, 18, 25, 36 € | Μειωμ. 10, 12, 15 € | Ανεργοι 5 €