Κάθε χρόνο, την τελευταία 70ετία, μια οικογένεια σ’ ένα χωριό του σύγχρονου πορτογαλικού Νότου τηρεί απαρέγκλιτα μια τελετουργία στη μνήμη της συγγενούς τους, Καταρίνα Γιουφίμια, εξεγερμένης 26χρονης αγρότισσας που δολοφονήθηκε το 1954 από το καθεστώς Σαλαζάρ: το νεαρότερο κάθε φορά μέλος τους αναλαμβάνει να προσεγγίσει έναν φασίστα, να τον παρασύρει στο σπίτι τους και να τον εκτελέσει - ύστερα τον θάβουν στο χωράφι τους. Φέτος είναι η σειρά της έφηβης, που λέγεται επίσης Καταρίνα. Και, πράγματι, εκείνη ακολουθεί τις υποδείξεις, οδηγεί τον φασίστα «της», φέρελπι πολιτευτή της Ακροδεξιάς, μέχρι το σπίτι κι εκεί τον φυλακίζουν.
Οταν όμως έρχεται η ώρα να τον εκτελέσει, η ηθική της και ο πολιτικός της πολιτισμός εξεγείρονται. Της είναι αδύνατον να σκοτώσει κάποιον για την ιδεολογία του. Εξηγεί στους αμετάπειστους δικούς της γιατί, με μια, φορτισμένη συναισθηματικά, ρητορική αποθέωση της Δημοκρατίας. Οσο συμβαίνουν αυτά, ο μελλοθάνατος το σκάει και ειδοποιεί την αστυνομία που εισβάλλει και τους σκοτώνει όλους - και την Καταρίνα.
Ελεύθερος πια ο φασίστας εκφωνεί το μανιφέστο του σ’ έναν 20λεπτο μονόλογο που κλιμακώνεται δυνατά, χυδαία, εκτός ορίων. Και μετωπικά με το κοινό. Διότι όλο αυτό δεν είναι παρά το θεατρικό έργο «Η Καταρίνα και η ομορφιά να σκοτώνεις φασίστες» του Τιάγκο Ροντρίγκεζ - που είδαμε πέρυσι στη Στέγη. Σκοπός του είναι, κάνοντας τους θεατές να ασφυκτιούν και πριν, όταν η αυτοδικία απειλεί τη Δημοκρατία, και μετά, με τον φασιστικό μονόλογο, να θέσει κι ένα προβοκατόρικο δίλημμα πολιτικοφιλοσοφικής χροιάς: τι τύχη έχεις αν αντιμετωπίζεις δημοκρατικά τους φανατικούς, επικίνδυνους εχθρούς της Δημοκρατίας;
Αλλά αυτό είναι μυθοπλασία. Ή μήπως όχι; Στη Γαλλία πρόσφατα κορυφώθηκε ένας δημόσιος διάλογος με αφορμή την ανακοίνωση από τις εκδόσεις Fayard (συμφερόντων πλέον της Vivendi του Βενσάν Μπολορέ, εξαιρετικά αμφιλεγόμενου και με άκρως συντηρητική ατζέντα, δισεκατομμυριούχου μεγιστάνα των media και όχι μόνον) ότι τον Φεβρουάριο θα κυκλοφορήσουν το βιβλίο του Ζορντάν Μπαρντελά. Ο 28χρονος προέδρος της «Εθνικής Συσπείρωσης» (RN), το πιο πολλά υποσχόμενο πρόσωπο της γαλλικής Ακροδεξιάς, υπογράφει στο «Αυτό που ψάχνω» κάτι σαν αυτοβιογραφία που, όπως επισημαίνουν γαλλικά ΜΜΕ, αναδιαμορφώθηκε μετά τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές για να περιλάβει «έναν πιο ενδοσκοπικό προβληματισμό, που πραγματεύεται το μέλλον του RN».
Στα χέρια της νέας διευθύντριας των εκδόσεων, Lise Boëll, γνωστής για την ικανότητά της να αναλαμβάνει βιβλία όπως του ακροδεξιού υποψηφίου για τη γαλλική προεδρία Ερίκ Ζεμούρ και να εκτινάσσει τη δημοφιλία τους μαζί με τις πωλήσεις τους, ο Μπαρντελά ανασυντάσσεται μετεκλογικά: ο Fayard και τα πανίσχυρα ΜΜΕ της Vivendi θα αναλάβουν τα υπόλοιπα. Σ’ αυτό το κλίμα μια (ανώνυμη) ομάδα εργαζομένων στον Fayard δημοσιοποίησε μια αγωνιώδη επιστολή στο «Nouvel Observateur»: «Η έκδοση ενός ακροδεξιού πολιτικού ηγέτη είναι», έγραφαν μεταξύ άλλων, «κάτι που δεν έχει κάνει κανένας εκδοτικός οίκος, αντάξιος του ονόματός του, εδώ και δεκαετίες. (...) Σκεφτόμαστε τους συγγραφείς μας, καθώς και τους πρώην και νυν συναδέλφους μας, που δεν μπορούν να αντιδράσουν αφήνοντας ιστορικές εκδόσεις να πάρουν έναν ολισθηρό δρόμο. (...) Εμείς δεν μπορούμε να σιωπήσουμε».
Το δίλημμα μοιάζει με αυτό του Ροντρίγκεζ: Ανακόπτεις με κάθε τρόπο μια έκδοση, ασκώντας σε συνθήκες δημοκρατίας μια -όσο κι αν δεν μας αρέσει εδώ η έννοια- «λογοκρισία»; Ή αφήνεις έναν ακροδεξιό να χρησιμοποιήσει θεμιτά και αθέμιτα μέσα για να δοξαστεί;
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας