Στο αγώνισμα της σκυταλοδρομίας νιώθεις την ένταση να ανεβαίνει πριν ακόμα από τον τερματισμό, όταν ο σκυταλοδρόμος της ομάδας που νικά κόβει το νήμα. Είναι οι στιγμές που ο κάθε προηγούμενος παραδίδει τη σκυτάλη στον επόμενο.
Θα καταφέρει να παραδώσει τη σκυτάλη έγκαιρα και επιτυχημένα στον επόμενο που ήδη έχει αρχίσει να κινείται περιμένοντάς την; Θα μπορέσει να γίνει η μετάβαση χωρίς ο προηγούμενος να σκοντάψει και ο επόμενος να παραπατήσει, χωρίς η σκυτάλη να τους πέσει, αν τα δύο χέρια δεν συντονιστούν; Παράλογη θα έλεγε κανείς ανησυχία, αν σκεφτούμε ότι οι δρομείς έχουν κάνει ξανά και ξανά πρόβα στις προπονήσεις. Ομως καμιά φορά η σκυτάλη χάνει τον δρόμο της από το ένα χέρι στο άλλο και καταλήγει στο έδαφος με αποτέλεσμα, μέχρι να σκύψει και να τη μαζέψει αυτός που την περίμενε, να χάνεται πολύτιμος χρόνος.
Η παράδοση σκυτάλης είναι ζητούμενη και εκτός αγωνιστικού χώρου, για τις γνώσεις, τις συμπεριφορές, τις αξίες. Από λαό σε λαό, από γενιά σε γενιά, από άνθρωπο σε άνθρωπο. Οργανωμένα ή τυχαία, συνειδητά ή ασύνειδα, φανερά ή ανεπαισθήτως. Κομμάτια μνήμης, επίσημης είτε λογοκριμένης, μορφές σεπτές και καταραμένες, μέλισμα γλώσσας ή ψέλλισμα, στολίδια και κουρέλια που όλα τους είναι μέρος της υλικής ή της άυλης σκυταλοδρομίας που ονομάζουμε πολιτισμό, κουλτούρα, φύση, ζωή.
Οπως και στο άθλημα, έτσι και στη σκυταλοδρομία αυτή, η στιγμή της παράδοσης από δρομέα σε δρομέα είναι κρίσιμη. Και ακόμα λιγότερο έως καθόλου εξασφαλισμένη. Παρ’ όλες τις ρητορικές θεσμών που δηλώνουν ότι στόχος τους είναι η υπεράσπιση και η προβολή των πολιτισμικών παραδόσεων και ότι ο κίνδυνος να ακυρωθεί η μεταβίβαση δεν υπάρχει. Με τη βεβαιότητά τους αυτή να τους θωρακίζει εκτός του πραγματικού που πάσχει, καταστρέφει και αυτοκαταστρέφεται.
Γιατί το βλέπουμε συνεχώς: τίποτα δεν είναι δεδομένο. Η διακοπή μιας παράδοσης γίνεται και έχει πολλές φορές γίνει βίαια ή ακόμα και με καλές προθέσεις. Στους «Θλιβερούς τροπικούς» ο Κλοντ Λεβί-Στρος έγραφε ότι κάθε φορά που η Δύση ανακαλύπτει κάποιους «πρωτόγονους», ο πολιτισμός τους οδεύει προς τον θάνατο. Ο κίνδυνος ωστόσο να ακυρωθεί η παράδοση της σκυτάλης στο όνομα ενός δήθεν απελευθερωτικού ξεριζώματος καιροφυλακτεί μέσα στις ίδιες τις κοινωνίες μας, στις πολιτικές τους που έχουν να κάνουν με την ελευθερία, τη δημοκρατία και την ειρήνη.
Απέναντι σε αυτές τις πολιτικές, υπάρχουν εκείνες και εκείνοι από όλο τον κόσμο που επιμένουν. Που λένε έμπρακτα «όχι» στη λογοκρισία, στην πλαστογραφία, στην υλική και την άυλη βία. Που προσπαθούν να παραλάβουν και να παραδώσουν τη σκυτάλη, να ξεθάψουν τα ράκη της από το χώμα, όταν κάποιοι την ευτελίζουν, την ποδοπατούν. Ας είμαστε μαζί τους για να κερδίσουμε τον χαμένο χρόνο, για έναν αγώνα που να μην είναι άγονος.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας